Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

PLAN B στα χρόνια του τζόγου.

Τις προάλλες εξηγούσα σε ένα φίλο μου, άνθρωπο του πνεύματος και της ουτοπίας, τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται οι τιμές των τροφίμων και κατά συνέπεια του πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά.


Το έχω γράψει στο μπλογκ παλιότερα, η αγορά σήμερα κινείται με νοοτροπία καζίνου: οι παίκτες στοιχηματίζουν για τις μελλοντικές τιμές των εμπορευμάτων και αποκομίζουν τα κέρδη τους από την πραγματοποίηση της πρόβλεψής τους. Αυτό λέγεται παράγωγα.


Του έλεγα, λοιπόν, πως αν παίζουμε προβλέψεις αυτός κι εγώ, περιμένουμε να δούμε αν πέσαμε μέσα ώστε να πάμε ταμείο ή έξω οπότε πάμε στον κουβά. Αν, όμως, είσαι μεγάλος παράγοντας της διεθνούς οικονομικής σκηνής, «αν είσαι η Merrill Lynch» του είπα συγκεκριμένα, δεν κάθεσαι να περιμένεις το αποτέλεσμα του αγώνα, «πιάνεις» τους ποδοσφαιριστές ή τον διαιτητή ακόμα και στο ημίχρονο. Μόλις λίγο καιρό πριν, επιβλήθηκαν κυρώσεις σε ελβετικό οργανισμό που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει απαιτήσεις που αντιστοιχούσαν στο 11% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και κανόνιζε το παιχνίδι δηλ. τις τιμές κατά τα κέφια της, δηλ. τα πονταρίσματά της.


Η Merrill Lynch (επενδυτική) αποδείχτηκε ατυχές παράδειγμα. Μόλις χτες ανακοινώθηκε η εξαγορά της από την Bank of America (εμπορική). Είχε προηγηθεί η κήρυξη πτώχευσης της Lehman Brothers (επενδυτική), που αφήνει στον αέρα 25.000 υπαλλήλους της και δεν ξέρω πόσους μετόχους κι επενδυτές.


Τη χρυσή δεκαετία του ‘90 τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ ανακοίνωναν με περηφάνια πως προτίθενται να ανοίξουν το εύρος των καταναλωτών που μπορούν να δανειστούν. Αυτό σημαίνει πως πουλούσαν στεγαστικά, επιχειρηματικά, κάρτες κι ό,τι άλλο μπορούσε να πουληθεί στον κάθε πικραμένο. Και ανίκανο να το επιστρέψει.


Μπλα μπλα μπλα μπλα, τα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Παράγει περισσότερα από αυτά που μπορεί να διαθέσει και, εφόσον η αγοραστική δύναμη συμπιέζεται ώστε να αυξάνονται τα κέρδη, αναζητά διαρκώς καινούριους πελάτες (κορόιδα) κάνοντας πολέμους ή βαφτίζοντας φερέγγυους τους μπίχλες.


Τα ίδια γίνονται λίγο πολύ παγκοσμίως. Και θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως θα διαχειριστεί το σύστημα τη διαφαινόμενη κρίση που παίζεται πια με όρους τζόγου κι όχι ελεύθερης αγοράς. Ήδη, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανέλαβε να εθνικοποιήσει (παρντόν;) δυο άλλες στεγαστικές τράπεζες (Fsnnie Mae και Freddie Mac) που μας άφησαν γεια. Να εθνικοποιήσει λέμε τώρα, τι απέγινε η ελεύθερη οικονομία;


Δυσκολεύομαι, όμως, να πιστέψω πως όλα αυτά δεν τα είχαν προβλέψει οι διάφορες Merrill Lynch και Lehman Brothers. Το είχαν κάνει σίγουρα, αυτό που δε φαίνεται καθαρά, στα μάτια μου τουλάχιστον, είναι αν είχαν κάνει αυτό που λέμε plan B. Μεσοπρόθεσμο. Οι αραπάδες από τις φτωχογειτονιές προφανώς θα φάνε τα δάνεια που τόσο πρόθυμα τους παρέχουμε στο κρακ, εμείς τι θα κάνουμε μετά;


Ο καλός παίκτης στο καζίνο (λένε οι ειδικοί) σηκώνεται από το κάθισμά του την ώρα που κερδίζει. Αφήνει το τιπ στον κρουπιέρη, καληνυχτίζει και φεύγει να χαρεί τα κέρδη του. Αναμφισβήτητα, κάπως έτσι ξηγήθηκαν και οι μεμονωμένοι καλοί παίκτες των παραγώγων. Δε φαντάζομαι ότι έφυγαν, απλά άλλαξαν τραπέζι ή καζίνο.


