Δε συζητάμε για ποστ. Έχω ένα σωρό μεγαλόπνοα σχέδια για πολλή προβοκατόρικη ανάλυση διαφόρων συγκλονιστικών και άλλη τόση κουβέντα μαζί σας, αλλά δεν. Τα παρατάω κι εγώ όπως έχουν γιατί, όπως σοφά λέει και η beth, είναι πολύ ψυχοφθόρο να σκέφτεσαι αυτά που έχεις να κάνεις και να μην. Καθαρίζω τις εκκρεμότητές μου, λοιπόν. Με αποστολή ή οριστική διαγραφή. Καλά, προσωρινή έστω.
Έτσι αποφάσισα να γράψω για ένα πράγμα που ξέρω καλά: βιβλία. Και συγκεκριμένα, για ένα βιβλίο, που διάβασα το καλοκαίρι κι ενθουσιάστηκα. Μόνο που δε σηκώθηκα όρθια να βαρέσω παλαμάκια. Χρόνια είχα να αγαπήσω ένα βιβλίο τόσο πολύ.
«Το μάταιο χθες» του Isaac Rosa, μετ. Κ. Φιλιππίδης, εκδ. ΠΟΛΙΣ 2008.
Ο συγγραφέας είναι Ισπανός, γεννημένος το 1974. Έχει γράψει κι άλλα βιβλία αλλά εγώ τον γνώρισα μέσα από αυτό.
Το μότο που επέλεξε για να το χαρακτηρίσει είναι μια εκπληκτική φράση του A. Machado:
«Το μάταιο χθες θα γεννήσει ένα κενό και – ευτυχώς – εφήμερο αύριο».
Σκεφτείτε αυτή τη φράση. Και πάμε στο στόρι:
Ένας άχρωμος, άοσμος και αμέτοχος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης κι ένας επαναστάτης, ωραίος, αμφιλεγόμενος φοιτητής εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια της φρανκικής δικτατορίας. Ο πρώτος απάγεται και μεταφέρεται στο Παρίσι, ο δεύτερος συλλαμβάνεται και έκτοτε η τύχη του αγνοείται. Οι δυο τους δε φαίνεται να έχουν καμία σχέση, εκτός από αυτή του ιδεολογικού αντίπαλου: ο φοιτητής φανατικά κατά του καθεστώτος, ο καθηγητής αφηρημένα υποταγμένος σ’ αυτό. Παρόλα αυτά, πριν εξαφανιστούν από προσώπου γης, συναντώνται για δυο ώρες κεκλεισμένων των θυρών στο γραφείο του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις δυο αναγνωρίσιμες φιγούρες Ισπανών της εποχής της χούντας, του επαναστάτη και του βολεμένου, ο Rosa φτιάχνει έναν ολόκληρο στοχασμό πάνω στη δημιουργία και την κατανόηση της ιστορικής αλήθειας. Αντιγράφω:
«…Είναι πολλοί οι μυθιστοριογράφοι, οι δημοσιογράφοι και οι δοκιμιογράφοι (αλλά και οι κινηματογραφιστές, ας μην τους ξεχνάμε) που, συνειδητά ή ασυνείδητα, μας μεταφέρουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα του φρανκισμού, όπου το βάρος των περιγραφών πέφτει στις πιο χυδαίες πλευρές του: την αλλόκοτη επίσημη γλώσσα, τον κοιλαρά στρατηγίσκο με την τσιριχτή φωνή που προκαλεί γέλιο μάλλον παρά τρόμο, της παράνοια για τους «εχθρούς της πατρίδος», τις φροϋδικές υπερβολές του κλήρου, τις θανατικές καταδίκες με τους λεκέδες από τηγανόψωμο και σοκολάτα, τις γερασμένες εποποιίες των σχολικών εγχειριδίων, τη χυδαία αισθητική του εθνικού μας καθολικισμού, το σουρεαλιστικό παραλήρημα της λογοκρισίας. Δημιουργείται έτσι η εύπεπτη εικόνα μιας «μπανανίας».
Η πραγματικότητα όμως μας δείχνει μια στυγνή δικτατορία που εφάρμοσε, με μεθοδικότητα και μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής της, τις πιο εκλεπτυσμένες τεχνικές βασανιστηρίων, λογοκρισίας, πνευματικής καταπίεσης, πολιτιστικής χειραγώγησης και δημιουργίας ψυχολογικών σχημάτων από τα οποία, μέχρι σήμερα, δεν έχουμε απαλλαγεί οριστικά. Μ’ αυτό τον τρόπο διαμορφώνεται μια μνήμη όχι χρησιμότητας, αλλά φετιχισμού· μια μνήμη όχι γνώσης, αλλά κουτσομπολιού· μια μνήμη όχι λόγων, έργων και ευθυνών, αλλά ανεκδότων. Σε τελική ανάλυση, μια μνήμη μάλλον συναισθηματική παρά ιδεολογική».
«Το μάταιο χθες», επαναλαμβάνω, είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Κι από τα ελάχιστα που ο συγγραφέας στηρίζει και υποστηρίζει μια συγκεκριμένη και ξεκάθαρη θέση. Δε γράφω παραπάνω. Διαβάστε το. Ανεπιφύλακτα.
Ξανακοιτάζοντας το εν λόγω βιβλίο για το παρόν ποστ και στοχαζόμενη πάνω στην ιστορική αλήθεια και τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε, θυμήθηκα αυτό το θέμα που έχει προκύψει στο Ευρωκοινοβούλιο. Θα το έχετε ακουστά: 409 ευρωβουλευτές υπόγραψαν δήλωση που εισηγείται να «ανακηρυχθεί η 23η Αυγούστου Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των εγκλημάτων του σταλινισμού και του ναζισμού». Οι συντάκτες της δήλωσης αναφέρουν ότι «οι μαζικές εκτοπίσεις, οι δολοφονίες και οι υποδουλώσεις που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο των επιθέσεων του σταλινισμού και του ναζισμού, εμπίπτουν στην κατηγορία των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας για τα οποία δεν ισχύουν οι νόμιμες παραγραφές, βάσει του διεθνούς δικαίου».
