Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

My summer song 2009



Είμαι στο γραφείο και δεν έχω να κάνω τίποτα. (Έχω, αλλά δε θέλω). Ψάχνω, λοιπόν, να βρω ποιο θα είναι Το τραγούδι για το φετινό καλοκαίρι. Τι θα ακούμε στα μπαρ που συχνάζουμε, με τι θα κουνάμε ελαφρώς τους γοφούς και περισσότερο το κεφάλι - τι θα αναγνωρίζουμε, τέλος πάντων, από το soundtrack των καλοκαιρινών βραδιών λέγοντας "Αχ, άκου αυτό, τι ωραίο!"

Και δε βρίσκω κανένα. Πέρσι είχαμε ένα σωρό. Φέτος ή που θα ακούω Eminem ή Rihana (και δε λέει).

Ευτυχώς, που ο Bob Dylan δε λέει να ξαποστάσει. Κι ας με κοροιδεύουν τα μικρά.

Εσείς τι θα ακούτε φέτος το καλοκαίρι; Ακούω.

Και αναφωνώ: Καλό Σαββατοκύριακο!

ΥΓ. Το τραγούδι λέγεται Beyond here lies nothing και είναι από το καινούριο άλμπουμ του Dylan Together through life.

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009

Εγγεγραμμένοι9,994,849
Ενσωμάτωση99.99 %
Ψήφισαν52.63 %
Ακυρα/Λευκά2.54 %


36.65 %

32.29 %

8.35 %

7.15 %

4.70 %

3.49 %


Αυτά είναι τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών 2009 για την ελληνική επικράτεια, έτσι όπως τα δίνει το Υπουργείο Εσωτερικών.

Ο Καραμανλής είπε πως πήρε το μήνυμα, ευχαρίστησε τους Νεοδημοκράτες που τους έχουν μέσα στην καρδιά τους κι ας πήγαν για μπάνιο και υποσχέθηκε πως θα συνεχίσει το ίδιο βιολί για το καλό του τόπου.

Ο Παπανδρέου "είδε" μεγάλη νίκη και απαίτηση του λαού για εθνικές εκλογές εδώ και τώρα.

Η Παπαρήγα, ελαφρώς απογοητευμένη, δήλωσε πως ο αγώνας συνεχίζεται παρόλες τις αντικομμουνιστικές προβοκάτσιες.

Ο Τσίπρας θεωρεί πως το πρόβλημα είναι εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και πρέπει να το λύσουν μεταξύ τους.

Ο Καρατζαφέρης ενθουσιάστηκε - με το δίκιο του, αλλά ξέχασε να ευχαριστήσει κι αυτός τους Νεοδημοκράτες που τον έχουν μέσα στην καρδιά τους και δεν πήγανε για μπάνιο.

Ο Τρεμόπουλος και οι συν αυτώ ανέκραξαν "θαύμα, θαύμα".

Και οι λοιποί υποθέτω πως κάνουν σχέδια για το μέλλον.

Τα συμπεράσματα που βγήκαν από τους επαΐοντες είναι πως νίκησε η αποχή, ωσαύτως και το ΠΑΣΟΚ, τιμωρήθηκε η κυβέρνηση, το ΚΚΕ διατήρησε τις δυνάμεις του, ο ΣΥΡΙΖΑ έφαγε μια φάπα για να μάθει να μην πιστεύει στις δημοσκοπήσεις, οι Έλληνες των αστικών κέντρων φοβούνται τους μετανάστες και, επιπλέον, ενδιαφέρονται για το περιβάλλον.

Ό,τι να 'ναι. Γιατί τα αποτελέσματα επί τοις εκατό δεν λένε πάντα την αλήθεια.

Και ναι, αποχή πλησίασε το 50%. Η αποχή, όμως, δεν έχει καταστατική διακήρυξη και πρόγραμμα για να ξέρουμε τι πρεσβεύει. Κι όπως λέει πολύ εύστοχα και ο apos, αποχή είναι ο τύπος που πήγε για μπάνιο, ο άλλος που πήγε Μύκονο και η γιαγιά που της χάλασε το πι. Συμπέρασμα: η αποχή δεν βγάζει τόσο εύκολα και αβασάνιστα συμπέρασμα.