Αυτό που μένει να δούμε είναι το plan B των τραπεζών και γενικά του παγκόσμιου κεφαλαίου (capital, you know). Έχουν επιβιώσει από ένα σκασμό κρίσεις, δεν είναι πρωτάρηδες. Απλώς έχω την αίσθηση πως πρώτη φορά αυτό το παιχνίδι παίζεται με τόσο στεγνά τζογαδόρικους κανόνες, δηλ. ουσιαστικά χωρίς κανόνες. Και δεν έχω καθόλου υπόψη μου αν έχουν προλάβει να το επεξεργαστούν οι θεωρητικοί, οι οικονομολόγοι, ώστε να έχουμε τουλάχιστον να βασιστούμε σε έρευνες και δεδομένα.


Μπλα μπλα μπλα μπλα, τα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Φοβάμαι πως θα δυσκολευτούν να βρούνε νέους πελάτες (κορόιδα) στις υπάρχουσες αγορές. Και τότε;







22 σχόλια:

Λούσυ είπε...

Θεωρητικά ο καλός παίκτης σηκώνεται απ την καρέκλα την ώρα που κερδίζει, αφήνοντας φιλοδώρημα στον κρουπιέρη. Θεωρητικά, στην πράξη όμως παίζει τα κέρδη του μέχρι πρωίας και ζητά απ τον κρουπιέρη να τον πάει σπίτι του... SOS ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΓΟΡΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΥΤΕ ΠΑΙΚΤΕΣ ΟΥΤΕ ΚΡΟΥΠΙΕΡΗΔΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΑΠΟΥΛΟΧΑΡΤΑ

aKanonisti είπε...

Μακάρι να δυσκολευόταν... να βρουν νέους πελάτες..
αλλά το παιχνίδι είναι στημένο... πάνω στις επίκτητες ανάγκες που μας δημιουργούν...
Φροντίζουν πριν από μας για μας...

Και εδώ ακούγεται το φοβερό άσμα...
"φοβαμαι όλα αυτα που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα"

Ανώνυμος είπε...

Μη φοβάσαι καθόλου, elf. Θα τους βρουν τους πελάτες τους. Θυμάσαι τη χρηματιστηριακή κρίση του'99; Πριν 3 περίπου χρονια, σε σεμινάριο μεγάλης ελληνικής τράπεζας, σχετικά με πωλήσεις χρηματοοικονομικών προϊόντων, όταν παρατηρήθηκε ότι ο κοσμος είναι επιφυλακτικός σε 'περίεργες' μορφές επενδύσεων, γιατί έχασε τα χρήματά του, το '99, η απάντηση ήταν ότι, σύμφωνα με αμερικανικες (αμφέβαλλες για τη πατρότητα;) μελέτες, ο κόσμος έχει τη τάση να "ξεχνάει" αυτού του είδους τα γεγονότα και τις συνακόλουθες οκονομικές απώλειες μετά πάροδο περίπου 7ετίας. Πλησίαζε, λοιπόν, είπε ο ομιλητής, ο καιρός που όλα θα είχαν 'ξεχαστεί' και, άρα, μπορούσαν να προχωρήσουν απρόσκοπτοι σε νέες πωλήσεις(και ξανά προς τη δόξα τραβά-τραβά-τραβά...).
Κύττα τι γίνεται σήμερα...
Τυχαίο;

Adomiel είπε...

Καταπληκτικο ποστ...! ;)

Φιλάκια

chmarni είπε...