Και λέω εγώ τώρα, με το ξανθό μου ξωτικό μυαλό: Αυτά τα εγκλήματα πολέμου, έγιναν σε έναν πόλεμο όπου σταλινισμός και ναζισμός (αν υποθέσουμε πως μπορούν να συγκριθούν οι δυο όροι, μια και ο πρώτος προκύπτει από το όνομα και μόνο ενός ηγέτη ενός καθεστώτος στο οποίο παρέμεινε συνεπής, ενώ ο δεύτερος από δομημένη ιδεολογία, στα πλαίσια μεν του καπιταλισμού αλλά με τελείως διακριτά χαρακτηριστικά –αλλά αυτή είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση) υπήρξαν αντίπαλοι. Εχθροί. Δηλαδή, οι Σοβιετικοί πολέμησαν τον ναζισμό στο πλευρό των Συμμάχων. Και νίκησαν (οέ, οέ, οέ). Εμείς, και οι ευρωβουλευτές, σ’ αυτόν τον πόλεμο με ποιους είπαμε πως είμασταν;
Δε συμμερίζομαι την άποψη του ΚΚΕ πως πρόκειται για υστερική αντικομμουνιστική επίθεση. Έχω πάψει από καιρό να πιστεύω σε θεωρίες συνομωσίας. Έχω ξαναγράψει πως τείνω περισσότερο να συμφωνήσω με τη θεωρία της βλακείας, όπου ένας την κάνει και μετά τρέχουμε να τη συμμαζέψουμε. Γιατί τι άλλο από βλακεία μπορεί να είναι όλη αυτή η ανάγκη του πολιτικώς ορθού, όπου όλα ισοπεδώνονται εκτός από τα εντελώς ανούσια που δικαιώνονται πανηγυρικά;
Και στο φινάλε, όταν συζητάμε για Ευρωκοινοβούλιο και κοινή ευρωπαϊκή πολιτική, για Ημέρες Μνήμης και καταδικαστικά ψηφίσματα, θα ήθελα αν μη τι άλλο να δω συγκεκριμένες επιστημονικές έρευνες με τα εγκλήματα του ενός και του άλλου. Με ντοκουμέντα και αναλύσεις. Όχι την αγράμματη άποψη δυο βουλευτών της ΝΔ κι ενός του ΛΑΟΣ.
Τελικά, ο Ισπανός ποιητής έπεσε μέσα: Το μάταιο χθες όντως γεννάει ένα κενό και – ας ελπίσουμε – εφήμερο αύριο.
30 σχόλια:
Επαθα πλάκα... με το σημερινό ποστ σου....
Εκανα ένα google... για να μάθω περισσότερα.... και... με καλύπτει.. το τέλος της ανακοίνωσης..της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, (απίστευτο και όμως αληθινό..)
που λέει....
"Οσοι, δε, χρησιμοποιούν την προπαγάνδα του Γκαίμπελς ας θυμούνται το τέλος του, γιατί έχει μια ιστορική σημασία. Ανεξάρτητα από τις προσωρινές δυσκολίες η συντριβή του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος και το σοσιαλιστικό μέλλον είναι αναπόφευκτα, γιατί αποτελεί κοινωνική ανάγκη."
:-)))))
Μου αρέσουν πολύ τα θέματα που θέτεις.
Περί Ναζισμού και Σταλινισμού. Προφανώς αποτελούν δύο κατάπτεστες, για την ανθρωπότητα καταστάσεις, οι οποίες και φυσικά δε μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Αυτό που αδυνατώ να καταλάβω είναι τι νόημα έχουν τα ψηφίσματα καταδίκης. Η καταδίκη τέτοιων πραγμάτων δε μπορεί να είναι τίποτα άλλο, από τη καθημερινή μας πρακτική. Όσο για το ΚΚΕ τι να πω. Σε κάποιο από τα τελευταία του συνέδρια τέθηκε θέμα αποκατάστασης του Στάλιν (της φήμης του δηλαδή). Δυστυχώς κάποιες στιγμές μου δίνουν την εντύπωση ότι ζουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος…
Σχετικά με τη δικτατορία του Φράγκο είναι γεγονός ότι υπήρξε ένα από τα χειρότερα καθεστώτα ever. Την εποχή της δικτατορίας στην Ισπανία, δρούσε μία οργάνωση, τρομοκρατική κατά το καθεστώς, αντιστασιακή κατά τους ίδιους (και για μένα), η οποία έφερε το όνομα Mano Negra ή Black Hand αγγλιστί ή μαύρο χέρι στα Ελληνικά. Το σύμβολο της οργάνωσης είναι αυτό που χρησιμοποιώ ως avatar. Μάλιστα όταν χτυπούσαν κάπου λέγονταν πως εδώ άφησε το αποτύπωμα του το Μαύρο χέρι. Από εκεί φυσικά έχει πάρει και το όνομα του το γνωστό συγκρότημα στα τέλη της δεκαετίας του 80.
Σχετικά με το τσιτάτο του συγγραφέα. Καταρχήν να ρωτήσω γιατί “ευτυχώς” σχετικά με το εφήμερο αύριο. Δεύτερον να συμφωνήσω με τη συνολική του τοποθέτηση. Τρίτον να προσθέσω και εγώ πως η φαυλότητα του χτες γεννάει αυτό που ζούμε σήμερα…
Ναι, ναι
γράφτε τέτοια να σας πιάσει στο στόμα του ο Χαλβατζής και να δω από που 8α φύγετε μετά!!
poli endiaferon to post sou!!!kai nomizo pos ta les kala!!!to vivlio 8a to proteino sti kolliti mou pou diavazei arketa!!!filia kai kalo apogeuma!!
