Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Έχω μια τίγρη μέσα μου...

Μόλις έφαγα ένα ξεγυρισμένο βρώμικο που μου έφερε το Πρόσωπο (και μετά με παράτησε για να βγει μ’ ένα φίλο του, αλλά δεν έχει να κάνει. Σημασία έχει που με τάισε πρώτα. Δηλαδή, τώρα που το σκέφτομαι, έκανε ένα κάρο χλμ για να μη μ’ αφήσει να πεινάσω. Αχ, το γλυκό μου! ή αλλιώς Κάποιο λάκκο έχει η φάβα! – διαλέγετε και παίρνετε).


Και τον αφήνεις να βγαίνει μόνος του; με ρωτάνε κάτι φίλες μου.

Μα, τι θα πει «τον αφήνω»; Τι είμαι, η μαμά του να του δώσω την άδεια; Του δίνω την ευχή μου, να περάσει καλά, και το ίδιο κάνει αυτός όταν βγαίνω εγώ (ειδικά από το παιδί και μετά βγαίνουμε πολύ συχνότερα χωριστά, κάποιος πρέπει να κάθεται σπίτι με τον σπόρο).


Και δε φοβάσαι μήπως ξεμυαλιστεί με καμιά άλλη; επιμένουν αυτές (οι οποίες, όπως καταλαβαίνετε, δεν υπάρχουν πραγματικά, συμμετέχουν στο κείμενο ως δικηγόροι του διαβόλου. Οι αληθινές φίλες μου είναι παρόμοια κουμάσια με μένα – περίπου ή και χειρότερα).

Μα, στο μπαρ θα πάει να ξεμυαλιστεί; Δεν μπορεί να ξεμυαλιστεί όλη μέρα στη δουλειά, το γυμναστήριο, το γήπεδο, το καφενείο ή πού αλλού σκατά πάνε οι άντρες; Αν είναι να ‘ρθει θε να ‘ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει.


Κι αν έρθει τι θα κάνεις; Πώς θα το βαστάξεις να πάει ο αγαπημένος σου με μια άλλη; το βιολί τους αυτές, γιατί έτσι είναι οι καλές φίλες: σπαστικές.

Μα, ας πούμε ότι πάει με άλλη, ποια είμαι εγώ που θα τον κρίνω; Και στο φινάλε-φινάλε, πού θα το μάθω;


Για να σοβαρευτούμε τώρα: θες που χειμωνιάζει, θες που έχουμε σοσιαλισμό – όπερ άλλα ήθη κι έθιμα – κάνω μια βόλτα απ’ τα μπλογκς κι οι μισοί ασχολούνται με την αποκλειστικότητα στον έρωτα. Και, νομοτελειακά, το αντίθετό της, την απιστία. Το ίδιο κι οι Μικροαστές, παρεμπιπτόντως. Για να μην αναφερθώ στα τραγούδια, τις ταινίες, τα μυθιστορήματα κλπ που άλλο θέμα δεν μπορούν να βρουν.

Θέτω, λοιπόν, δυο υποθέσεις εργασίας: Ας πούμε ότι είστε χρόνια με κάποιον/α που αγαπάτε, λατρεύετε, είναι κορώνα στο κεφάλι σας και κολώνα του σπιτιού σας. Και ξαφνικά:

Α) Σας προκύπτει η σούπερ αναπάντεχη περιπτωσάρα που σας συναρπάζει/ξεσηκώνει/κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ειλικρινά, ένας άντρας/γυναίκα που δεν μπορείτε ν’ αντισταθείτε. Κι επιπλέον, δε θα το μάθει κανείς. Θα το κάνατε;

Β) Η περιπτωσάρα τυχαίνει στο έτερο ήμισυ κι όχι μόνο το κάνει αλλά το μαθαίνετε κιόλας. Θα το δεχόσασταν ή θα χωρίζατε;

Πολύ cosmopolitan μου κάνει το τεύχος. Αλλά έχω μια αγωνία ως συγγραφέας και ως άνθρωπος. Πείτε μου, αλήθεια μ’ ενδιαφέρει.

Θα αφήσω το ποστ καμιά δεκαριά μέρες για να ‘χετε χρόνο να το σκεφτείτε και να απαντήσετε χωρίς φόβο και πάθος (και γιατί προγραμματίζω να πάω την καθιερωμένη μου φθινοπωρινή εκδρομούλα το άλλο Π-Π-Σ-Κ ).
:-)

Γι αυτό και το επόμενο επεισόδιο των Μικροαστών θα κυκλοφορήσει εκτάκτως Τετάρτη.