Elf καλησπέρα. Διάβασα με μεγάλη προσοχή το Post σου και σπεύδω να καταθέσω και εγώ την μικροοικονομική μου ανάλυση…
Καταρχήν δε συμφωνώ με τη προσέγγιση που λέει πως οι μεγάλοι παίκτες δε πέφτουν έξω. Αυτό που εσύ διατυπώνεις, λέγοντας ότι απλός άλλαξαν τραπέζι. Δεν μπορώ να φέρω άποψη για τους δύο συγκεκριμένους οίκους που αναφέρεις για τον απλό λόγο ότι δε γνωρίζω τη μετοχική τους σύνθεση και τι ακριβώς πρεσβεύουν τα κεφάλαια που βρίσκονταν από πίσω τους. Δεν αποκλείω αυτό που λες δηλαδή το Plan B, να ήταν η πτώχευση τους. Το σίγουρο είναι ότι η κατάρρευση τους, επέφερε μία δυνατή κρίση στις χρηματαγορές. Πιθανόν κάποιοι να απολαμβάνουν είδη τα κέρδη τους από αυτή τη κρίση και κάποιοι άλλοι να ετοιμάζονται να τα απολαύσουν την επαύριο. Η διαφωνία μου έγκειται στο γεγονός ότι παρέβλεψες μία πολύ σημαντική πιθανότητα. Δηλαδή το Plan A κάποιων ανταγωνιστών να μην έδωσε τη δυνατότητα εφαρμογής Plan B σε Merrill Lynch και Lehman Brothers. Με αυτό θέλω να πω πως και οι μεγάλοι παίχτες μπορεί να πέφτουν έξω αν βρεθούν απέναντι σε εξίσου μεγάλους παίκτες. Ο ανταγωνισμός στον καπιταλισμό (άντε στις ελεύθερες αγορές) δε λειτουργεί μόνο υπέρ των καταναλωτών (εδώ γελάμε και δυνατά μάλιστα), αλλά πολλές φορές λειτουργεί κατά των ίδιων των κεφαλαίων. Και κάπου εδώ μπαίνει η έννοια των καρτέλ. Εάν λοιπόν υπάρξει σύγκρουση και δε κάτσει το Deal τότε μπορεί να έχουμε και τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν με τους δύο παραπάνω οίκους. Είναι γνωστό ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, περιμένουν εδώ και μία πενταετία τουλάχιστον, όλο αυτό το σύστημα με τα στεγαστικά κυρίως δάνεια να σκάσει. Αντίθετα, εκτιμώ ότι κάτι τέτοιο δε θα συμβεί στην Ευρώπη, μιας και οι τράπεζες τα έχουν βρει μεταξύ τους και αφού δανείσουν με τους χειρότερους όρους, στη συνέχεια βγάζουν προγράμματα μεταφοράς υπολοίπων, ανταλλάσσοντας τους πελάτες τους.
Στο διαταύτα θεωρώ πως ο καπιταλισμός έχει αδιέξοδα. Είναι πολύ απλό. Ο παγκόσμιος πλούτος είναι κάτι πεπερασμένο και μετρήσιμό. Η ματαιοδοξία αυτών που προσπαθούν να τον ελέγξουν – Αποκτήσουν είναι και άπειρη και μη μετρίσιμη.

ΥΓ. Το βιβλίο του Μαρξ στη παιδική μου βιβλιοθήκη κάπου στο πατρικό μου, θα πρέπει να έχει πέσει από το ράφι μ’ αυτά που γράφω.

elf είπε...

Καλημέρα σε όλους!!!

@ Λούσυ: Λούσυ μου, μου θύμισες μια ατάκα του Πανούση, νομίζω την έχω ξαναγράψει: "Στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τα πράγματα είμαστε εμείς!".
Έτσι όπως τα λες είναι, μόνο που νομίζουμε πως έχουμε γίναι παίκτες, ο καθένας από μας.