Ολο το ποστ μου έφερε στο νου το λατρευτό μου Καίστλερ.
Και θυμίζω τη τελευταία πρόταση από το Μηδέν και το Απειρο:
...λες και η Αιωνιότητα με αδιαφορία πάλι σήκωνε τους ώμους σε τούτη τη μικρή στιγμή.
(Πάω να αγοράσω το βιβλίο, που προτείνεις)
@ green_revenger. Έχεις δίκιο, επιτέλους με αυτά τα παλιοblogs της αντίδρασης και του ρεφορμισμού :)
Θα παρέμβω για Τρίτη φορά, πράγμα που κάνω σπάνια. Αλλά θα ήθελα να μας πει ο johnyq την άποψη του για τον Στάλιν ως προσωπικότητα ως ηγέτη και ως διαχειριστή της εξουσίας. Για να μη παρεξηγηθώ, δε μου φταίει σε τίποτα ο κομουνισμός ως ιδεολογία. Και είναι λάθος να ταυτίζουμε τον Στάλιν με την ιδεολογία.
Δηλαδή εγώ που δεν είμαι στο ΚΚΕ, υπερασπίζομαι τα συμφέροντα του κεφαλαίου;;;
@ aKanonisti: Αγαπημένη μου, ήμουν σίγουρη πως θα το ψάξεις και θα το σκεφτείς και πως η άποψή σου θα είναι τεκμηριωμένη.
Έχω βαρεθεί να διαβάζω πολιτικές αναλύσεις που βασίζονται σε φήμες, θεωρίες και τελικά το θυμικό.
Ο σοβιετικός σοσιαλισμός σημάδεψε τον περασμένο αιώνα και του αξίζει, αν μη τι άλλο, μια σοβαρή έρευνα και μια σοβαρή συζήτηση. Όχι "δεν έχεις σοκολάτα - δεν έχεις θείο Λένιν".
Εγώ πραγματικά θα ήθελα να μάθω τι έγινε, πώς έγινε και γιατί τελικά γκρεμίστηκε όλο αυτό το οικοδόμημα.
Αλλά αμφιβάλλω.
Πολύ καλημέρα σου!!!
@ chmarni: Δεν ήξερα πως το avatar σου είναι το σύμβολο της ισπανικής αντίστασης, δεν το είχα συνδέσει ποτέ! Σου είχα προτείνει να διαβάσεις αυτό το βιβλίο σε προηγούμενο σχόλιο γιατί θεωρούσα πως θα σε ενδιαφέρει. Φαίνεται πως έπεσα μέσα!
Εγώ είμαι πιο επιεικής από σένα με το ΚΚΕ (μπορεί να οφείλεται και στις προσωπικές μου συμπάθειες :-)))).
Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον, πόσο μάλλον μια συλλογική οντότητα όπως ένα κόμμα, να αποδεχτεί πως όλα αυτά τα οποία πίστευε ήταν φενάκη ή, ακόμα χειρότερα, εγκλήματα. Ο Στάλιν ήταν πάντα ο "πατερούλης". Και ξαφνικά αποκαθηλώθηκε, μέσα σε μια νύχτα.
Παρόλα αυτά, εγώ δεν πιστεύω
1ον πως ο στόχος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, έστω και ηγέτης. Δηλαδή, ο Στάλιν μόνος του κυβερνούσε ολόκληρη αυτοκρατορία; Ή μήπως οι υπόλοιποι έτρεξαν να τραβήξουν την ουρίτσα τους βρίσκοντας το μαύρο πρόβατο για όλα τα δεινά;
2ον Οι μεγάλες εκκαθαρίσεις που υποτίθεται πως έγιναν την περίοδο '36-'38 (και λέω υποτίθεται γιατί μέχρι τώρα διαβάζω μόνο "λένε", "ακούγεται", "φημολογείται" κλπ) πραγματοποιήθηκαν σε μία περίοδο Πολέμου. Και στον πόλεμο τα πράγματα κρίνονται αλλιώς. Δεν υποστηρίζω πως όλα κατά το σταλινισμό έγιναν καλά, ούτε καν πως όλα κατά το σοσιαλισμό έγιναν καλά. Απλώς θα ήθελα να διαβάσω μερικές ψύχραιμες, επιστημονικές και αχρωμάτιστες αναλύσεις για να αποφασίσω μόνη μου.
Σ' ευχαριστώ για τις πληροφορίες. καλημέρες!!!
@ green revenger: Άσ' τα τώρα, γιατί αυτή η μανία καταδίωξης είναι εδώ και χρόνια το ψυχολογικό θέμα της - ελληνικής τουλάχιστον - αριστεράς. Το τι μπούρδα έχω διαβάσει και ακούσει τελευταία για την "συντονισμένη προσπάθεια απαξίωσης" του Τσίπρα δε λέγεται!
Μήπως πρέπει να ωριμάσουμε λίγο;
Καλημέρα!
@ leviathan: Καλημέρα, σινεφίλ! Σ' ευχαριστώ πολύ. Εσύ δηλαδή δε διαβάζεις; Για ξεκίνα!
@ houlk: Κι εγώ θα πάω να πάρω Καίστλερ γιατί μου τον έχεις ξανα-αναφέρει και ακόμα δεν έχω αξιωθεί να τον διαβάσω. Πάρ' το το βιβλίο. θα σ' αρέσει.
Καλό ΣΚ, ήρωά μου!
ΥΓ Την ιστορία με τον τύπο στην τράπεζα την έχω κάνει ανέκδοτο. Το τι γέλια έχουμε ρίξει, δεν περιγράφονται!
@ JohnyQ: Καταρχάς καλώς όρισες στα μέρη μου, τα κόκκινα μπλογκς έχουν μεγάλη παρέα εδώ.