Σας φιλώ γλυκά.

Α, κι επειδή το Πρόσωπο αύριο έχει μια πολύ ιδιαίτερη περίσταση…

…ένα αγαπημένο του "πολεμικό". Αφιερωμένο.

23 σχόλια:

fpboy είπε...

Aν είναι να στην κάνει το πρόσωπο θα στην κάνει,
όπως και εσύ άλλωστε.
Καλά κάνεις και δεν τον πρήζεις,
είναι καλό για μια σχέση να έχει ο καθένας και τα δικά του.

aKanonisti είπε...

Θα σας απαντήσουμε καλή μας... αν και θα γκρεμίσουμε το image του κοριτσιού για σπίτι.... που τόσα χρόνια χτίζουμε...
Πάνω από όλα η έρευνα και η επιστήμη...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Στο Α... λεμε ναι.....
και δεν μας νοιάζει και αν το μάθει....
Για να μας κάνει κλικ..κάποιος άλλος.... κάτι δεν κάνει σωστά ο "μόνιμος"....
(και τους δύο άντρες μου... τους γνώρισα σε πάρτυ που δεν ήθελαν να έρθουν οι τότε "μόνιμοι")

Στο Β...λέμε.. επίσης ναι....θα το δεχόμασταν....
διότι είμαστε δίκαιοι άνθρωποι... και δεν πιστεύουμε στο φυσιολογικό της μονογαμίας...

Αλλωστε... άλλο το σεΧ... άλλο ο έρως....(κατά την ταπεινή μου γνώμη βέβαια....)

Οκ... τώρα που απάντησαμε στη λογοτεχνική έρευνα... αποχωρούμε... μήπως μπανίσουμε κανέναν ωραίον τεκνόν.....

Για την λογοτεχνία ρε γαμώτο....

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Καλημέρααααααααααααααααααααααα!!!!!

kikop80 είπε...

Καλημέρα elfακι!
Νομίζω πως αν γίνει η κουτσουκέλα από τον άλλο, σημαίνει πως πρέπει να καταλάβεις πως δεν ήτο ο καταλληλότερος, έστω και αργά και συνεχίζεις το ψάξιμο του επόμενου καταλληλότερου!
Αλλά οι άνθρωποι δυστυχώς κάνουμε συμβιβασμούς στα όλα μας!
Οπότε μην εθελοτυφλούμε και να το περιμένουμε σαν ενδεχόμενο, κάποια στιγμή μπορέι να συμβεί...
Εκτός αν ανήκεις στους τυχερούς που πέσαν από την ακρόπολη και βρήκαν πορτοφόλι!!!

manetarius είπε...

Ααα... εύκολο κουίζ για μένα!!
Άκου λοιπόν, στην κατάσταση που βρίσκομαι... ακόμα και να δω την περιπτωσάρα, δεν θα με δει εκείνη.. πίσω από την κοιλιά μου!
Οπότε πάει ο ένας πειρασμός!
Όσο για το β ερώτημα... δεν ξέρω τι θα έκανα, δεν είμαι τόσο απόλυτη πια με την μοιχεία.. ή τουλάχιστον όσο δεν μου έχει συμβεί ή δεν το έχω μάθει!

Ήμουν πολύ σαφής έτσι; Αυτές είναι απαντήσεις!! χΑ, όχι παίζουμε!

:)))

Καλά να περάσειειειεις!! :)

irlandos είπε...

Απαντώ αμέσως, χωρίς "σάλτσες" καθότι το ξέρω το θέμα (πάντα ήτανε SOS):
α) Ναι
β) Όταν έχεις απα(ν)τήσει ΝΑΙ στο α, τότε η μόνη δίκαιη απάντηση είναι "θα το αποδεχόμουνα" - Αυτή η απάντηση βέβαια, δυστυχώς δεν αποκλείει το διαζύγιο, ως επιλογή του άλλου ή και των δύο τελικά.

thamnos είπε...

Ερωτήσεις που δεν εχουν απάντηση όταν είσαι πίσω απο το πληκτρολόγιο ξενέρωτος. με καθαρό μυαλό θα έλεγα οχι αλλά κρατώ πισινή καθότι έχω παρελθόν...