@ aKanonisti: Δεν είναι μπούρδα, όμως, που τα αφήνουμε να συμβούν χωρίς εμάς; Βάζω τον εαυτό μου πρώτο-πρώτο. Όλο γκρίνια είμαι και ασκήσεις επισήμανσης, από δράση μηδέν, στα είπα και προχτές.
Κι εγώ αυτό φοβάμαι: θα τους βρουν τους νέους πελάτες ή θα τους δημιουργήσουν εξαφανίζοντας εμάς τους παλιούς;


@ houlk: Φυσικά τη θυμάμαι. Μόνο που τώρα, αν έχεις παρατηρήσει, όσο κι αν ανεβαίνει το Χρηματηστήριο, οι τζίροι μένουν πολύ χαμηλοί, μόνο τεχνητά μπορούν να τους ανεβάσουν.
Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, πως ο κόσμος δεν ξεχνά και έβαλε μυαλό. Σημαίνει πολύ απλά πως πλέον δεν έχουν χρήματα για να ξαναμπούν.
Η 7ετία είναι συνήθως το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ολοκληρώνεται ένας κύκλος, από κάτω-πάνω και ξανά κάτω. Αλλά αν συνεχίσει να παίζει με τέτοιους τζίρους τότε μοιραία θα απαξιωθεί εντελώς. Και τότε; Μπορεί και να μην είναι κακό. Απλώς δεν ξέρω τι θα είναι - μέχρι εκεί φτάνουν οι γνώσεις μου στα οικονομικά :-)

elf είπε...

@ Adomiel: Ευχαριστώ, βασίλισσά μου. Φιλάκια πολλά!

@ chmarni: Γουστάρω μικροοικονομικές αναλύσεις!
Έχεις δίκιο, δεν το έθεσα σωστά. Δεν το κάνουν αυτό όλοι οι παίκτες. Ακόμα και οι πολύ καλοί δεν το καταφέρνουν κάθε φορά. Μιλάω για το κεφάλαιο σχεδόν ως συλλογικό υποκείμενο.
Στην προκειμένη περίπτωση είναι πάλι κερδισμένοι. Η πτώχευση δεν τους αφορά, αυτόι μάζεψαν τα κέρδη τους πολύ νωρίτερα. Και πιθανότατα οι ανταγωνιστές μάζεψαν πολύ περισσότερα ακόμα νωρίτερα.

Το κακό με τη διάσταση που έχει πάρει η παγκοσμιοποίηση είναι πως αυτοί οι οργανισμοί φροντίζουν να πουλάνε τις επισφαλείς απαιτήσεις τους σε άλλους οργανισμούς (φτηνότερα, φυσικά) κι αυτοί σε άλλους και σε άλλους - μέχρι που φτάνει να αγοράζει ένα ομόλογο πχ το ΙΚΑ, πολύ φτηνά και πολύ "εξεσφαλισμένο", μέχρι να σκάσει και να την πληρώσει τελικά ο φουκαράς ο τελευταίος, που πήγε να κάνει τον μάγκα.

Ένα από τα προβλήματα, κατά τη γνώμη μου, είναι πως ο σύγχρονος καπιταλιστής στην πραγματικότητα δεν κατέχει μέσα παραγωγής, το κεφάλαιό του σχεδόν δεν του ανήκει. Τι εννοώ: κάποτε ο εργοστασιάρχης είχε πάγια περιουσία, εργαζόμενους, μικρομετόχους - σε όλους αυτούς είχε να δώσει λόγο. Και μια περιουσία που είχε φτιάξει και πιθανόν να την "πονούσε". Σήμερα οι όφσορ και τα φαντς δεν έχουν τίποτα, μόνο συμμετοχές. Οι εταιρείες γι αυτούς είναι μόνο νούμερα, άντε και ένα όνομα. Μπαίνουν και βγαίνουν χωρίς κανόνες. Και χωρίς συνέπειες.
Δεν υπάρχει η έννοια της ευθύνης - όχι ότι υπήρχε ιδιαίτερα, απλώς αισθάνομαι πως τώρα τα πράγματα έχουν ξεφύγει.

Και μπορεί ατομικά για τον καθένα τα Plans να λειτούργησαν μια χαρά, το παγκόσμιο κεφάλειο, όμως, είναι σαφώς σε αδιέξοδο. Χρειάζεται καινούριους πελάτες. Χρειάζεται συνολικό πλάνο, σχεδιασμό.
Και φοβάμαι πως τους έχει μείνει μόνο ο πόλεμος για να απεγκλωβιστούν από τα αδιέξοδά τους.

