Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Γαλάζιο πουκάμισο.






(Βάλτε να παίζει το τραγούδι που έκλεψα από την brujita και συνεχίστε).

Καταλαβαίνω πως ήρθε η άνοιξη όταν φοράω γαλάζιο πουκάμισο κι ακούω τ' αγόρια να μου σφυρίζουν μέσα από τ' ανοιχτά παράθυρα των αυτοκινήτων τους. Όχι γιατί ομόρφυνα. Μόνο γιατί ίσιωσα τους ώμους μου και σηκώνω το κεφάλι ψηλά. Γιατί διώχνω από πάνω μου την καμπούρα του χειμώνα. Γιατί φαίνεται στα μούτρα μου η προδιάθεση και η καλή καρδιά.

Αυτό κάθε χρόνο. Παλιά ήταν τα χελιδόνια κι οι πασχαλιές. "Ήρθε η άνοιξη" σκεφτόμουν λιγωμένη. Γιατί η άνοιξη μ' αρέσει.

Φέτος, μαζί με τ' αποδημητικά διαπίστωσα άλλα δύο γεγονότα που έσκασαν μύτη με τις πρώτες αληθινές λιακάδες. (Το Πρόσωπο ισχυρίζεται πως έχουν έρθει εδώ και πολύ καιρό. Έστω, εγώ τώρα τα παρατήρησα).

Το πρώτο είναι αυτή η γενικευμένη και μαζική κινητικότητα των "ερασιτεχνών τρομοκρατών". Ανοίγω κάθε πρωί το ραδιόφωνο και μαθαίνω τσάκα τσάκα πόσα γκαζάκια έσκασαν σε πόσους στόχους στην Αθήνα και την επαρχία. Δώδεκα προχτές, μέσα σε διάστημα 15 λεπτών. "Δηλαδή, 24 άτομα το πολύ" σκέφτομαι. Ακόμα και στη γειτονιά μου, το Ηράκλειο Αττικής, που μέχρι πρότινος θεωρούσα λίγο-πολύ χωριό.

Δεν φοβάμαι τα γκαζάκια, δεν είμαι ο Πάγκαλος, ούτε τους κλέφτες άλλωστε - αν μπουν στο σπίτι μου θα σιχτιρίσουν την ώρα και τη στιγμή, μόνο βιβλία, βιβλία, βιβλία και τις εφευρέσεις του γιου μου.

Απλώς, μου κάνει εντύπωση αυτή η νέα φάμπρικα. Και περιμένω να δω τι θα δείξει.

Το δεύτερο είναι η απόλυτη πλέον αυτοαναίρεση της αστικής δημοκρατίας. Που ό,τι κι αν έκανε δεν έπαυε στιγμή να ορκίζεται στο δικαίωμα διαφύλαξης των ατομικών δικαιωμάτων. Που διαφύλαττε μέσα από ταλαιπωρημένα Συντάγματα, τσαλαπατημένους αλλά κραταιούς νόμους και δήθεν συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Φέτος (η κρίση ντε!) τα ξεπέρασε όλα αυτά. Πρώτα βγήκε ο ιδιώτης εργοδότης και άλλαξε στεγνά όλους τους εργασιακούς όρους: θα δουλεύεις εκ περιτροπής, θα πληρώνεσαι όποτε και όσα, θα τίθεσαι σε διαθεσιμότητα, θα σου πηδάω το σπίτι. Μετά βγήκε και το Δημόσιο: θα σου κρατήσουμε μισό μισθό γιατί έχουμε στριμωχτεί κάπως, θα μας πληρώσεις και κάτι 2% εξτραδάκια, η σύνταξη δεν είναι σύνταξη αλλά αμοιβή εκ των υστέρων (παρντόν;).

Ευχαριστώ και ανταποδίδω. Και σιγά τα νέα, θα σκεφτείτε. Ναι, αλλά όταν εγώ ήρθα να δουλέψω εδώ κάναμε μια συμφωνία. Κατάπτυστη για μένα αλλά καλή τη πίστη, υποτίθεται. Εγώ τήρησα τις δικές μου υποχρεώσεις. Όταν έρχεσαι εσύ όμως εργοδότη μου, ιδιώτη ή κράτος, και δεν τηρείς τις δικές σου διαπράττεις αδικοπραξία. Και πού είναι τότε τα ατομικά μου δικαιώματα που γι αυτά σε ψηφίζω τόσα χρόνια;

Αυτή την άνοιξη, λοιπόν, αυτό που βλέπω πως ήρθε ολοφάνερα είναι η πλήρης απαξίωση των προσχημάτων. Έτσι γουστάρω, αδελφέ. Κι άμα σ' αρέσει.

Τουλάχιστον, φορέσαμε πάλι τα γαλάζια πουκάμισα. Και τ' αγόρια δείχνουν να έχουν διάθεση να σφυρίζουν. Καλή άνοιξη, παίδες. Και φέτος.