Να ξεκινήσω λέγοντας πως παρέλειψα να γράψω πως τα αποσπάσματα που είναι σε εισαγωγικά ξεσηκώθηκαν από τον Ριζοσπάστη της Πέμπτης 25/9/08 - έτσι κι αλλιώς κανένα άλλο έντυπο δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την υπόθεση.
Δεν πιστεύω στις συνομωσίες πια για πολλούς λόγους. Ο ένας είναι πως δε μου χρειάζεται να πιστέψω. Αδιαφορώ. Ακόμα κι αν υπάρχει μια τέτοια (δηλαδή, οργανωμένη αντικομμουνιστική προπαγάνδα) θεωρώ πως το ΚΚΕ χάνει χρόνο και δυνάμεις όταν αναλώνεται διαρκώς στην καταγγελία της. Στα τέτοια μας. Αυτοί τη δουλεια του κι εμείς τη δική μας, όπως λες κι εσύ. Είναι μεγάλη συζήτηση, κάποια στιγμή θα την ανοίξω - ελπίζω να συμμετάσχεις.
Γενικά οι αναρτήσεις μου είναι λίγο προβοκατόρικες, πάντα για χάρη της κουβέντας. Με ενδιαφέρουν οι διαφορετικές απόψεις και συχνά προσπαθώ να τις "εκμαιεύσω" λίγο εκβιαστικά. Στο αναφέρω γιατί είσαι καινούριος εδώ οι άλλοι με ξέρουν.
Έχεις μπερδέψει δυο πράγματα: εγώ αναφέρομαι στη δήλωση των 409 ευρωβουλευτών για την Ημέρα Μνήμης κλπ κι εσύ στη Διακύρηξη της Πράγας. Το ΚΚΕ τα συνδέει μεταξύ τους στη λογική του αντικομμουνισμού. Εγώ δεν έχω πειστεί ακόμα. και στην πραγματικότητα είναι διαφορετικά. Η Τσεχία είναι μία χώρα που βρέθηκε σε πόλεμο με την ΕΣΣΔ κι έχει σοβαρά προηγούμενα με τον σοσιαλισμό που εν πολλοίς της "φορέθηκε" χωρίς να το επιδιώξει. Η εξίσωση σταλινισμού-ναζισμού είναι άλλο πράγμα.
Κι αν θες τη γνώμη μου, νομίζω πως ακριβώς γι αυτό χρησιμοποιείται ο αδόκιμος και κενός νοήματος όρος "σταλινισμός". Κανείς ακόμα στην Ευρώπη δεν τολμάει να κατακρίνει τον σοσιαλισμό ως πολιτικό σύστημα και στο σύνολό του. Επαναλαμβάνω ακόμα. Αλλά κι αυτή είναι μεγάλη συζήτηση.
Τέλος, να σου πω πως η θέση μου είναι ξεκάθαρη. Και η άποψη περί συνομωσίας ή βλακείας παρεπιπτόντως. Με μεγάλη μου χαρά το συζητάω αν θες. Δεν έχω καταλήξει κι εγώ ακριβώς.
Χάρηκα πολύ που ήρθες. Ελπίζω να μείνεις να τα λέμε. Καλή σου μέρα και καλό ΣΚ!
@chmarni.....
Μην υποβαθμίζεις ποτέ... τις παγκόσμιες ημέρες..
Ξέρεις πως μεταφράζεται μία παγκόσμια ημέρα?? Στο να γράφουν έκθεση όλα τα πιτσιρίκια στο σχολείο... σχετικά με το θέμα της..
Και φαντάσου τώρα.. έναν κάφρο δάσκαλο... να εξηγεί σε πιτσιρίκια που ποτέ δεν άκουσαν καν τις λέξεις.. πόσο ακόμα τις έννοιες.. του ναζισμού και του σταλινισμού..
Είναι δραματικό..
Διότι..άσχετα από το τι πιστεύουμε για το σταλινισμο... είναι εντελώς προβοκατόρικος ο παραλληλισμός...
και με τίποτα δεν με πείθουν.. πως έγινε τυχαία... από 5 (αρχικά) χαζούς ευρωβουλευτές...
...όπως δεν υπάρχει "θεωρία της βλακείας",οπως σωστα επισήμανε ο johnnyQ,δεν υπάρχει υστερική αντικομμουνιστική επίθεση τη συγκεκριμένη στιγμή,γιατί η δεύτερη πάντα υπήρχε,ώς "αντι"απλά και θα υπάρχει,όσο το κυρίαρχο σύστημα αισθάνεται οτι απειλείτε και ταυτόχρονα θέλει να καλύψει τα δικά της εγκλήματα.Απλά ψάξε σε ποιά χρονικά στιγμή προτείνεται αυτή η "Ημέρα Μνήμης"(Ψάξε όλα τα παγκόσμια κοινωνικοπολιτικά γεγονότα που προσφατα προηγήθηκαν,αλλά και αυτά που "τρέχουν").
Οσο για το "άλλοθι" του Στάλιν "εγκληματία",για να αποδείξουνε οτι "όλοι τελικά στο ίδιο καζάνι βράζουν"-όπως, χωρίς διόλου την χρήση την "θεωρίας της βλακείας", μίλησαν οι εδώ στριμωγμένοι",οργανωμένα,για τίς "επιχειρήσεις του ΚΚΕ"-,δεν ανήκουν σένα "ξανθό ξωτικό μυαλό",αλλά είναι η "δύναμη της επανάληψης",η αποτελεσματικότητα του "λέγε-λέγε" ή αλλιώς "ξύλινα"αν θέλεις Γκαιμπελισμός - Μακαρθισμός,που τα εγκαθιστούν μόνιμα στο πίσω μέρος του.Και δεν πρόκειται για μια συζήτηση φίλων,αλλά για "πλύση εγκεφάλου" που μπαίνει χρόνια και καθημερινά με τον"δούρειο ιππο"τους στο σπίτι μας.