ΥΓ Δε νομίζω πως διαφωνεί ο Μαρξ μαζί σου. Από τα ελάχιστα που ξέρω, κάπως έτσι τα έλεγε κι αυτός.

Christina Noe είπε...

Ο παραλληλισμός νομίζω ήταν τουλάχιστον επιτυχής?Μα δεν σου φαινέται καμιά φορά πως όσο καλά μπορεί να καταλαβαίνουμε ή να σκαρώνουμε θεωρίες συνομωσίας για τους απανταχού καπιτολοκλεφτοέξυπνους,μοιάζουμε με μικροί αμετοχοι θεατές σε ένα παιχνίδι που έχει ξεφύγει πια απο κάθε όριο?

Φιλιά πολλά πολλά ξωτικό μου!!

Υ.Γ.Χρωστάς τραπέζι με φαγητό απο τα χεράκια και την φαντασία σου!!

Green_revenger είπε...

Τζόγος δεν είναι η κατάλληλη λέξη για να περιγράψει κανείς τη σημερινή οικονομο-γεωργαφική πραγματικότητα που βιώνουμε μετά τα τελευταία (όχι και τόσο σημαντικά) γεγονότα.
Η (κατ'επίφαση) κρίση ήταν και προβλεπόμενη και, κυρίως, ελεγχόμενη. Άρα, όχι τζόγος.
Όταν παρείχαν ανεξέλεγκτα τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια, οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί ήξεραν πολύ καλά τι κάνουν. Δεν έπαιρναν κάρτες από την τσόχα για να συμπληρώσουν φουλ.
Η σημερινή οικονομκή κατάσταση είναι προφανώς ένα τρυκ που θα οδηγήσει μαθηματικά σε μία centralisation της πίστωσης (credit) από μεγάλο τραστ, το οποίο ήδη υπάρχει, έχει ιδρυτές και συγκεκριμένους στόχους.
Τους ανθρώπους που έμειναν άνεργους να κλαίτε. Κι'αυτούς που ακολουθούν.
Επίσης, λάβετε υπόψη σας και μια άλλη παράμετρο : αν προκάλεσαν πολεμική σπίθα για να βοηθήσουν τον McCaine να πλησιάσει τον Obama (τα ίδια ακριβώς σκατά), σε μερικές χιλιάδες ανέργους και απελπισμένους θα κολλήσουν;
Ουφ! Παρασοβάρεψα και θα με παρεξηγήσετε!!
Καλημέρες

Andreas P. είπε...

Το κακό είναι ότι οι τζογαδόροι συνήθως παίζουν για να χάσουν. Απλά για να ικανοποιήσουν την "καψούρα" τους...

fpboy είπε...

Φοβερή ανάρτηση.
Δυστηχώς, είμαστε εύκολοι πελάτες...

wilma είπε...

Ξεκινώντας από το τέλος (κι αν φτάσω στην αρχή να με φτύσεις)και τα οικονομικά μοντέλα που έχουν επεξεργαστεί οι θεωρητικοί και οι οικονομολόγοι κλπ, μην ξεχνάς ότι είναι ουσιαστικά περιπτώσεις του "μετά Χριστόν προφήτες" Έρχονται και κάνουν την αυτοψία. Θεωρητικά υπάρχουν οι καμπύλες προσφοράς και ζήτησης, και τέμνονται σε ένα σημείο που είναι η ισορροπία της αγοράς και η αγορά αυτορρυθμίζεται και όπως πολύ σωστά λες μπλα μπλα μπλα. Διότι στην πραξη οι παράμετροι είναι τόσες πολλές που δεν μπορεί να βγει μια ασφαλής απάντηση.
Τώρα το πλαν Β των τραπεζών είναι ε! τα κλασικά: δυσκολότεροι όροι δανεισμού, αύξηση επιτοκίων, μείωση ζήτησης η οποία ξεκινά από Χ αγορές και διευρύνεται σε όλο το αλφάβητο των αγορών (ήδη στη ναυτιλία έπεσαν σε τιμες 2006 οι ναυλώσεις ξηρού φορτίου και το ντόμινο θα παρασύρει κι άλλους κλάδους). όσοι πήραν σπίτι πήραν, από εδώ κι εμπρός είναι πολύ καλά και τα μεταχειρισμένα. (στην καλύτερη περίπτωση, αλλιώς και τα ενοικιαζόμενα είναι επίσης μούρλια).
Και πιστεύω κι εγώ ότι όχι, δεν μπορούμε να μιλάμε για τζόγο διότι το παιχνίδι είναι στημένο και τα χαρτιά γνωστά. Είναι μια Μονόπολη με εμάς να τραβάμε διαρκώς την κάρτα "πήγαινε στη Φυλακή" κι άλλοι το "Κέρδισες σε διαγωνισμό Σταυρόλεξου. Πέρνα από την αφετηρία και πάρε 20.000 δρχ."