στο Β. θα τα έπαιρνα στο κρανίο (ΛεωΝ κυρία μου) αλλά δεν θα χώριζα αφού αγαπάω! και με τίποτα δε θα πλήρωνα με το ίδιο νόμισμα!

mermyblue είπε...

καλημέρα elf

δύσκολα ερωτήματα μας έβαλες για τέτοια νερένια ημέρα...αλλά τόσο μέσα στη ζωή. Και προβλέπω να σου καταθέτω Σεντόνι όχι σχόλιο...

Η προσωπική μου αντιμετώπιση στο όλο θέμα έχει κυμανθεί από το ένα άκρο στο άλλο και ακόμη η βελόνα δεν λέει να σταματήσει.
Αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι η απιστία είναι δύσπεπτη και δεν ξεπερνιέται εύκολα.

Μερικές σκέψεις επ' αυτού...
αν υποθέσουμε ότι ο καλός μας υποκύπτει (ΖΗΤΗΜΑ Α) μόνο σε σεξ της μιας βραδιάς και τίποτα άλλο πέρα από αυτό, θεωρητικά τον συγχωρούμε γιατί η σάρκα είναι σάρκα και συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες.
Στη συνέχεια όμως υπάρχουν οι εξής πιθανότητες,
1) να του άρεσε πολύ και να το ξανακάνει με την ίδια ή άλλη "που δεν μπορούσε να αντισταθεί",και μια και δυό φορές μέχρι να τον πάρουν χαμπάρι ή μέχρι η άλλη να του ζητήσει εξηγήσεις-σχέση-γάμο.
2) να μην το ξανακάνει "γιατί είναι καλό παιδί" και σέβεται το στεφάνι-σπίτι κλπ του,
3) να το ξανακάνει γενικώς γιατί γουστάρει απλά την αίσθηση του φλερτ-κατάκτησης-κρεβατιού-ξενοδοχείου και λοιπά,
4) να μπλέξει σε σχέση.
Σε αυτές τις υποπεριπτώσεις τι κάνουμε είναι το θέμα.... δλδ, ότι το ότι υπέκυψε μία φορά δεν σημαίνει ούτε ότι θα το ξανακάνει ούτε ότι δεν θα το ξανακάνει.
Συνεπώς, όλα είναι θέμα τζόγου.
Ή το τζογάρεις και μένεις για κάποιους λόγους μαζί του (κ εννοείται ότι δεν ψάχνεις τηλέφωνα για μηνύματα, τσάντες χαρτοφύλακες κ σώβρακα μετά από αυτό, ούτε τρως τα νύχια σου και τραβάς τα μαλλιά σου και ότι τρίχα έχεις και δεν έχεις όταν βγαίνει με φίλους (;) τη νύχτα ή τη μέρα ή πάει επαγγελματικά ταξίδια) ή του λες να πάει στη μαμά του (που κατά περίπτωση μπορεί να είναι κ η άλλη γκόμενα).

Τώρα για το ΖΗΤΗΜΑ Β, όχι εμένα δεν μου έχει προκύψει να ξετρελλαθώ τόσο πολύ από τα θέλγητρα ενός ανήρ που να τα ξεχάσω όλα και να πέσω βουρ στα πατώματα. Μου έχει συμβεί όμως να μην είμαι καλά στη σχέση μου και να με συγκινήσουν άλλοι άνθρωποι και να βρεθώ μπλεγμένη.

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι πραγματικά σε κάθε τι ισχύει το "κρίνουμε κατά περίπτωση" και φυσικά σε σχέση με το πως θα αντιδράσουν τα ενδιαφερόμενα μέρη...

Δυστυχώς έχω καταλήξει ότι δεν μπορούμε να έχουμε manual ερωτικής και συντροφικής συμπεριφοράς.Για τον καθένα το "σωστό" ή το "λάθος" είναι μέσα του.

Όσο για το αν πρέπει να "αφήνεις" τον καλό σου να βγαίνει ή να σε "αφήνει", η άποψή μου είναι ότι σχέση χωρίς ελευθερία και προκλήσεις δεν υπάρχει. Είναι διαφορετικό το διαφυλάττω τη σχέση από το πνίγω τη σχέση. Το θέμα είναι να κρατάτε ζωντανή τη μεταξύ σας επικοινωνία, όχι να βάζετε ο ένας τον άλλον στο κλουβί.