Και για να μην φτάσει το "σεντόνι",κάτω απο το γραφείο του υπολογιστή,είναι η ίδια ,που σε βάζει στη διαδικασία να μπείς σ'αυτή της σύγκριση.
υ.γ Είμαι σίγουρος,οτι ο άντρας σου δεν πρόκειται ποτέ να σου πεί:"σε βαρέθηκα" ;)
χαιρομαι που εκανες ενα τετοιο ποστ.
περιττο να σου πω πως θα παω να το διαβασω το βιβλιο...
εγω ειμαι ταγμενη με την αποψη του κκε. και ναι πιστευω ακομα σε συνομωσιες με στοχο την διαστρευλωσης της ιστοριας γιατι αυτ τους συμφερει. ασ τονιστει εδω λοιπον η ουσιαστικη διαφορα "σταλινισμου" και φασισμου. ο σταλιν ηταν στρατηγος και ο φασισμος ολοκληρη αντιφαστικη θεωρια με βασεις και αρχες. Δεν μπορεις να αποκρυψεις τπτ απο τον λαο. ακομα και τα εκτρωματα στα στρατοπεδα συγκεντρωσεις εχουν να διδαξουν αντι να καθονται να τα κουκουλωνουν να κατσουν στα σχολεια να εξετασουν τα ζητηματα σφαιρικα και διδακτικα. Ο σταλιν απο την αλλη δε πρεπει να μεινει στην ιστορια ως ενας φονιας... αλλλα ως ενας μεγαλος στρατηγος που σταματησε εκει στο σταλινγκραντ τους ναζισταραδες ενψ κανεις δεν μπορουσε καν να αντισταθει.
Διαβαστε αυτο http://www.kne.gr/355.html ειναι της ΚΝΕ και δε μπορω να βρω πολιτικη νεολαια με πιο ξεκαθαρη θεση πανω σε αυτο το ζητημα. αυτα.
...μερες. και μην αγχωνεσαι μωρε ολα θα μπουν σε σειρα. εδω μπηκαν σε μενα
Καλημέρα ξωτικό μου, μ’ έπιασες απροετοίμαστη! Για άλλη μια φορά «έγραψες» που λέμε και στην καθομιλουμένη. Το βιβλίο θα το πάρω και θα το διαβάσω. Μάλλον τα Χριστούγεννα που θα έχω περισσότερο χρόνο.
Με αφορμή όμως τον θάνατο του ηγέτη των ακροδεξιών στην Αυστρία, αυτό που μπορώ να πω είναι πως υπάρχουν ταγμένοι σε αντιλήψεις που δεν συνάγουν με την πεπατημένη. Ότι ακραίο υπάρχει θα ήθελα να μηδενιστεί αλλά δυστυχώς δεν γίνεται. Την καλημέρα μου.
@ aKanonisti: Πολύ σωστό αυτό για τις παγκόσμιες μέρες. Εγώ πάντα λέω πως η επανάσταση πρέπει ν' αρχίσει απ' τους δασκάλους.
@ MZ: Νομίζω πως θα έχεις καταλάβει πια πόσο εκτιμώ την άποψή σου.
Στο προκείμενο: Θεωρία της Βλακείας εννοώ την κατάσταση εκείνη κατά την οποία τα πράγματα γίνονται από συνήθεια ή κεκτημένη ταχύτητα κι όχι βάσει οργανωμένου σχεδίου. Δεν εννοώ ότι πρόκειται για βλάκες ή βλακείες - κάθε άλλο. Όμως, φαντάζοσαι πως το Παγκόσμιο Κεφάλαιο ή οι θεωρητικοί εκφραστές του μαζεύονται σ' ένα σκοτεινό υπόγειο και σχεδιάζουν πώς θα χτυπήσουν τον κομμουνισμό; Τη σήμερον ημέρα; Να στο πω κι αλλιώς: Ποιος τον γαμάει τον κομμουνισμό και την αριστερά στο σύνολό της τον 21ο αιώνα; Που το όνειρο κάθε ευρωπαϊκού ΚΚ είναι να προσεγγίσει το τεράστιο 8% του ΚΚΕ. Όταν αυτοί κινούνται μεταξύ 0 και 0,2%; Τι σε κάνει να πιστεύεις πως ο καπιταλισμός φοβάται τα κομμουνιστικά κόμματα;
Αυτό, ειλικρινά στο λέω, δεν το έχω καταλάβει. Μήπως μέχρι να φτάσει η Αριστερά να τη φοβούνται θα έπρεπε ν' ασχοληθεί μ' αυτό και όχι με τα ψυχολογικά της; Και το αυτό ισχύει και για τους ΣΥΡΙΖΑ και τους λοιπούς πικραμένους του 4% το πολύ.
Και συνεχίζω: Γιατί πιστεύεις πως το δικό μου μυαλό τσιμπάει στην προπαγάνδα τους, ενώ το δικό σου όχι; Έχουμε τα ίδια διαβάσματα/ακούσματα/προσλαμβάνουσες περίπου και ανήκουμε στην ίδια γενιά. Γιατί το ξανθό ξωτικό μυαλό μου αρνείται να δεχτεί τη δική σου αλήθεια; Να σου πω γιατί: διότι σε έναν κόσμο που ο καπιταλισμός δεν επιτρέπει να ακουστεί και ν' ανθίσει τίποτα το οποίο θα μπορούσε να προάγει την κριτική σκέψη του ατόμου και την μετατροπή σου σε πολίτη, είναι άκαιρο να ασχολούμαστε νυχθημερόν με τον πόλεμο κατά του κομμουνισμού.