chmarni είπε...

Elf καλησπέρα. Θα συμφωνήσω σχεδόν στο σύνολο της δεύτερη προσέγγισης σου. Αλλά θα ήθελα να θέσω και μία ακόμη διάσταση στο όλο θέμα. Το πώς οι περισσότεροι από εμάς συμμετέχουν άθελα ή ηθελημένα σε όλο αυτό. Κατ’ αρχήν σκέψου λίγο την επαγγελματική μας φρασεολογία καθημερινά. Φράσεις όπως Meeting, Global Account, Region Account, Local Account, Κέντρα κόστους, Στέλεχος, Manager, Project Manager, Consulting, Investor, Thing Tang, Deal και πάρα πολλές άλλες που λόγο του προχωρημένου της ώρας και της κούρασης (ένεκα ο καπιταλισμός) δεν μου έρχονται τώρα, είναι στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε φάει μία φορά τουλάχιστον το παραμύθι του στελέχους. Έτσι πολλές φορές κατά τη διάρκεια της εργασίας μας ξεχνάμε την ουσία που βρίσκεται μέσα σε όλα όσα αναφέρεις και παρουσιάζουμε συμπεριφορές που μπορεί να είναι παντελώς ξένες με το πραγματικό μας εαυτό. Πολλές φορές εμείς οι ίδιοι παρασυρόμαστε στη θέα ενός πολυτελούς αυτοκινήτου ή μιας πολυτελούς κατοικίας και προκειμένου να αποκτήσουμε και εμείς τα αντίστοιχα γινόμαστε εργαλεία στα χέρια του συστήματος.
Σχετικά με αυτό που αναφέρεις με τα μέσα παραγωγή κει το κεφάλαιο, είναι αλήθεια πως ζούμε στην εποχή του αέρα. Ασφαλιστικά προϊόντα, Τραπεζικά και επενδυτικά προϊόντα, εταιρίες παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών αλλά ακόμη και εταιρίες παραγωγής λογισμικού, κατέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι στη πίτα.
Τώρα σχετικά με τον πόλεμο. Μήπως αυτός διεξάγεται εδώ και αρκετά χρόνια και δεν το έχουμε καταλάβει;

elf είπε...

@ Christina Noe: Γλυκό μου, πού είσαι; Πόσο μου έχετε λείψει! Οι καπιταλιστές μου φαίνεται δεν σ' αφήνουν να σηκώσεις κεφάλι. Δεν πειράζει, καλό σου κάνει!
Δεν ξεχνάω το τραπέζι, που το προγραμματίζω τώρα που δρόσισε και μπορούμε να κλειστούμε σπίτι. Αλλά μάλλον έχω πρόταση και για το ΣΚ. Θα στείλω ενημερωτικό μέηλ στην ομήγυρη. Πολλά πολλά φιλιά!!!