Καλή σου ημέρα
και ευχαριστώ για την ανοχή του σεντονιού μου στο μπλογκ σας!

κόκκινο μπαλόνι είπε...

το έχω φιλοσοφήσει πολύ τούτο το θέμα!
Στο Α λέω λοιπόν ΝΑΙ και εξηγούμαι παραυτα:
Αν δω κάποιον και πάθω ατύχημα και τον θέλω τόόόσο πολύ που να θέλω να απατήσω τον σύντροφό μου για μία φορά, θα φροντίσω ο σύντροφός μου να μην το μάθει ποτέ!!! Νταξ, άνθρωποι είμαστε, έχουμε και αδυναμίες. Αν όμως ξαναθέλω, με τον ίδιο ή άλλον, τότε κάτι δεν πάει καλά με τη σχέση μου!
Αντιστοίχως, στο Β απαντώ πως αν το μάθαινα, μάλλον θα ήταν πολύ δύσκολη η θέση μου. Κυρίως γιατί θα έχει μπει το σαράκι της αμφιβολίας μέσα μου και θα με φάει και θα τον φάω και τον άλλον, που μπορεί όντως να το έχει μετανιώσει!
Καλύτερα αν συμβεί ποτέ, και μιλάω φυσικά για 1 φορά και όχι παρατεταμένα με την ίδια ή με άλλη, τότε καλύτερα να μη το μάθω ποτέ! Αν βέβαια αυτό παραγίνει, ε να το μάθω και να χωρίσω πολιτισμένα βρε αδερφέ!
Έχω κι άλλα να πω αλλά δεν θα το κάνω σεντόνι!

mermyblue είπε...

εμ
μου την είπανε και επιπλέον κατάλαβα ότι έμπλεξα τα ερωτήματα :Ρ
ηταν από το πολύ πάθος :Ρ :)

kalo paidi alla... είπε...

Α. Ναι (μετά από προβληματισμό και σκέψη).
Β. Χωρισμός την ίδια στιγμή που θα το μάθω χωρίς περιθώριο επανασύνδεσης.

LK είπε...

howdy,
α. Μωρέ το μάθει δεν το μάθει κανείς, ποία η σημασία; εσύ μέσα σου το ξέρεις. το ζήτημα είναι ότι τον κοσμοανατρεπτικό γκόμενο πες εντάξει, τον τσιμπάς, αυτό είναι δεδομένο. αυτό που παίζεται, είναι αν προλάβεις να χωρίσεις τον άλλον πρώτα (γιατί εντάξει μια αξιοπρέπεια έχουμε ας μη την εκτελέσουμε στο τοίχο) , ή βυθιστείς σε τέτοιο βούρκο, που συνειδητοποιήσεις κατόπιν εορτής ότι το κέρατο επρόκειτο για αδιαμφισβήτητη φυγή από τη μόνιμη σχέση - η οποία πλέον πρέπει μια ή άλλη να λήξει. Η αυτοκυριαρχία τώρα που απαιτείται για να σταθείς στο ύψος σου όταν σου κάτσει η καλή είναι.. άλλου παπά ευαγγέλιο...
Διευκρίνιση-για σενάρια που περιλαμβάνουν παιδιά, πεθερές, κανίς και Νταλάρα στο Ηρώδειο δεν γνωρίζω, δεν απαντώ.
β. Όχι ( όχι απλώς όχι, ανεβαίνω στην ταράτσα και ξελαρυγγιάζομαι-ΟΧΙ). Προσωπική τακτική να μην γλύφω όπου φτύνω και να μην με γλύφουν αφότου με φτύσουν. Επίσης, post κέρατου, αν είσαι αρκετά παρτάλι για να το ομολογήσεις ( αμαρτία εξομολογημένη ουκ έστι αμαρτία), και ο άλλος αρκετά μαζόχας για να σπάσει σε χίλια κομμάτια και μετά μπορέσει και συγχωρέσει, τότε you probably deserve each other..
(σε έμαθα πριν δυο μέρες, διάβασα απνευστί το πλήρωμα του χρόνου και τον μήτσο, τις μικροαστές το ίδιο, γουστάρω και αναμένω...)
σμουτσιας αγαπητή και αγαπητοί προλαλήσαντες

Rizobreaker είπε...