Μωρέ, ΜΖ, βλέπεις τίποτα άλλο ενδιαφέρον και χρήσιμο να ακούγεται; Μόνο το ΚΚΕ κυνηγάνε; Και στο φινάλε, το ΚΚΕ είναι στη Βουλή, δικαιούται κάποια λεπτά τηλεοπτικού χρόνου, έχει ΜΜΕ δικά του και οργανώσεις βάσης για να αναπτύξει τις θέσεις του. Οι άλλοι τι να πούνε;
Μην πάρεις προσωπικά το ξέσπασμά μου, κάνω αυτή την ίδια συζήτηση από το καλοκαίρι. Δεν μπορούμε ν' ασχολούμαστε συνεχώς με την πάρτη μας, ως πολίτες και ως κόμμα. Στο κάτω-κάτω αυτό δεν αφορά κανέναν. Και μη μου αρχίσετε πάλι με τη μαλακία της Πράγας. Ποιος τη γαμάει την Πράγα;
Σε χαιρετώ και πραγματικά θέλω την άποψή σου πάνω σ' αυτά που με βασανίζουν και γι αυτό τα συζητώ.
ΥΓ Για την ιστορία, τα μαλλιά μου είναι τόσο μαύρα που ακόμα και οι κομμώτριες πιστεύουν πως τα βάφω. Μόνο το μυαλό μου είναι ξανθό :-))
@ beth: Να διαβάσεις το βιβλίο. Εκτός από σπουδαία ιστορία είναι και πολύ χρήσιμο για την τεχνική του γραψίματος και τον τρόπο που οφείλει να σκέφτεται καθένας που γράφει.
Εγώ με τον Στάλιν έχω έναν έρωτα που ξεκινάει από τον Καζαντζάκη και όσα έγραφε για αυτόν. Κι όπως ξέρεις οι παλιοί έρωτες δύσκολα ξεπερνιούνται.
Δεν μπορώ να τον κρίνω ατομικά, πέρα από την πλάκα. Και δε με ενδιαφέρει να επικροτήσω ή να καταδικάσω το άτομο-Στάλιν. Το άτομο είναι εκφραστής μιας κατάστασης. Και την κατάσταση είναι που θα ήθελα κάποια στιγμή να έχω τα στοιχεία να αξιολογήσω.
Στη σειρά μπαίνουνε τα άλλα. Εγώ δεν μπαίνω - έχω πρόβλημα εξουσίας και πειθαρχίας. Μάλλον πρέπει να πάω να μπω στο κόμμα, μπας και με συμμαζέψουν :-))
@ Mara Lisha: Να το πάρεις, κοριτσάκι - στο τέλος θα πάω να ζητήσω ποσοστά από τον εκδότη! Η αλήθεια είναι πως όταν μ' αρέσει κάτι θέλω να το μοιραστώ με όλους (αυτό ισχύει και για τον άντρα μου, όσες πιστές προσέλθετε, χα χα). Από το καλοκαίρι τους έχω πρήξει όλους να το πάρουν και να το διαβάσουν, τώρα προσπαθώ και μ' εσάς.
Το είδα το τροχαίο του Αυστριακού. Το ακραίο δεν το βρίσκω, κατ' ανάγκη, κακό. Μερικές φορές είναι ο καταλύτης που βοηθάει μια κατάσταση στάσιμη να προχωρήσει. Και στην τέχνη, ας πούμε, το ακραίο είναι αυτό που απελευθερώνει τις τάσεις που θα εκφραστούν στο μέλλον. Το θέμα είναι δυστυχώς πως δεν ξέρουμε να το χειριστούμε. Ενώ κάποιο άλλοι ξέρουν καλά.
Καλημέρες!!!
σίγουρα θα σε βοηθούσε στο θέμα οργάνωσης η.. οργάνωσης χε!
αλλα νομίζω πως είσαι ότι πρεπει ετσι όπως εισαι. μουρλια
το βιβλίο το έχω διαβάσει. δεν είναι το καλύτερο που έχω διαβάσει στη ζωή μου, αλλά είναι ένα από τα καλύτερα. δεν ήξερα καν ότι έχει μεταφραστεί. χάρηκα, γιατί θα αρχίσω να το κάνω δώρο, αριστερά-δεξιά.
συμπληρώνοντας τον chmarni: επί Φράνκο οι γυναίκες δεν είχαν καν το δικαίωμα να διατηρούν τραπεζικό λογαριασμό στο όνομά τους. Οι δε Βάσκοι υποχρεώθηκαν να αλλάξουν τα βασκικά τους ονόματα σε καστεγιάνικα-χριστιανικά. Οι ίδιοι έδιναν τα βασκικά τους ονόματα σε αγελάδες, κατσίκες και οικόσιτα ζώα για να μην τα ξεχνάνε. Επίσης, τότε ιδρύθηκε και η ΕΤΑ...
"Δε συμμερίζομαι την άποψη του ΚΚΕ πως πρόκειται για υστερική αντικομμουνιστική επίθεση. Έχω πάψει από καιρό να πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίας."
Αν το δούμε στα χρόνια μετά το 1991, δεν υπήρξε στα πρώτα χρόνια εκπεφρασμένη αντικομμουνιστική αντίληψη στην Ε.Ε. (δηλαδή, δεν υπήρξε κάποια απόφαση). Από το 1999-2000 και μετά όμως άρχισαν να ζορίζονται βλέποντας την επερχόμενη κρίση (που ακόμα δεν έχει σκάσει) και τώρα αντιλαμβάνονται τον κοινωνικό αντίκτυπό της. Προλαμβάνουν λοιπόν καταστάσεις. Είναι σαφές ότι αυτή η κίνηση είναι αντικομμουνιστική, όπως σαφές είναι πως το ότι ελεύθερα στις Βαλτικές χώρες παρελαύνουν οι φιλοναζιστικές ομάδες, ότι στη Δανία και στην Αγγλία αποφάσισαν να ελέγχουν με νόμο τον ριζοσπαστιμό που θα αναπτύσσεται από τις μαθητικές ακόμα ηλικίες, όπως είναι σαφές ότι το ότι επιχείρησαν με νόμους να περιορίοσυν -παράδειγμα λέω τώρα- τις διαδηλώσεις στο ένα ρεύμα κυκλοφορίας έχει τον στόχο της τρομοκράτησης του εργατικού - κυρίως - κινήματος.