@ Green revenger: Κατ' αρχάς να παρατηρήσω πως πράγματι σοβαρέψατε. Και σας πάει.
Και κατ' αρχήν να συμφωνήσω με την προσέγγιση. Γι αυτό απολαμβάνω τις κουβέντες στα μπλογκς. Αυτήν την παράμετρο με τις Αμερικάνικες εκλογές δεν την είχα σκεφτεί καθόλου. Και ψυλλιασμένη μετά το σχόλιό σας, άκουσα με άλλο αυτί το χτεσινοβραδινό δελτίο ειδήσεων και την άνοδο στις δημοσκοπήσεις του Μακ Κέιν-νόστιμες πατάτες.
Με απασχολεί, παρόλα αυτά, περισσότερο ο κεντρικός τους σχεδιασμός. Ή, επειδή δεν συμπαθώ τις θεωρίες συνομωσίας, οι κεντρικές τους αντιδράσεις στην κρίση.
Βασικά, φοβάμαι τον πόλεμο.
Αν και, όπως γράφει ο chmarni πάρακάτω, ποιος μας λέει πως δεν γίνεται ήδη;
Πολύ καλή μέρα σας.

elf είπε...

@ Andreas P.: Καλώς ήρθες στα μέρη μας, Αντρέα. Πέρασα κι εγώ από τα δικά σου, θα επιστρέψω για πιο προσεκτική ανάγνωση.
Φοβάμαι πως οι συγκεκριμένοι τζογαδόροι, συνολικά τουλάχιστον, δε χάνουν. Συνήθως στα καρέ κερδίζει αυτός που έχει τα φράγκα και μπορεί να ποντάρει και να μπλοφάρει όταν οι άλλοι πάνε πάσο. Κι εμείς, "οι άλλοι", πάσχουμε στον τομέα των μετρητών. καλή σου μέρα!


@ fpboy: Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Εγώ δεν είμαι εύκολη (πελάτης), αλλά διαπιστώνω πως δε με ρωτάει και κανείς: ξαφνικά διαπιστώνω πως χρωστάω τα κέρατά μου και γαμώτο δεν πρόλαβα να αγοράσω τίποτα!!!

elf είπε...

@ wilma: Ακριβώς. Μετά Χριστόν προφήτες. Και φέτος με την αγορά των τροφίμων και του πετρελείου, αποδείχτηκε πως οι καμπύλες και οι ισορροπίες ισχύουν μόνο στα βιβλία. Η ζήτηση έπεφτε και η τιμές ανέβαιναν. Ορίστε;
Όσο για το αν είναι συνολικά τζόγος, συμφωνώ πως όχι. Αναφέρομαι αποκλειστικά στα παράγωγα, που αυτά είναι σκέτο "πάμε στοίχημα" με λίγο από πρακτικές Κόζα Νόστρα.
Ευτυχώς που έχουμε ένα κεραμύδι να βάλουμε από κάτω το κεφάλι μας, φιλενάδα!!! Αααχ, που λένε και οι γιαγιάδες.



@ chmarni: Μην το συζητάς, αγαπημένε μου, μη σου πω πόσο εξέκιουτιβ αναλυτάρα αισθανόμουν γράφοντας αυτό το κείμενο!
Φαίνεται, για να επικαλεστώ πάλι τον Φουκώ, πως οι μικροεξουσίες που ανυπομονούμε να εκφράσουμε στις συμπεριφορές μας είναι χειρότερες και πιο αποτελεσματικές από τις κεντρικές.
Αυτό με τον αέρα είναι πράγματι το χαρακτηριστικό της νέας εποχής. και θα ήθελα πάααρα πολύ να βρεθεί ένας Μαρξ να το επεξεργαστεί και να προτείνει.
Αυτό για τον πόλεμο με συγχίζει πολύ. Μάλλον μεγαλώνω κι έχω πολλά κι ωραία να χάσω. Καλημέρα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

"Και τότε;"
Και τότε θα πάρει τη κατάσταση στα χέρια του το μάρκετινγκ. Και θα προωθήσει επιτυχώς, ένα άλλο διαφορετικό είδος τζόγου...
Και νάσαι σίγουρη: " Στον τζόγο, πολλοί εμάσησαν. Στο μάρκετινγκ, κανείς!"

Green_revenger είπε...

