Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Ο Φόβος των Φίλων μου VIII

Του Δημήτρη Νομικού


Αντιμέτωποι με το φόβο




Ο φόβος είναι εδώ! Μέσα στο δελτίο ειδήσεων, στις σελίδες των εφημερίδων, στο βλέμμα του γείτονα και του συνάδελφου στη δουλειά. Ο φόβος, με καταπληκτική μαεστρία πέρασε στην καθημερινότητά μας και μπόλιασε τις ψυχές μας. Ο δρόμος έχει χαρακτεί και οι ιθύνοντες γνωρίζουν πολύ καλά πως να στρέψουν τα τρομοκρατημένα μάτια μας σε αυτά που αυτοί θέλουν να βλέπουμε. Οι παλαιότεροι τρέμουν στις μνήμες του παρελθόντος που δείχνει να επανέρχεται, η κυρίαρχη γενιά στέκει φοβισμένη και αμήχανη στο παρόν που βιώνει γεμάτη ενοχές και οι νεότεροι έχουν χάσει την οποιαδήποτε σπίθα από το βλέμμα τους, έχοντας παραδοθεί από τα πριν σε μια ζωή που δεν βλέπουν να τους υπόσχεται τίποτα.

Σηκώστε λοιπόν τα χέρια ψηλά και παραδοθείτε χωρίς σκέψη σε αυτά που μια εξουσία υπόσχεται;;; Ας αφήσουμε τους επαΐοντες και τους ιθύνοντες να βρουν τη λύση που κάποια στιγμή θα ξεμπλοκάρει τα γρανάζια της ανάπτυξης και θα επανεκκινήσει τη ζωή μας;;;;; Μπορούμε να έχουμε τέτοια τυφλή εμπιστοσύνη σε δυο-τρεις οικογένειες οι οποίες μέσα σε τριάντα χρόνια δεν έκαναν το παραμικρό για να μας παρουσιάσουν την αλήθεια για το που βαδίζουμε και οι οποίες ορκίζονται στη σωτηρία μας, πως τραβάμε όλοι μαζί στο σωστό και ΜΟΝΑΔΙΚΟ δρόμο που χαράζουν οι ξένοι δανειστές και πολυεθνικές;;;;

Από την άλλη, έχει άραγε πεθάνει η ελπίδα ή κάπως μπορούμε να σταθούμε απέναντι και να επαναπροσδιορίσουμε τα πράγματα; Αν οι άλλοι, ανακαλύπτουμε ότι δεν είναι εύκολο να μας σώσουν, μήπως πρέπει να δούμε πως θα σωθούμε μόνοι μας;;; Μήπως έχει έρθει η ώρα να αφήσουμε τις δικαιολογίες όπως μου φταίει η οικονομική μου κατάσταση, ή η οικογένειά μου, ή το περιβάλλον που ζω, ή η εργοδοσία, η πεθερά μου, η κρίση, η κυβέρνηση; Μήπως πρέπει να ακούσουμε περισσότερο την εσωτερική μας φωνή, παρά τις εξωτερικές κατευθύνσεις που προσανατολίζουν το μυαλό μας εκεί που οι άλλοι θέλουν;

Ο μόνος οδηγός της ζωής μας είναι ο εαυτός μας, γιατί κανένας άλλος και τίποτα έξω από εμάς δεν μας ξέρει τόσο καλά, όσο εμείς. Μην οχυρωνόμαστε πίσω από τοίχους που θα δυσκολευτούμε μετά να ρίξουμε. Ας μάθουμε να ρωτάμε σωστά και θα δούμε αυτόν τον υπέροχο κόσμο να ξεδιπλώνεται στα πόδια μας, για να μας υπηρετήσει και να μας εξυψώσει. Στην ψυχολογία, ο ψυχολόγος σε καθοδηγεί να βγάλεις τις απαντήσεις από μέσα σου, γιατί θεωρούνται ανυπόστατες οι συμβουλές του είδους-εγώ στη θέση σου θα έκανα αυτό, ή το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι εκείνο. Η φιλοσοφία της Ανατολής στηρίζεται στο ότι όλες οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας. Ας ακούσουμε την ερώτησή μας και είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουμε μέσα της να διαβάσουμε την απάντηση.