Όλα τα κόμματα, εκτός του ΛΑΟΣ και των Οικολόγων Πράσινων έχασαν. Δείτε:


ΨΗΦΟΙ 2009

ΨΗΦΟΙ 2004

Διαφορά ψήφων

ΝΔ

1.655.461

2.633.574

- 978.113

ΠΑΣΟΚ

1.878.696

2.083.327

- 204.631

ΚΚΕ

428.209

580.396

- 152.187

ΣΥΡΙΖΑ

240.865

254.447

- 13.582

ΛΑΟΣ

366.562

252.429

+ 114.133

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ

ΠΡΑΣΙΝΟΙ

178.952

40.873

+ 138.079

ΛΟΙΠΟΙ

377.917

277.586

+ 100.331



Οι επιστήμονες, λοιπόν, έχουν πολλή δουλειά. Γιατί τα αποτελέσματα πρέπει να αναλυθούν και να κριθούν πολιτικά, όχι μαθηματικά.

Τι ψήφισαν αυτοί οι σχεδόν 1 εκατομμύριο άνθρωποι που περιφρόνησαν αυτή τη φορά τη ΝΔ; Πόσοι απ' αυτούς απείχαν; Και γιατί επέλεξαν να τη μαυρίσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο;

Γιατί το ΠΑΣΟΚ έχασε κι άλλες ψήφους από τις, έτσι κι αλλιώς, λίγες που είχε πάρει το 2004;
Ευθύνεται ο πανευρωπαϊκός καταποντισμός της σοσιαλδημοκρατίας ή εσωτερικοί παράγοντες; Ποιο είναι αυτό το ποσοστό του λαού που θεωρεί τα δύο μεγαλύτερα κόμματα ίδια;

Πώς γίνεται το ΚΚΕ, ένα κόμμα με παραδοσιακά στιβαρό σκληρό πυρήνα οπαδών, να χάνει 150.000 ψήφους; Ήταν περαστικοί και περιστασιακοί στις προηγούμενες εκλογές ή απογοητεύτηκαν τόσο γρήγορα; Μήπως, πεθαίνοντας οι παλιοί, ο σκληρός πυρήνας μαλακώνει; Ή έχει δίκιο για τις προβοκάτσιες η Αλέκα;

Πού πήγαν τα διψήφια ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τους παραμύθιαζαν τόσον καιρό; Ευθύνεται, όντως, η πολυφωνία στο εσωτερικό του ή το γεγονός πως αδυνατεί να επιδείξει αξιοπιστία και συνέπεια; Και, στο φινάλε, οι μόλις 13.500 ψήφοι που έχασε δεν είναι και τόσες πολλές. Μήπως τα πάει μια χαρά;

Τι τρέχει με το ΛΑΟΣ; Κέρδισε τους τσαντισμένους Νεοδημοκράτες ή τους ξενοφοβικούς των αστικών κέντρων; Μήπως απλώς έπιασε το τρελό πρόμο που του κάνει η λαϊκίστικη τιβί μας;
(Λίγο προκατειλημμένη με βρίσκω, μάλλον δεν θέλω να το πιστέψω).

Για τους Οικολόγους Πράσινους έχω πάρα πολλές απορίες. Θα περιμένω, όμως, πριν τις εκφράσω. Γιατί δεν έχω συγκριτικά στοιχεία, ούτε πραγματικά. Θα περιμένω λίγο.

Αυτά είναι περίπου τα δικά μου ερωτήματα. Και τα θέτω. Θα ήθελα πραγματικά να μάθω και τα δικά σας. Ή τις απαντήσεις σας, αν έχετε. Κουβέντα να γίνεται. Μέχρι να κοινοποιηθεί η ποιοτική ανάλυση των αποτελεσμάτων των εκλογών. Που, για μένα, αυτή είναι που έχει σημασία σ' αυτήν την αναμέτρηση.

ΣΣ Το πινακάκι με τις ψήφους είναι δικό μου. Αν έχω κάνει κανένα λάθος στην αφαίρεση, μη βαράτε!




Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Ιστορίες καθημερινής εναλλακτικής αστρολογίας.



Προχτές πήγα στο κομμωτήριο να κουρευτώ (Κουρεύτηκα. Πολύ. Τέλος συζήτησης).
- Τι ζώδιο είστε; με ρωτάει η κομμώτρια.
Εγώ από ζώδια ξέρω όσα και από ζαχαροπλαστική: ένα αλλοπρόσαλλο συνοθύλευμα πληροφοριών (χρόοοονια ανάγνωσης γυναικείων περιοδικών) που πάντα καταλήγουν σε ένα άκαιρο (και άκυρο) αποτέλεσμα.
- Υδροχόος, της απαντάω - αυτό το ξέρω.
- Αλήθεια; Κι εγώ, ενθουσιάστηκε και με κούρεψε σαν οχτάχρονο (αγόρι).

Επιπλέον, με ενημέρωσε πλήρως και για τα ζωδιακά μου. Δεν τα θυμάμαι, μην ψήνεστε (οι Υδροχόοι). Συγκράτησα, όμως, πως "εμείς οι Υδροχόοι είμαστε απρόβλεπτοι, κανείς δεν ξέρει τι θα κάνουμε μετά".