Μην το πάρετε τοις μετρητοίς. Δεν σοβαρεύτηκα. Αναλαμπή ήτο.
Αυτό μας έλειπε τώρα να σοβαρευτούμε μέσα στα blogs.
Δεν επρόκειτο περί καμίας θεωρίας συνομωσίας. Ήτο μία βαθειά σκεπτόμενη ανάλυση του κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικού γίγνεσθαι (και φαίνεσθαι). Ο τζόγος δεν έχει καμία σχέση μ'αυτά. Ο τζόγος είναι μια αγνή αρρώστεια που απλά κλείνει σπίτια και διαλύει οικογένειες. No big deal.
Εδώ τα πράγματα είναι προσχεδιασμένα και ουδόλως (αλλά και ουδαμού) τζογαδορίστικα. Όταν σας μείνει καιρός από τα wannabe κουλτούρα (να φύγουμε) blogs, ρίξτε μια ματιά σε μερικά σοβαρά βιβλία να καταλάβετε. Και μην αρχίσετε κι εσείς να βάζετε τα μέσα έξω σας ή να μετράτε τα cd σας...δεν θα το αντέξω!!! Η επανάσταση μας θέλει σε εγρήγορση.
Καλημέρες

Ανώνυμος είπε...

Τότε θα ανακαλύψουν ένα άλλο παιχνίδι αγαπητή. Αυτό που λέει τρέχα να μη σε πιάσει ο αράπης. Και εντάξει αν είναι αράπης. Δεν έχω πρόβλημα εκεί. Αν είναι να ψάχνω να τα ϊσω τον εαυτό μου; Με τι κουράγιο να τρέξω. Αυτοί είναι ήδη εξασφαλισμένοι. Έχουν ήδη μεταφέρει τα κέρδη τους αλλού. Μην νομίζεις πως με την χρεωκοπία που βαράνε δεν έχουν να φάνε μετά.

Φιλάκια

elf είπε...

@ βιολιστής στη στέγη: Δε θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο. Το έχω γράψει και σε παλιότερο ποστ, σε 50 χρόνια θα μας κυβερνούν κανονικά οι marketing managers.


@ green_revenger: Επαναλαμβάνω πως ο τζόγος αναφέρεται αποκλειστηκά στον τρόπο με τον οποίο κινείται και παίζεται η αγορά των παραγώγων. Η θέση μου είναι πως αυτή η αγορά και οι παίκτες της είναι που κάνουν το κουμάντο πλέον.
Όσο για τα υπόλοιπα, ευχαριστώ. Θα τα σκεφτώ.


@ island: Δεν το νομίζω καθόλου, είμαι σίγουρη για το αντίθετο, όπως κι εσύ.
Ο αράπης, ε; Καμπανάκια και μαλακίες δεν έχει, το ξέρεις το ανέκδοτο;

Καλό ΣΚ!

giannis είπε...

eyge elf....
mia analysh aplh k starath pou se megalo bathmo epeses mesa...

mia parathrhsh mono...

otan eisai ston ourano ton yperkerdon ligoi einai aytoi pou koitan kato k skeftontai oti mporei k na pesoun...oi pio polli parasyrontai k xanoun thn eukairia na meinoun ekei gt erxetai h ora --- blepe last week--pou gkremizontai......

plan b yphrxe ma k plan c --de thelo nastanalyso tora---

ma to megethos ths krishs odhghse sto plan k ( from keyns )

k eidika sth kratikopoihsh kapoion etaireion k sthn super bohtheia se alles...
eidika simera me thn anakoinosh oti prospathoun na dhmiourghsoun tameio apotheshs ton zhmion einai h paradoxh tou oti o kapitalismos de leitourgei apo monos tou...thelei k ligo sproksimo k thysies xiliadon aplon ypallhlon

elf είπε...

@ giannis: Γιάννη μου, πολύ χαίρομαι που τη βρίσκεις σωστή, αν μη τι άλλο είσαι πολύ πιο ειδικός.
Ωραίο το plan K! Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά από την εποχή της Θάτσερ και του Ρέιγκαν που γίνεται αυτό.
Και δυστυχώς, ανεξαρτήτως πλάνων, πάντα εμείς την πληρώνουμε. Φιλιά και χαιρετισμούς από όλους μας.

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.