Ψάχνουμε στη σημερινή μέρα για το σκοπό της ζωής. Ο σκοπός της ζωής! Εδώ είναι η ερώτηση, εδώ και η απάντηση. Ο σκοπός της ζωής, μπορεί να είναι κάτι άλλο από ζωή με σκοπό;;;; Όταν βάλουμε ένα σκοπό, όταν έχουμε στόχους για να πραγματοποιήσουμε, γίνεται να θεωρήσουμε τη ζωή μας μάταιη; Όταν ο στόχος μας γίνει εμμονή, ντύνεται από την επιθυμία, την πεποίθηση και την προσδοκία. Τρεις κινητήριοι μηχανισμοί, που μας βοηθούν να υπερπηδάμε όλα τα εμπόδια. Τα εμπόδια, που πολλές φορές, βρίσκονται εκεί για να μας δείχνουν αν λοξοδρομούμε από την πορεία μας. Τα εμπόδια που κάποιος είπε ότι είναι αυτά που συναντούσε όποτε έπαιρνε τα μάτια του από το στόχο του. Τα εμπόδια, που ατσαλώνουν τον στοχαστή και αποπροσανατολίζουν όποιον δεν έχει στόχους. Τα εμπόδια, που κάνουν τους περισσότερους να εγκαταλείπουν, έστω και αν το τέλος είναι πίσω από την επόμενη στροφή.

Ας ξεκινήσουμε τώρα, αυτή τη στιγμή, να απαιτούμε οριστικά και αμετάκλητα την πραγματοποίηση των στόχων μας. Το αύριο είναι μια άλλη μέρα και το χτες έχει παρέλθει. Το τώρα έχει τις ευκαιρίες που δημιουργούνται για να μας εξυπηρετήσουν. Ας μην ψάχνουμε για ευκαιρίες ανάλογες με τις ικανότητές μας, αλλά ας δημιουργήσουμε ικανότητα ίση με τις ευκαιρίες μας. Ικανότητα, η οποία μπορεί να καλλιεργηθεί και να ισχυροποιηθεί, εάν οριστικοποιήσουμε τους στόχους μας προφορικά και γραπτά. Ας δεσμευτούμε απέναντι στο όραμά μας και τότε ο νους μας που ποτέ δεν κοιμάται, θα ψάξει μέσα από αυτόν τον κόσμο των άπειρων πιθανοτήτων, να επιλέξει αυτό που του έχουμε ζητήσει. Είναι υποχρεωμένος να το κάνει, γιατί αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί. Όταν του ζητάμε φόβο, μας φέρνει φόβο. Όταν του ζητήσουμε λύσεις, θα φέρει λύσεις. Μην περιφράζουμε τους στόχους μας με εκλογικευμένες αντιρρήσεις. Η φαντασία μας δεν πρέπει να έχει φραγμούς, γιατί αν δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι, πως μπορούμε να το αποκτήσουμε;

Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η φαντασία μας; Μπορούμε να είμαστε, να έχουμε να κάνουμε ότι θελήσουμε να φανταστούμε. Τα σύνορα της ζωής μας, είναι τα σύνορα της φαντασίας μας. Ας οριστικοποιήσουμε με λεπτομέρειες τους στόχους μας και ας απολαύσουμε τη διαδρομή μέχρι να υλοποιηθούν.

Το ογδονταπέντε της εκατό του άγχους, της ανησυχίας και των αρνητικών συναισθημάτων, είναι για πράγματα που δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν. Απλώς χάνουμε το τώρα, όταν τους δίνουμε την ενέργειά μας. Το τώρα που είναι το μόνο που δεν αναπληρώνεται. Ας ζούμε με ευγνωμοσύνη για όσα προσφέρει το θαύμα του σήμερα και ας αφήσουμε το αύριο να ανησυχεί για τον εαυτό του. Ας θυμόμαστε ότι σήμερα είναι η πρώτη μέρα του υπόλοιπου της ζωής μας.