Θεά. Έτσι ακριβώς αισθάνομαι - όχι θεά, θεά είναι η κομμώτρια, αλλά απρόβλεπτη. Τον τελευταίο καιρό έχω μπει σε ένα mood τόσο αφύσικο που ούτε εγώ ξέρω τι θα κάνω μετά. Και δεν ανησυχώ. Ούτε φοβάμαι. Το θεωρώ απολύτως φυσικό - το αφύσικο.

Με περιμένω με ενισχυμένη περιέργεια. Και ενθουσιασμό.

Πάντα όταν περνάω αυτά τα φεγγάρια, το πρώτο που την πληρώνει είναι τα μαλλιά μου. Κι επειδή δεν τα βάφω (γιατί μετά θα βαριέμαι να τα ξεβάψω/ξαναβάψω ή ό,τι σκατά τα κάνουνε) τα κόβω.

Μετά το σπίτι μου. Σήμερα έπλυνα τα χαλιά - όλα! Αύριο θα τα χαρίσω γιατί διαπίστωσα πως τα βαρέθηκα. Ομοίως και το τραπεζάκι του σαλονιού, μου πιάνει όλο το σαλόνι.

Έπειτα το ντύσιμό μου. Τώρα, για να ταιριάζει με το punk look του οχτάχρονου, έχω καθιερώσει μαύρα φορέματα και ψηλά τακούνια - ναι, καλοκαιριάτικα και ξανά ναι, το πάω κόντρα.

Μετά τα γραπτά μου. Πέφτω με τα μούτρα σε ό,τι έχω ήδη ξεκινήσει και αρχίζω κι άλλα 124. Το γραφείο μου είναι τόσο γεμάτο χαρτιά, κωλόχαρτα και σχεδιαγράμματα που δεν θυμάμαι πλέον τι-πάει-πού. Γι αυτό αυτά που γράφω δεν τα καταλαβαίνει κανένας (Ωραίο, βρε πουλάκι μου, αλλά τι ήθελες να πεις εξαρχής;).

Και τέλος, ο περίγυρος. Φίλοι και συγγενείς που ακούνε έντρομοι τα καινούρια μου σχέδια και τις φρέσκες ανατρεπτικές θεωρίες κάνοντας πως δεν ακούνε. Ειδικά ο πατέρας μου.

Και τότε αρχίζουν οι πιο δημιουργικές μου περίοδοι. Κόβω τις μαλακίες κι αφήνω τον πραγματικό (Υδροχόο) εαυτό μου να βγει στην επιφάνεια. Και καταπλήσσω τα έκθαμβα πλήθη.

Σας φιλώ, έκθαμβα πλήθη. Κι επειδή ο παλιός μου εαυτός δεν έχει εξαφανιστεί ακόμα ολοκληρωτικά και δεν μ' αφήνει να φύγω το ΠΣΚΔ, επιτρέψτε μου να σας θαμπώσω κι άλλο, ταξιδεύοντάς σας μ' ένα τραγούδι που ανακάλυψα μόλις.

Απολαύστε τον Lolek. Είναι Έλληνας κι ας τραγουδάει τα αγγλικά σαν Γάλλος. Ελπίζω να ήρθε για να μείνει, εμένα αυτό το τραγούδι μου αρέσει πολύ.

Α, και καλό βόλι. Μαύρο, κατά προτίμηση.




Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Blogογεννητούρια!!!!

Δείτε τώρα τι έγινε: αυτή είναι η 100η ανάρτηση του μπλογκ μου.
Η οποία συμπίπτει με τη γέννηση, επιτέλους, του πρώτου μωρού
που γνωρίσαμε, περιμέναμε και αγαπήσαμε μέσα από τα μπλογκς.

Με μεγάλη χαρά, λοιπόν, και μεγαλύτερη τιμή αφιερώνω αυτό το ποστ
στην άρτι αφιχθείσα νεραϊδούλα του κυρίου και της κυρίας spy.

Μακάρι να είναι γερή, γελαστή, ευτυχισμένη, δημιουργική -
ένα υπέροχα ξεχωριστό πλάσμα, όπως οι γονείς της.

Να ζήσεις, μωράκι μου. Και να σε καμαρώσουμε όλοι όπως επιθυμείς.

Σου χαρίζω ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ για να σε νανουρίζει.
Για να πετάς πάντα μέσα στα όνειρά σου.

Το χαρίζω και στους γονείς σου.
Για να σε βλέπουν να γεννιέσαι κάθε μέρα.

Να ζήσεις, νεραϊδούλα!

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.