Από εκεί και πέρα, μπορεί να μην κυνηγάνε μόνο το ΚΚΕ (στην Ελλάδα αναφέρομαι), αλλά πρωτίστως κυνηγάνε το ΚΚΕ (όταν δηλαδή ο Αλαβάνος λέει ότι η Εθνική τράπεζα είναι "εθνικό εργαλείο ανάπτυξης" ή όταν ο ΣΕΒ βρίσκει συζητήσιμες τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ [δες σημερινή Ελευθεροτυπία] πιστεύει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο υπ' αριθμ. 1 εχθρός του καπιταλισμού;)
@akonisti. Στο πρώτο μου σχόλιο φρόντισα να διαχωρίσω τις έννοιες Σταλινισμός και Ναζισμός λέγοντας ότι δε μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Κατάγομαι από αριστερή οικογένεια με ότι αυτό συνεπάγεται (μεγάλωσα με ιστορίες για εξορίες, εκτελέσεις κτλ…). Αντιλαμβάνομαι την αριστερά με ένα κάπως διαφορετικό τρόπο από το κομουνιστικό κόμμα. Για μένα η αριστερά είναι κάτι παραπάνω από ιδεολογία. Είναι τρόπος ζωής. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα στρουκτουραλιστικό καθοδηγητικό μοντέλο, όπου κανείς παπαγαλίζει ως μάθημα, τη γραμμή του κόμματος και οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτή έχει ως άμεση συνέπεια μία ταπεινωτική διαγραφή. Για μένα αριστερά σημαίνει ανθρωποκεντρισμός, σεβασμός σε κάθε είδους διαφορετικότητα, αλλά πάνω από όλα όραμα για ένα καλύτερο αύριο, όχι για το καθένα ξεχωριστά, αλλά για όλους τους ανθρώπους. Είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι γράφουν και διαβάζουν σε τούτο το ιστολόγιο συμμερίζονται τα παραπάνω εξίσου με εμένα.
Ο παραλληλισμός που επιχειρείται από κάποιους δήθεν αδαείς ευρωβουλευτές είναι απαράδεκτος και εκ του πονηρού. Ο ναζισμός είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ο Σταλινισμός είναι ένα καθεστώς. Αλλά όταν ακούω για Στάλιν στο μυαλό μου δεν μου έρχονται τα εγκλήματα της Πετρούπολης. Περισσότερο έχω συνδέσει τον Στάλιν, ως πρακτική, με φαινόμενα τύπου Τσαουσέσκου και Γιαρουζέλσκι. Θεωρώ δηλαδή ότι τα παραπάνω φαινόμενα είναι αποτέλεσμα και συνέχεια των πρακτικών Στάλιν.
Τέλος θεωρώ ότι το ΚΚΕ έχει και θέση στην Ελληνική πολιτική ζωή και δικαιούται να αρθρώνει λόγο. Θα πρέπει όμως να αποδέχεται και την όποια κριτική χωρίς να χαρακτηρίζει εξ ορισμού αντιδραστικούς όσους την ασκούν και θα πρέπει να κάνει ενδεχόμενος και την αυτοκριτική του για τα ιστορικά του λάθη (Συνθήκη Βάρκιζας, αποκήρυξη Βελουχιώτη, συγκυβέρνηση 1989 κτλ..).
Αν και δε χρειάζεται, να επαληθεύσω και εγώ τα όσα γράφει ο apos. Ίσως κάποια μέρα να πρέπει να συζητήσουμε και για την Ισπανική Κομμούνα. Δε ξέρω αλλά αντιλαμβάνομαι την αριστερά κάπως πιο λάτιν…
Ζητώ ειλικρινά συγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο μου….
Αν και είναι σοβαρότατο ποστ αυτό... επειδή ξέρω την ιδιοκτήτρια του...και είναι ψιλομουρλέγκω.. παίρνω το θάρρος να αφήσω μία πρόσκληση...
Σχόλιο-πρόσκληση-πρόκληση
για το να ΝτολμαδοπαίγνιοΝ!!!
Γράψτε και εσείς... μία ιστορία ή συνταγή... με Ντολμαδάκια....
Η πρόσκληση είναι φυσικά ανοικτή...
σε όλους του μερακλίδες...
Ωραίο ακούγεται το βιβλιαράκι.
Όσο για τα πολιτικά!
Χάος!
Γεια χαρα! Μου φαινεται πολυ ενδιαφρον το βιβλιο που προτεινεις (κι ενας λογος παραπανω να μαθω περισσοτερα γι' αυτη τη χωρα που με φιλοξενει!) Παντως προς το παρον, διαβαζω το Μητσο (απο το ιντερνετ)! Να εισαι καλα!
@ beth: μούρλια ή μουρλή; Το ίδιο κάνει.
@ apos: Αν το ξανακοιτάξεις στα ελληνικά, θα ήθελα να μου πεις τη γνώμη σου για τη μετάφραση. Μου φάνηκε πολύ καλή.
Καλό απόγευμα και στους δύο!
@ Ερυθρός: Καλώς τον! Δε διαφωνώ κατά βάση, απλώς λέω να μην το περιορίζουμε μόνο στον αντικομμουνισμό. Υπάρχει μια γενικότερη προσπάθεια απαξίωσης και σπίλωσης ακόμα όποιου ενδιαφέροντος πράγματος κυκλοφορεί ή κάνει να κυκλοφορήσει. Πολλές φορές απλώς διαφορετικού πράγματος, που προκαλεί κριρική σκέψη. Γι αυτό παραπονιέμαι για το ΚΚΕ - πρέπει να μιλήσει για όλα.