Δημήτρης Νομικός,
Συγγραφέας
Το βιβλίο του "Μια μέρα, μια ψυχή, τρεις ζωές" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτονού.

Η ανάρτηση αυτή έγινε στα πλαίσια της "Ημέρας ενάντια στο Φόβο".
Δείτε περισσότερα εδώ: grfear.blogspot.com



Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Ο Φόβος των Φίλων μου VII

Του Δημήτρη Νομικού


ΦΟΒΟΣ


Φόβος. Ένα από τα θεμελιώδη συναισθήματα του ανθρώπινου γένους. Ένα προγονικό συναίσθημα, που μας κράτησε ζωντανούς όταν η ανθρωπότητα ζούσε στις σπηλιές και τα δέντρα, και που ακόμα και σήμερα μπορεί να μας διατηρεί γερούς και ακέραιους όταν οι συνθήκες απαιτούν ακραίες λύσεις και γρήγορες αποφάσεις. Ο φόβος μας κάνει να μην ορμάμε πάνω σε ένα σκυλί που μας γαβγίζει, να εκτιμάμε μια κατάσταση κινδύνου πριν αποφασίσουμε πιο δρόμο θα ακολουθήσουμε, να διαλέγουμε ανάμεσα στην φυγή και την επίθεση. Μέχρι αυτού του τόσο χρήσιμου και επιβιωτικού ρόλου του για την ανθρωπότητα, δεν υπάρχει καμία αντίρρηση για το χρήσιμο της ύπαρξής του.

Το θέμα αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον, όταν αντικείμενο αυτού του συναισθήματος δεν είναι μια αυθεντική κατάσταση κινδύνου, αλλά μια φτιαχτή και κατευθυνόμενη ροή δήθεν αναπόφευκτων εξελίξεων, οι οποίες κατασκευάζονται από κάποιους επιτήδειους και απευθύνονται στο ευρύ κοινό. Είναι μια μέθοδος που είναι γνωστή από την αρχαιότητα και η οποία εξελίχτηκε μέσα από τους αιώνες, φτάνοντας στη σημερινή της μορφή, η οποία έχει τελειοποιηθεί με τη βοήθεια των επιστημών.

Νευροφυσιολόγοι, κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι, έχουν να δώσουν πολλές απαντήσεις στο πως και το γιατί του φόβου που μας κατακλύζει. Η νευροφυσιολογία μέσω των ερευνών της, μας δίνει ένα καταπληκτικό συμπέρασμα. Ο εγκέφαλος δεν ξεχωρίζει την αληθινή πληροφορία από την ψεύτικη. Ότι τροφοδοτήσουμε τον εγκέφαλό μας, αυτό και λαμβάνει σαν αποκλειστική αλήθεια. Το ανθρώπινο μυαλό, έχει ακόμα ένα πολύ σπουδαίο ιδίωμα. Μπορεί να σκέφτεται μόνο ένα πράγμα τη φορά. Έχουμε μία και μοναδική σκέψη την κάθε στιγμή που περνάει. Και πηγαίνοντας ακόμα πιο πέρα, ανακαλύπτουμε ότι έχουμε και ένα και μόνο συναίσθημα το οποίο αναγκαστικά συμβαδίζει με την ποιότητα της σκέψης. Μας λένε ακόμα οι επιστήμονες ότι, για να γίνει μια αλλαγή στη συνήθεια του τρόπου σκέψης μας, χρειάζεται γύρω στον ένα μήνα συνεχούς επανάληψης του καινούργιου μοτίβου, ώστε να σχηματίσει μέσα στον εγκέφαλο τις απαραίτητες συνάψεις με τους νευρώνες του, καταργώντας το παλαιό και ριζώνοντας το καινούργιο.