Συμφωνώ με την Ακανόνιστη...
Ενδιαφέρουσα και η άποψη του Κόκκινου Μπαλονιού...

katerina είπε...

Βασική αρχη σχέσεων. Ότι δεν ξέρεις ΔΕΝ υπάρχει.
Τωρα αν εισαι τοσο γκαντεμης/α και το μάθεις, το αγνοείς.
Δεν λέω ότι ειναι και ευκολο, αλλά...έιναι δυνατόν να πανηγυρίζει το συμπαν γιατί την κοπάνησε ο Παλαιοκώστας και να απαιτείς ή να απαιτεί το ετερον ημισυ να εκτισεις ή να εκτισει την ποινή αγογγυστα.
Ελεος, ποιος γουσταρει να ειναι ή να υφισταται τον κλειδοκρατορα ενός κελιου; Ασε που το κελί, εκ των πραγμάτων σου βάζει την ιδέα να δραπετευσεις ακομα και αν το ...ντεκορ, σε ικανοποιεί απολυτα...

Κατω η ιδιοκτησία!!!
Εξαιρετικά αντιαισθητικό το να ανηκεις, εξαιρετικά αντιαισθητικό να σου ανηκουν.

habilis είπε...

Θεωρητικά είμαι υπέρ της ελεύθερης επιλογής του καθένα .
Στην πράξη όμως όταν φυτρώσουν τα κέρατα χέστα και άστα.

Christina Noe είπε...

Πέρασα να αφήσω μια καλησπέρα, αλλά βλέπω ότι έχει ανοίξει φλέγον θέμα περί έρωτα!!! Κι επειδή δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με αυτές τις θεωρίες κυρίως γιατί συμφωνώ μαζί σου (αν είναι να σου βγεί στο δρόμο σου χωρίς φλας το αναπάντεχο, δεν πα' να εχεις θεωρίες και να τις βροντοφωνάζεις, πρώτος είσαι που θα ξεστρατίσεις...) λέω να αφήσω την πιο γλυκιά μου καλησπέρα και ανοιχτή πρόταση για κατανάλωση αλκοόλ..!!

Καλά να περάσεις κι ελπίζω να τα πούμε σύντομα!

Φιλιά!

wilma είπε...

γεια σου φιλενάδα. λοιπόν σήμερα μπήκα μόνο για να απαντήσω σε σένα και στον apos που έπρεπε να το κάνω από προχθές.
το θέμα νομίζω δεν είναι το ναι ή το όχι. (για το αν θα το έκανα, και αν θα συγχωρούσα). το θέμα είναι η πορεία για τις απαντήσεις. και το πότε θα νιώσεις ότι τις έχεις οριστικοποιήσει ως απαντήσεις. άλλωστε αν ήταν ένα ευκολο ναι, ή ένα όχι, δεν θα υπήρχε υπόθεση στο vicky christina barcelona. (αν και επειδή αποφεύγω την ταλαιπωρία όσο μπορώ, πιστεύω ότι δεν θα το έκανα).

Ανώνυμος είπε...

A. Oχι! (εκτός βέβαια κι αν ήταν κάτω των 25, ψηλός, μελαχρινός, λατίνος κ.λπ, κ.λπ)
Β. Ναι! (τι άλλο θα μπορούσα να κάνω άλλωστε καθώς θα είμαστε "αυτός στο χώμα, κι εγώ στη φυλακή;")

Coffeemug είπε...

Μπορούμε/Θέλουμε πραγματικά να περιορίσουμε κάποιον; Μας παίρνει κανείς την άδεια; Ή μήπως την παίρνουμε εμείς;
Υπάρχει το "για πάντα"; Με ειλικρίνεια όμως. Οχι το "για πάντα" που κρύβει μυστικά. Δεν θα το έλεγα και δεν νομίζω ότι θα ήθελα να το μάθω. Δεν είμαι υπέρ των εξομολογήσεων. Μερικά πράγματα είναι μόνο δικά μας και όχι για να τα μοιραζόμαστε.
Λέω ναι και στα 2.

chmarni είπε...

