Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Γράψτε Ζωζώ!



Διαβάζεις, βασανίζεσαι, ψυχοθεραπεύεσαι, κουβεντιάζεις, αναζητάς…
ψάχνεσαι, ψάχνεσαι, ψάχνεσαι κι έρχεται ένα πρωί η Ζωζώ και σου ανοίγει τα μάτια.

«Τόσα χιλιόμετρα λαμέ και δε σε νίκησα, καημέ!»

Πού πας εσύ, μανάρι μου, μ’ ένα μπλουτζίν ρημάδι;





Edit
Mikroastes
Τελευταίο επεισόδιο για τη φετινή σεζόν!
Ρομαντικό, αγαπησιάρικο κι ελπιδοφόρο.
(Αφού το φθινόπωρο θα πτωχεύσουμε...)

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Ξανάρχισε!

(Δε φταίω εγώ)

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Σταμάτησε!

(Να βρέχει). Ακούστε το απίθανο άσμα κι έρχομαι!

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Βρέχει!



Είναι κάτι μέρες που με τρώει η μοναξιά. Όχι νύχτες – τις νύχτες μ’ αρέσει και την αποζητώ. Μέρες. Και πάλι, όχι όταν είμαι μόνη μου. Τη μοναξιά, όταν είμαι μόνη μου, τη διαχειρίζομαι, τη μεταλλάσσω. Όταν είμαι με κόσμο, όχι.

Μέρες. Που νιώθω ότι δεν μπορώ να συνεννοηθώ ούτε με τον εαυτό μου. Που μου φαίνονται όλοι τόσο ενοχλητικοί και παρακαλάω να εξαφανιστούν πάραυτα. Κι ακριβώς τότε αυτοί οι όλοι θυμούνται να μου ζητήσουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι: ένα άρθρο για τον αυτισμό, 1.732,00 ευρώ, ένα φραπέ γλυκό με γάλα, την κυρία Μαρία με τα κίτρινα, ένα χοτ-ντογκ με κέτσαπ, να δείξω κατανόηση κι ανωτερότητα, υπομονή και επιμονή, αποφασιστικότητα και νάζι, δύο φιλιά για καληνύχτα, όνειρα γλυκά και καλό ξημέρωμα.

Σήμερα πρέπει να ήταν όλοι οι πλανήτες ανάδρομοι. Ήθελα απλώς να ξαπλώσω σε μια πολυθρόνα και να βλέπω οχτώ ώρες τηλεόραση. Ν’ αράξω στο πάτωμα και να κοιτάζω όλο το απόγευμα το ταβάνι. Να κοιμηθώ, εννοείται, περίπου τέσσερα εικοσιτετράωρα (τι πράγμα αυτό με τον ύπνο, μου λείπει τόσο πολύ, βλέπω το κρεβάτι μου και το λαχταράω!).

Αντί γι αυτά έκανα όλα τα προ-παραπάνω - συν ένα τουρλού (απίθανο), μείον την υπομονή (που δε συγκαταλέγεται στα χαρίσματά μου).

Τέλος πάντων, η μέρα ευτυχώς πέρασε, η μοναξιά ευτυχώς έμεινε κι ετοιμάζομαι πια να την απολαύσω.

Πολλά φιλιά και καλό καλοκαίρι!

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.