Τι λένε για τον άνθρωπο οι ψυχολόγοι; Ότι ουσιαστικά είμαστε το αποτέλεσμα του τρόπου σκέψης και αντίληψης που έχουμε σχηματίσει για τα πάντα γύρω μας. Δεν θα αναλύσουμε αυτή τη στιγμή το γιατί έχουμε αυτόν τον τρόπο σκέψης και ποια είναι τα γενεσιουργά αίτιά του. Αυτό που μας νοιάζει είναι ότι ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης που έχουμε δημιουργεί μια ταυτότητα της ύπαρξής μας. Όλοι μπορούμε, όταν αναφερόμαστε σε κάποιο γνωστό μας, να φέρουμε τα γενικά στοιχεία του χαρακτήρα του στο μυαλό μας, ακόμα και να γνωρίζουμε εκ των προτέρων το πως αυτό το άτομο θα τοποθετηθεί απέναντι σε ένα θέμα όταν κάνουμε μια συζήτηση. Αυτή είναι η ταυτότητα που μας χαρακτηρίζει. Έχουμε αισιόδοξους, απαισιόδοξους, σκεπτικιστές, τυχερούς και άτυχους, γκρινιάρηδες, γλεντζέδες και κεφάτους, κακομούτσουνους, θλιμμένους και απογοητευμένους, άτομα που μας ανεβάζουν όταν είμαστε μαζί και άτομα που θα θέλαμε πάντα να αποφεύγουμε. Όλα αυτά, είναι ταυτότητες.

Η ταυτότητα λειτουργεί με δύο τρόπους ταυτόχρονα. Πρώτον, αναλύει τα γεγονότα μέσα από ένα συγκεκριμένο πρίσμα και δεύτερον, διαλέγει να κάνει αυτές τις επιλογές οι οποίες την επιβεβαιώνουν. Γι αυτό, ενώ ζούμε στον 21ο αιώνα, ο οποίος έχει γύρω μας άπειρες επιλογές και ατελείωτες πιθανότητες ανάπτυξης, εμείς διαλέγουμε να κάνουμε αυτές τις επιλογές οι οποίες επιβεβαιώνουν την ταυτότητά μας. Κάθε μέρα, επαναλαμβάνουμε το ίδιο μοτίβο ζωής, το οποίο έχουμε συνηθίσει. Κάθε μέρα, διαλύουμε τις προσδοκίες μας για ένα καλύτερο αύριο, μέσα από την ψυχαναγκαστική συνήθεια του να σκεφτόμαστε και να πράττουμε όπως και τη χτεσινή. Επιζητούμε ένα καλύτερο άθροισμα για αύριο, χωρίς ποτέ να αλλάξουμε έστω και έναν από τους προσθετέους που απαρτίζουν το άθροισμα.

Κρατώντας λοιπόν κατά νου το ότι διαθέτουμε μια ταυτότητα μέσω της οποίας αναλύουμε τη ζωή και κάνουμε τις επιλογές μας και γνωρίζοντας ότι ο εγκέφαλος δεν ξεχωρίζει την αληθινή πληροφορία από την ψεύτικη, μπορούμε πολύ εύκολα να αντιληφτούμε πως όταν μας πείσουν για την αναγκαιότητα του να ζήσουμε στο φόβο, και εννοώ μας πείσουν τόσο πολύ και τόσο έντονα που γίνει για μας μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, τότε αυτή η αλήθεια, που κανείς δεν γνωρίζει αν όντως είναι και η μοναδική, γίνεται τμήμα της ταυτότητάς μας και τείνουμε να την επαληθεύουμε. Οι άμυνες πέφτουν και η παθητικότητα αντικαθιστά οποιαδήποτε διάθεση για αγώνα. Η μια σκέψη που έχουμε τη φορά, είναι η κυριαρχία του φόβου, και αναγκαστικά το συναίσθημα που ακολουθεί την κυρίαρχη σκέψη, είναι αυτό του φόβου. Μια κυβέρνηση, δεν έχει παρά να επιμένει για ένα μήνα μέσα από όλα τα επικοινωνιακά δίκτυα που διαθέτει να τροφοδοτεί το λαό της με την εικόνα που επιθυμεί, γνωρίζοντας ότι μετά από το μήνα αυτό, οι άμυνες του πληθυσμού έχουν πάει περίπατο και τα μέτρα που θέλει να περάσει θα τα περάσει όχι μόνο χωρίς αντίσταση, αλλά με τη συγκατάθεση της εικόνας του αναγκαίου που η ίδια έχει επιβάλλει. Το έθεσε και η Μέργκελ όταν συγκατάθεσε το Μάιο για το Ευρωπαϊκό ταμείο, λέγοντας ότι το Φεβρουάριο έθετε αντιρρήσεις για να μην έχουμε εδώ εξέγερση επειδή δεν είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε το πακέτο. Τι παραπάνω έγινε μέσα σε δυο μήνες, οπότε γίναμε ξαφνικά έτοιμοι για αυτό το πακέτο, πέρα από το μοναδικό εστιασμό όλου του πληθυσμού στο φόβο για τα τι θα πάθουμε αν δεν μας κάνανε την εκπληκτική εξυπηρέτηση να μας δεχτούν;