Λοιπόν ξεκινάω με την ουσία. Σχετικά με το αν θα μου τύχαινε μία super περίπτωση κτλ… Θεωρώ πως ότι και να πω τώρα, δεν θα έχει καμία σχέση με αυτά που θα σκεφτώ και θα αισθανθώ τη στιγμή εκείνη. Θα μπορούσα να κάνω ένα κήρυγμα ηθικής καταλήγοντας πως εγώ δε κάνω τέτοια πράγματα. Θα μπορούσα να κάνω και το αντίθετο λέγοντας πως και φυσικά θα πήγαινα και τελικά δε τρέχει και τίποτα. Για να μη θεωρηθεί ότι υπεκφεύγω τελικά πιστεύω ότι ναι θα πήγαινα με τη Super περίπτωση. Και ο λόγος θα είχε προφανώς να κάνει με προσωπική αδυναμία..
Στο δεύτερο μέρος του προβληματισμού που έθεσες. Εάν η σύντροφος μου πήγαινε με κάποιον άλλον, έστω και για μία μόνο φορά, η αντίδραση μου θα ήταν χωρισμός άμεσα. Θεωρώ ότι όταν κάνεις έναν δεσμό αυτόματα οικιοθελώς αποδέχεσαι κάποια πράγματα. Ένα από αυτά είναι και η πίστη. Η μόνη περίπτωση να συμβαίνει κάτι άλλο είναι να έχει προσυμφωνηθεί ότι η σχέση είναι free. Για να αποφύγω τυχών παρεξηγήσεις, θα δεχόμουν αδιαμαρτύρητα τον χωρισμό από τη κοπέλα μου εάν ήμουν αυτός που θα είχε εμπλακεί.
Σχετικά με τα τραγούδια που αναφέρεις στο Post σου, είναι σημάδια των καιρών το ότι κατά 99% η θεματολογία τους αφορά τον έρωτα. Πολλές φορές μάλιστα η προσέγγιση είναι και ευτελής. Άποψη μου είναι ότι ο έρωτας είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό στη ζωή μας αλλά δεν είναι το μόνο. Έτσι πιστεύω ότι η τέχνη σε αυτό το σημείο λειτουργεί κάπως αναντίστοιχα σε σχέση με τη πραγματικότητα.
ΥΓ. Μέχρι τώρα στη πορεία μου δε μου έτυχε αυτό που λέμε μοναδική περίπτωση… Ή αν μου έτυχε μάλλον προσπέρασε από μπροστά μου σχεδόν αδιάφορα… Οπότε φοβάμαι ότι πουλάω τη θεωρία μου, μάλλον εκ του ασφαλούς…

Green_revenger είπε...

Ask me no questions, i tell you no lies
g r

E[BLOG]HMENOΣ (a.k.a kaliteros) είπε...

Η μόνη ΑΝΩΔΥΝΗ λύση είναι το
ΠΑΡΤυ με ΟΥΖΑ (τριάδες ή ζευγάρια).
Ούτε το α) ούτε το β) θα υπάρχουν σαν ερωτήματα.
Δεν θα τα σκέφτεται καν το μυαλό σας.
Αυτά που είπα ισχύουν μόνο εάν η ανάρτησή σου μιλάει καθαρά και μόνο για "σαρκικά" αισθήματα.

Coffeemug είπε...

[kaliteros]Πρέπει και να σου ταιριάζουν τέτοιου είδους πάρτυ. Δεν μου αρέσει η πολυκοσμία σε τέτοια θέματα.

Naf είπε...

γενικά συμφωνώ απολύτως με τον Thamno και την wilma. δηλαδης: έτσι απλά να δώ μπροστά μου έναν θεό και να πάω να τον ξεζουμίσω δεν νομίζω...η προιστορία μετράει...και επειδή και εγώ το έχω κάνει στη ζωή μου, κάτι δεν πήγαινε καλά προφανώς, γιατι αλλιώς, το φυσιολογικό -για μένα τουλάχιστον- είναι όταν σε φλερτάρει ενας ωραίος άντρας εσύ να χαμογελάς ξέροντας οτι σε περιμένει ένας υπέροχος άντρας σπίτι.
για το Β πραγματικάθα τα έπερνα στο κρανίο και θα πληγωνόμουν ίσως ανεπανόρθωτα, γιατι θα βασανιζόμουν με το ερωτημα του τι δεν πάει καλά στη σχέση μας? αλλα πραγματικά αν αγαπώ πραγματικά δεν θα χώριζα πιστέυω (φτου φτου μακριά απο εμάς!!)

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.