ΥΓ άσχετο: Αυτό το παιδί η beth, με κάλεσε στο facebook να γίνω μέλος σ' ένα γκρουπ που λέγεται κάπως ΔΕΣ ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΠΑΙΖΕΙ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΙΛ ΣΟΥ. Δεν έχω προλάβει ακόμα να μπω και να δω ποιος τον παίζει, τέλοσπάντων, αλλά γι αυτό εναποθέτω όλες μου τις ελπίδες στη γενιά που έρχεται. Χιούμορ, έμπνευση, ταλέντο και τελείως ακομπλεξάριστοι, λέμε. Φιλιά, μικρή.

10 σχόλια:

manetarius είπε...

χαχαχαχαχααααα...με αποστόμωσε το υ.γ. χαχαχαχααααα....τρελλοκόριτσο Beth!!!

Καλή άνοιξηηηηηηηηηη!!!

φφφφσσσσσσστττττττ ..!!!(σφύριγμα κλέφτικο!)

Αntidrasex είπε...

Τι να γράψω εγώ τώρα, τι να γράψω...
Δε *μπιπ*, καλή άνοιξη!

dsquared είπε...

Δεν μου αρεσει η ανοιξη. τελοσ.

din

chmarni είπε...

Αν και πιο χειμερινός τύπος, φέτος μπορώ να πω και εγώ, ότι ανυπομονούσα πως και πώς να έρθει η άνοιξη. Όσο για τα γκαζάκια, τις καταπατημένες συμβάσεις εργασίας και τη κολοκατάσταση τους εγώ τι να πω. Μία αυτονόητη παρατήρηση μόνο .Εφόσον τώρα υπάρχει κρίση, προηγουμένως υπήρχε ευμάρεια. Και την ευμάρεια την καρπώθηκαν αυτοί που η απληστία τους οδήγησε στη κρίση. Τη κρίση όμως τη πληρώνουμε εμείς. Με βεβαιότητα σχεδόν μπορώ να πω δύο πράγματα. Πρώτον ότι ο βρεγμένος τη βροχή δε τη φοβάται και δεύτερον ότι όποιος έχει κάνει φτωχός έστω και για μία στιγμή στη ζωή του δε φοβάται τη κρίση. Venceremos …
ΥΓ1. Η πληροφορία που δίνεις για τα βιβλία στο σπίτι σου, με βάζει σε πειρασμό να σου κάνω διάρρηξη. Η Εφευρέσεις του γιου σου με κάνουν να ψάχνω τη διεύθυνση του σπιτιού σου. Αλλά για να είμαστε πάτσι, για κάθε βιβλίο που θα σου κλέβω θα σου αφήνω και ένα μουσικό CD.
ΥΓ2. Εάν τις επόμενες μέρες βρεθώ στο Νέο Ηράκλειο για δουλειά, θα έχω το νου μου και αν δω καμιά κοπέλα με γαλάζιο πουκάμισο θα της σφυρίξω :) Εάν μου έρθει καμιά τσάντα στο κεφάλι μάλλον θα έχω κάνει κάποιο λάθος :)
Σου εύχομαι πάντα τα αγόρια να σφυρίζουν στο διάβα σου.

apos είπε...

Το τραγούδι καταπληκτικό και καλά έκανες και το απαλλοτροίωσες.

Καλή Ανοιξη, λοιπόν, αφού τόσο σου αρέσει.

Πάντως, εγώ σου εύχομαι να μην μπουν ποτέ στο σπίτι σου. Ακόμα και αν είναι να φύγουν άπρακτοι.

κόκκινο μπαλόνι είπε...

ΑΝΟΙΞΗ ΟΛΕ!!!!
Κατά τα λοιπα, πάλι ταύτιση !
Μα τι συμβαίνει;;;;
ύπνο τώρα! Καληνύχτα μας

thamnos είπε...

Φυρουλί φυρουλά... καλά διάβασα το post και φοράω γαλάζιο ποκάμισο! κερδίζω κάτι τις... σφυρίζω κιόλας για όποιον δεν το κατάλαβε!!

Εγώ αγαπάω την ανόιξη... είναι ο προπομπός για τα μακροβούτια!

υ.γ. έυχομαι το ίδιο με τον Apos για το σπίτι, δεν θέλεις, πίστεψε με, ΔΕΝ!

elf είπε...

Καλημέρα σε όλους!!! Και ναι, ΑΝΟΙΞΗ ΟΛΕ!!!!

Adomiel είπε...

Άνοιξη ακούω και άνοιξη δε βλέπω...! κλαψ κλαψ... μούλιασα πάλι στη βροχή σήμερα...! Αλλά κάτι μου λέει ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες...! ;)

Φιλιά

fpboy είπε...

καλησπέρα!
έχω πάθει και εγώ την πλάκα μου με την Άνοιξη,
θέλω μια μποέμ ζωή με μεσημεριανά με κόκκινο κρασί και βράδια με βόλτες στο Θησείο και στα πεζούλια στο Γκάζι.
Φιλιά.

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.