Όλες οι σημαντικές μάχες που έγιναν από το ανθρώπινο γένος, κερδήθηκαν από αυτόν που είχε εμπνεύσει περισσότερο τους άντρες του βγάζοντας κάποιο λόγο. Ο Τσόρτσιλ, οι αρχαίοι Έλληνες στρατηγοί, οι δεκαπέντε που ξεκίνησαν τον πόλεμο της ανεξαρτησίας στην Αμερική, ο Ναπολέοντας, ο Μεταξάς, ο Λεωνίδας, ο Παπαφλέσσας, όλοι μα όλοι εμψύχωσαν τους άντρες τους ανεξάρτητα της αριθμητικής τους ή της τεχνολογικής τους υπεροχής απέναντι στον αντίπαλο. Ο φυσιολογικός φόβος αυτού που υστερεί, επισκιάστηκε από το πάθος, την πίστη, την ακλόνητη θέληση και την ελπίδα. Η παραπάνω ανάλυση της επιστήμης μας δείχνει το πως αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Η επιθυμία, η πεποίθηση και η προσδοκία μπορεί να αλλάξει όλα τα δεδομένα.

Το αντίθετο μπορεί να φέρει κάποιος που επιζητεί και επιχειρηματολογεί κατά αυτόν τον τρόπο, ώστε να φέρει ένα λαό εκεί που θέλει. Προσωπικά γνωρίζω ότι ιστορικά, το Γερμανικό λαό που πολέμησε και σκότωσε πολυάριθμους ανθρώπους, δεν τον σύραμε στη δίκη της Νυρεμβέργης. Εκεί, βρέθηκαν αυτοί που αποφασίζανε και διατάζανε. Αυτοί ήταν υπεύθυνοι για τις επιλογές στις οποίες μετείχε και ο υπόλοιπος λαός. Δεν του μεταβιβάσαμε όμως συλλογικά την ευθύνη, γεμίζοντας ένα λαό με τύψεις και ενοχές. Γιατί όποιος έχει ενοχές, δεν μπορεί και να σκεφτεί τίποτα παραπέρα από αυτό που του σερβίρουνε.

Τελειώνοντας, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα πέρα από το φόβο τον ίδιο. Όταν έχουμε στόχους και ακλόνητη πίστη στο να τους πραγματοποιήσουμε, τα εμπόδια γίνονται απλές μικροενοχλήσεις που μας καθυστερούν. Όταν όμως στοχεύσουμε στο φόβο, η ζωή πραγματικά γίνεται δύσκολη.


Δημήτρης Νομικός, συγγραφέας.
Το βιβλίο του "Μια μέρα, μια ψυχή, τρεις ζωές" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτονού.

Η ανάρτηση αυτή έγινε στα πλαίσια της "Ημέρας ενάντια στο Φόβο".
Δείτε περισσότερα εδώ: grfear.blogspot.com

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.