Πολύ χάρηκα που σε είδα, ερυθρέ μου!
@ aKanonisti: Ελήφθη και οσονούπω εκτελείται!
@ fpboy: Γεια σου φωτογράφε!
@ JohnyQ: Χαίρομαι που γύρισες. Παραδέχομαι πως μερικές (πολλές) φορές είμαι αυστηρή με το ΚΚΕ, το κάνω αυτό με αυτά που εκτιμάω. Τα ξέρω για τις θέσεις. Αλλά στον Ρίζο δεν μπορώ να γράψω - έχω μέσον και θα ήταν unfair. Σ' ευχαριστώ που συνεχίζεις την κουβέντα, αυτό προσπαθώ βασικά να πετύχω με τέτοια ποστ.
@ brujita: (Δηλαδή, μαγισσούλα;) Ήρθα στο μπλογκ σου και μ' αρέσουν πολύ και οι σκέψεις σου και ο λόγος με τον οποίο τις εκφράζεις. Διαβάζεις τον Μήτσο; Περιμένω κριτική. Καλή σου μέρα!
Καλησπέρα ερίτιμος καί προβληματισμένη, βεβαίως-βεβαίως, ασθενή μου
θά σάς ψέξω κατ'αρχήν διότι εξετράπειτε, ώς κοινός χαμαλαίος, είς άδικον λόγον άνευ αιτίας, καθ'ότι θά σάς υπενθυμίσω ότι
τό υπό τού Παρμενίδου τού Ελεάτη ρηθέν πρό αμνημονεύτων ετών "τό γάρ αυτόν νοείν τούτον εστί καί είναι" βρίθει αληθείας.
Ότι καταλαβαίνουμε λοιπόν αυτό καί είναι ότι μπορούμε νά κατανοήσουμε ώς πραγματικότητα, είχε πεί ό παππούς Παρμενίδης,
τό δυστύχημα όμως είναι ότι είχε πεί ακόμα πώς, υπάρχει καί κάτι μεγαλύτερο πού δέν κατανοούμε, ότι δέν κατανοούμε,λοιπόν,
δέν παύει νά υπάρχει καί τό απεκάλεσε "εόν".
Στήν σφαίρα τού εόντος λοιπόν κινείται καί η αριστερά όταν καταγγέλλει τόν άδικο λόγο τών καθ'όλα αξιοθρήνητων καί ελεεινών
θεραπαίνιδων, συνεργατών, εξοπλιστών καί συνδαιτημόνων κάποιων ανθρωπομόρφων τεράτων πού άκουγαν στά ονόματα
"pinnoset" , "franco" , "batista" "marcos" , "kemal" ών τά ονόματα καί τά εγκλήματα αποτελούν,μοναδικά, μνημεία φρίκης καί γιά
τούς οποίους ουδέποτε έχει γίνει η παραμικρή αναφορά, αντιθέτως, ώ ποία υποκρισία, τά ειδεχθή καθάρματα στάλιν, κάραζιτς,
μιλόσεβιτς, Κάστρο όντως πρέπει νά αποκαθηλωθούν , νά εξανδραποδιστούν , νά στιγματιστούν, νά καταδικαστούν σέ πείνα
καί νά αποτελέσουν παράδειγμα γιά όσους σκεφθούν νά ακολουθήσουν κάτι διαφορετικό από τήν ενδεδειγμένη οδό τους...
Φυσικά σέ καμμία περίπτωση δέν ενστερνίζεται ό γράφων τήν πρακτικήν ασκήσεως τής εξουσίας υπό τών δευτέρων απλά
υπογραμίζει τήν κραυγαλέα αντίστιξιν είς τόν τρόπον αντιμετώπισης....
θά παρακαλούσα θερμώς νά ρίξετε μιά ματιά, στό θέμα, καί υπό αυτήν τήν γωνία καί νά μήν ηττάσθε είς τά μετώπισθεν πρίν,
ακόμα, αρχίσει η μάχη:) καί βέβαια δέν συγκεντρώνονται σέ υπόγεια, γιά νά απεργασθούν σχέδια εναντίον τής αριστεράς, οί
συνελεύσεις τών g8, g7 κ.λ.π είναι καί πιό glamour καί πιό trendy δέν συμφωνείτε? Επίσης θά παρακαλούσα είς τόν όρον
αριστερά νά μήν βιάζεσθε νά συναθροίσετε απλώς τά κκ τών χωρών αλλά νά εμβαθύνετε λίγο είς τήν αναγκαιότητα τού ανθρωπίνου
όντος, τελικά, γιά μιά καλύτερη ζωή μετά καί από τήν κατάρευση τού υπαρκτού καπιταλισμού:)))
Αυτά είχα νά καταθέσω καί γράμματα γνωρίζω.
@ ΓΙΑΝΝΗΣ: Καλέ μου θεραπευτή, μην τσιμπάς κι εσύ στις προβοκάτσιες μου. Η χαρά μου θα είναι κάθε φορά που θα ανοίγει τέτοια συζήτηση και άνθρωποι που δεν έρχονται στο μπάζωμα μαθαίνουν αυτά που θα έπρεπε να μάθουν από τα ΜΜΕ. Δε συμφωνώ με όλα όσα λες, αλλά κυρίως δε διαφωνώ. Είμαι λίγο πιο αυστηρή μ' αυτούς που εκτιμάω. Αλλά αυτή η κουβέντα δε γίνεται ξεροσφύρι. Θέλει τα κρασιά και τους μεζέδες του ο άνθρωπος για να τσακωθεί με την ψυχή του. Επιφυλλάσσομαι. Καλό καλό σου βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου