Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Matthew, η Monica και ο Michel Foucault.

Λοιπόν, για πάμε να δούμε νηφάλια τι έγινε με τα δύο προηγούμενα ποστ. Θυμίζω: το ένα παρουσίαζε τον Αμερικανό ηθοποιό Matthew Mc Conaughey να βγαίνει από το νερό (παίδαρος, βρεγμένος και ηλιοκαμένος) και το άλλο ένα αγαπημένο μου τραγούδι της Monika.
Ομολογώ πως το δεύτερο έγινε τυχαία: δεν είχα σχεδιάσει την παγίδα της μετωνυμίας, εξάλλου η ορθογραφία των ονομάτων τους διαφέρει (Monika-Monica). Απλώς οι αναγνώστες, και δη οι αρσενικοί, διαβάσατε Monika και περιμένατε να δείτε στο βίντεο τη σέξι Bellucci.


Υπήρχε, όμως, μια σχετική αμηχανία. Και το ρίξαμε στο καλαμπούρι. Επιτρέπεται μια κυρία, σοβαρή και μάνα, να θαυμάζει απροκάλυπτα και δημοσίως ένα καλοσχηματισμένο αντρικό κορμί; Επιτρέπεται να δηλώνει πως αν το συναντούσε θα το διεκδικούσε; Και τελικά, επιτρέπεται όλοι εμείς οι «καλλιεργημένη μεσαία τάξη» να ποθούμε αντρικά και γυναικεία σώματα χωρίς αυτό να συγκρούεται με τους υπόλοιπους ρόλους μας – τέκνο, σύζυγος, γονιός, υπάλληλος κλπ;


Ο στόχος της αναπαραγωγής

Η αλήθεια είναι πως επιτρέπεται. Ας το δούμε. Οι σύγχρονες εξουσιαστικές δομές, ας πούμε τα δυτικά κράτη από τα τέλη του 17ου αιώνα, ασχολήθηκαν εμπεριστατωμένα με το ζήτημα της σεξουαλικότητας. Ο προσανατολισμός και ο έλεγχός της αποτέλεσαν σοβαρή τους προτεραιότητα. Γιατί, όμως; Και πώς;


Ο προφανής λόγος είναι πως οι καινούριες καπιταλιστικές κοινωνίες/οικονομίες ανακάλυψαν την έννοια του «πληθυσμού». Ο άνθρωπος είναι πια μετρήσιμος ως εργατική δύναμη απαραίτητη για το κράτος. Έτσι, αυτό καθορίζει εντέλει την σεξουαλική πολιτική αυτού του κράτους ώστε ο λαός να αυξάνεται και να πληθύνεται σύμφωνα με τις νέες εργασιακές ανάγκες. Μιλάμε δηλαδή για «την οργάνωση μιας σεξουαλικότητας οικονομικά χρήσιμης και πολιτικά συντηρητικής» - κρατήστε το αυτό.


Η επικρατούσα άποψη ήταν – και για αρκετούς παραμένει - πως η εξουσία ασκεί αυτόν τον έλεγχο κατασταλτικά. Από τη βικτοριανή εποχή, με τη βοήθεια και της εκκλησίας, ανάγει τη σεξουαλικότητα σε αμαρτία, την εγκλωβίζει στα ασφυκτικά πλαίσια της κρεβατοκάμαρας του νόμιμου ζευγαριού, απαγορεύει κάθε περιττό λόγο γι αυτή και βαφτίζει παρέκκλιση όποια μορφή της ξεφεύγει από τον χρηστό στόχο της αναπαραγωγής.



Ο στόχος της αλήθειας

Ώσπου έρχεται ο Μισέλ Φουκώ και διαπιστώνει το αντίθετο: η εξουσία* δεν απαγορεύει τη σεξουαλικότητα. Ίσα-ίσα την προμοτάρει. Την εξετάζει. Την κατηγοριοποιεί. Την εντάσσει σε νόμους και κανόνες. «Δεν την αποκλείει, την εγκλείει μέσα στο κορμί σαν τρόπο προσδιορισμού των ατόμων». Και κυρίως μιλάει γι αυτή.


Το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Με την άνθηση της ψυχιατρικής και στη συνέχεια της ψυχανάλυσης, η σεξουαλικότητά μας κουβεντιάζεται ανοιχτά, ορίζεται και μας ορίζει. Οι άνθρωποι στις σύγχρονες κοινωνίες αποκτούν την ταυτότητά τους ως άτομα με βάση αυτή. Και μαθαίνουν από πολύ μικροί να εκφράζονται σύμφωνα με τα ενδεδειγμένα και αποδεκτά πρότυπα, με τα οποία βομβαρδίζονται ασταμάτητα.


[ Γι αυτό κι εγώ ανέβασα τον Matthew και τη Monic/ka κι όχι τον άντρα μου (που υστερεί μόνο στο μαύρισμα) και μένα (που δεν υστερώ πουθενά, αλλά εσείς δεν το ξέρετε)].


Δημιουργείται, λοιπόν, ένας Λόγος γύρω από το σεξ με απώτερο στόχο το «αίτημα για γνώση», ή αλλιώς μια συγκρότηση του σεξ «σαν στόχου αλήθειας». Και τελικά, μια «εντατικοποίηση του σώματος – με την αξιοποίησή του, (σσ. όμως) ως αντικειμένου γνώσης και ως στοιχείου των σχέσεων εξουσίας».


Τι θα πει αυτό; Θα πει πως λατρεύουμε το σώμα. Λατρεύουμε το σεξ και ψάχνουμε να βρούμε την αλήθεια του για να «ολοκληρωθούμε». Ψάχνουμε να ενταχθούμε στα πρότυπα που επικρατούν και «παίζουμε» τους πονηρούς ή τους αθώους ανάλογα με τις ανάγκες μας. Ξέρουμε τα πάντα γι αυτό και εξομολογούμαστε τα γούστα μας στον ψυχολόγο ή τους κολλητούς μας.


Από τότε που η Δύση ανακάλυψε τον έρωτα, του έδωσε τόση αξία ώστε να επιτρέπεται κανείς να ζει και να πεθαίνει γι αυτόν. Να δικαιώνει όλη του την ύπαρξη. Και να συντάσσει, όπως είπαμε, την ταυτότητά του. (Έχω πολλά να πω για την κυριαρχία του έρωτα στις σύγχρονες κοινωνίες, θα το κάνω σε επόμενο ποστ).


Αυτά όλα τα διαπιστώνουμε εύκολα γύρω μας. Ακόμα και στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις μου και, φυσικά, στους ερωτικούς ρόλους που καλούμαστε να ενσαρκώσουμε σύμφωνα με τη θέση μας στην κοινωνία. Η εξουσία μας επιτρέπει να έχουμε σεξουαλικότητα, να την εκφράζουμε, να τη διεκδικούμε ακόμα κι αν είναι διαφορετική (βλ. ομοφυλοφιλία), να διατρανώνουμε την ατομικότητά μας μέσα από κείνη.


Ο στόχος της ηδονής;

Πού είναι, όμως το σεξ μέσα σε όλη αυτή την κουβέντα; Χωρίς βιολογικές, αναπαραγωγικές και ιατρικές προεκτάσεις; Πού είναι η ίδια η ερωτική πράξη; Η ηδονή, τα σώματα; Οι μυρωδιές και οι ήχοι που έχουν ως αποκλειστικό στόχο την ευχαρίστηση των αισθήσεων; Ο, πραγματικά αστάθμητος για κάθε εξουσία, παράγοντας της απόλαυσης; Πού είναι η εκπαίδευσή μας, όχι στο σεξ αλλά στην ηδονή;


Ο Φουκώ αναφέρει μια καταπληκτική φράση, ότι οι μηχανισμοί εξουσίας χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη μιας «οργάνωσης ερωτογενών ζωνών μέσα στο κοινωνικό σώμα». Το σεξ συγκροτήθηκε πρωτίστως ως επιθυμία - «επιθυμία να το έχεις, να το φτάσεις, να το ανακαλύψεις, να το λευτερώσεις, να το αρθρώσεις σε Λόγο, να το διατυπώσεις σε αλήθεια». Να γνωρίσεις και να ορίσεις τον εαυτό σου μέσα απ’ αυτό. Τελικά, θα προσθέσω, οτιδήποτε παρά να ανακαλύψεις και να το ευχαριστηθείς!


Και φτάνει στο συμπέρασμά του: «Ενάντια στο σύστημα της σεξουαλικότητας, το έρεισμα της αντεπίθεσης δεν πρέπει να είναι το σεξ-επιθυμία, αλλά τα σώματα και οι απολαύσεις».

Δεν προσπαθώ να ερμηνεύσω τον Φουκώ! Ούτε καν να παρουσιάσω μια κεντρική ιδέα του έργου του περί σεξουαλικότητας. Απλώς παραθέτω θρασύτατα τις ιδέες του ως εργαλεία, ώστε να ανοίξω τη συζήτηση εκφράζοντας τα δικά μου ερωτήματα:


Μπορώ, λοιπόν, όχι εγώ ειδικά αλλά ως πρότυπο μικροαστής, εργαζόμενης, καλλιεργημένης μητέρας να ποθήσω και να διεκδικήσω ένα λαχταριστό κορμί μόνο για τη χαρά της σάρκας; Χωρίς να το συζητήσω πριν ή μετά, χωρίς να αναζητήσω προεκτάσεις και δικαίωση, χωρίς να ενοχοποιηθώ ή να πανηγυρίσω; Χωρίς να το κάνω θέμα; Μου το επιτρέπουν οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί και ο κοινωνικός μου ρόλος;


Για να το κουβεντιάσουμε. Σας ακούω.





Οι λέξεις και οι φράσεις σε εισαγωγικά είναι από το βιβλίο του Μισέλ Φουκώ Ιστορία της Σεξουαλικότητας, 1. Η δίψα της γνώσης, εκδ.Ράππα, μετ. Γκλόρυ Ροζάκη, 1982.

*Όταν ο Φουκώ μιλάει για εξουσία δεν αναφέρεται σε αυτήν που εκφράζεται νόμιμα από το κράτος, αλλά για ένα ολόκληρο πλέγμα μικροεξουσιών που διατρέχουν την κοινωνική οργάνωση (οικογένεια, σχολείο, εργασία κλπ) – θα το συζητήσουμε άλλη φορά, απλώς το διευκρινίζω.


Edit

Η συζήτηση ξεστράτισε και φταίω εγώ. Το τελευταίο ερώτημα είναι σαφώς απαντημένο: Μπορώ. Μπορώ ως πρότυπο μικροαστής, μάνας κλπ να πάω με έναν άντρα, δυο γυναίκες, τρεις σκύλους ή τέσσερα μωρά. Στις τρεις πρώτες περιπτώσεις το πολύ-πολύ να χάσω τα κοινωνικά μου προνόμια - που αμφιβάλλω - στην τέταρτη θα αναγκαστώ να σωφρωνιστώ. Με φυλάκιση ή φάρμακα. Πάντως η εξουσία μου το επιτρέπει.

Αυτό που θέλω να πω είναι πως έχουμε χάσει τη μπάλα. Η συζήτηση για το σεξ βρίσκεται παντού, αλλά θεωρητικοποιημένη και ιατρικοποιημένη. Ποιος όμως θα μάθει στον γιο μου να κάνει έρωτα; Γιατί δεν έμαθε κανείς εμένα; Γιατί μαθαίνουμε από παιδιά πως το σώμα μας είναι εργαλείο για να βρούμε νύφη/γαμπρό, καλή δουλειά, ευχάριστες παρέες κι όχι μέσο απόλαυσης;

Γιατί, ρε παιδιά, μιλάμε για τη σεξουαλικότητα και όχι για το σεξ, αυτό με απασχολεί.

43 σχόλια:

aKanonisti είπε...

:-)))
Στον δεύτερο τόμο... αγαπητή....
(έχουμε κοινά βιβλία στην βιβλιοθήκη μας, χαχαχαχαχα) λέει..
πως η εξουσία ελεγχει την ηδονή με την έννοια της αυτοκυριαρχίας...
Κάτι σαν alegro... ma non tropo...
Οπότε.. ναι... μπορείς να να το ποθήσεις.. μπορείς να το διεκδικήσεις... αλλά ως ένα σημείο...
Για να το κάνουμε πιο λιανά....
Μπορείς όλα τα παραπάνω να τα κάνεις στην ζούλα... και πάντα με μέτρο...
Φυσικά.. εγώ είμαι αντίθετη σε αυτήν την πρακτική.. Αλλά είναι η επικρατούσα...
Οσες φορές δοκίμασα να είμαι ειλικρινης.. "αγαπη μου... ξέρεις.. δεν άντεξα.. ενέδωσα στον τάδε...ήταν μόνο σαρκικό.. πάντα εσένα αγαπώ.."
Ενιωσα σαν να έκανα το μεγαλύτερο έγκλημα... Οχι λόγω προσωπικών κυρώσεων... (δεν χώρισα)... αλλά.. η "αγαπη" κόντεψε να πέσει από το μπαλκόνι... και έγινε τόσο ανυπόφορη...που έφυγε από την πόρτα..
Εγώ το θεωρώ πάντως απόλυτα φυσιολογικό... και πιστεύω πως υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο κάνω έρωτα ή κάνω σεξ...
Το σεξ δεν είναι απιστία..
Το ψέμα είναι σίγουρα....
Αλλά... πρέπει να το πεις.. ή πρέπει να καταπνίξεις τις επιθυμίες σου...για να μην στιγματιστείς κοινωνικα... ακόμα...
Δυστυχώς...

Υ.Γ. Συγνώμη που μακρυγορώ... αλλά είναι υπέροχο το θέμα σου...
Σημερα στην δουλεια.. μιλούσαμε για κάτι νεες ανακατατάξεις..
Και θα άλλαζε γραφείο ένας φίλος... διότι.. δεν θέλανε αυτός που θα ερχότανε να έχει γραφείο μόνος του...
Οταν ρώτησα.. γιατί...έμαθα.. πως δεν θέλανε να είναι μόνος του σε γραφείο.. γιατί παλαιότερα έκανε σεξ στο αρχείο...
Ασφαλως και γέλασα...
και ρώτησα...
Αμα άντί για σεξ.. πήγαινε στην λαΐκή.. όπως κάνουν τόσοι συνάδελφοι.. θα τον είχαν στιγματίσει έτσι???Τον ίδιο και περισσότερο χρόνο θα λούφαρε...
Και ενώ όλοι έκαναν τους προοδευτικούς και τους απελευθερωμένους... κώλωσαν...
και είπαν πως δεν είναι το ίδιο...
Εγώ σαν ακανόνιστο βούρλο.. ρώτησα τον λόγο...
και... αλλάξαμε θέμα...
Φυσικά.. όλη μέρα... με ρωτούσαν... και με δούλευαν.. αν έχω πάει στο αρχείο...
Δεν πείραξε η πράξη... πείραξε ότι δεν έγινε επιτυχώς στην ζούλα.. και δεν έγινε με συμβατικό τρόπο...
Λες και δεν είχε φαντασιωθεί κανένας να κάνει σεξ στο γραφείο...

Αυτο δεν είναι σχόλιο... είναι κατάχρηση... αλλά... παρασύρθηκα...
αρχειο το έκανα το μπλογκ σου.....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Αλλά διάλεξες θεματάρα!!!!!!
Ευγε!!!!!!!!!!!

elf είπε...

@ aKanonisti: Πολύ χαίρομαι που σου αρέσει το θέμα και που μακρυγορείς. Αυτός ήταν ο στόχος μου, εξάλλου, ν' ανοίξουμε κουβέντα.

Δεν έχω πιάσει ακόμα τον δεύτερο τόμο, αλλά νομίζω πως καταλαβαίνω τι λες. Πως εσωτερικεύουμε, τελικά, τον έλεγχο της εξουσίας και αυτολογοκρινόμαστε. (Άλλωστε η ιδέα της εσωτερίκευσης είναι βασικά ιδέα του Φουκώ, έτσι δεν είναι;)

Συμφωνώ μαζί σου, μόνο που έτσι όπως έχουν τα πράγματα, τελικά η ειλικρίνεια μοιάζει περισσότερο με τιμωρία ή εκδίκηση. Εγώ πάντα λέω πως αν δεν ξέρω κάτι, φυσικά δεν μ' ενοχλεί. Αν το μάθω είναι το θέμα, εκεί θα φανεί η "καλλιέργεια" και το επίπεδό μου.
Στο φινάλε, όμως, γιατί θα έπρεπε να μας απασχολεί η σεξουαλική συμπεριφορά κάποιου -ή του εαυτού μας- περισσότερο από τη γαστριμαργική του πχ; Γιατί δεν αποδεχόμαστε το σεξ ως φυσική ανάγκη και κατάσταση και νιώθουμε "υποχρεωμένοι" να το φορτώσουμε με ένα κάρο προσδοκίες;

Όσο για τον συνάδελφο ένα θα πω: χίλια χρόνια θα ζήσει το παληκάρι, έχει πιάσει το νόημα της ζωής. Κι ας μοιράζεται το γραφείο...

Ευχαριστώ για την κουβέντα, φιλενάδα. Καλό βράδυ.

wilma είπε...

Διάβασμα εις διπλούν για να πιασω τα σημεία που ήθελα.

Για την αναφορά της βικτοριανής αμαρτωλής σεξουαλικότητας, νομίζω ότι το θέμα δεν έγκειται στην αναπαραγωγή, αλλά στη νόμιμη μοίρα. Δηλαδή όταν κάνουμε τρελίτσες δεξιά κι αριστερά το πρόβλημα δεν είναι αν φοράω πέτσινο κολλάρο αντί να τεκνοποιώ, αλλά ότι είμαι ένας φεουδάρχης κι εμφανίζονται 45 μούλικα και μου ζητούν μερίδιο.

Πάμε τώρα στο σήμερα.
Όλα είναι σεξ. αυτό δε λέγαμε? ντυνόμαστε βαφόμαστε φερόμαστε για να παίζουμε το παιχνίδι αυτό. θέλουμε να αρέσουμε και κάνουμε ότι μπορούμε για να το πετύχουμε.
ΟΚ. λοιπόν δικαιούμαστε να κάνουμε σεξ? Δικαιούσαι στο πλαίσιο που δεν θίγεις τις υπάρχουσες κοινωνικές νόρμες, διότι δυστυχώς μέρος από το κράξιμο μαζί με το συναδελφικό ταπ ταπ στον ώμο το τρώει το έτερον σου ήμισυ κι όχι εσύ. εσύ καλά, είσαι στο πυρ το εξώτερο, αλλά ο άλλος τι φταίει? θα μου πεις γιατί δεν το αποδεχόμαστε, ώστε να μη φταίει? διότι είναι πολύ δύσκολο να αποβάλλεις από μέσα σου την κοινωνικοποίηση και τα στερεότυπα με τα οποία γαλουχήθηκες.

Υπάρχει μια φανταστική ταινία το "together" όπου ζουν άτομα σε ένα κοινόβιο της δεκαετίας του 70 και ενώ είναι απελευθερωμένοι στο θέμα του ότι σήμερα το κάνεις εσύ με τη Λουκία κι αύριο εγώ, τελικά γίνεται το σώσε.

Στο δια ταύτα: χωρίς όλη την κοινωνική σάλτσα, ναι δικαιούσαι να πας με όποιον θες όποτε θες. αν όμως γίνει φανερό τότε άστα να πάνε. κι εδώ είναι που διαφωνώ με την αγαπημένη μου ακανόνιστη. το να μοιραστείς με τον άλλο ότι εσύ έκανες απλά σεξ κι όχι έρωτα (για μένα δεν έχει διαφορά: κάντα όλα είναι εξίσου καλά και κακά και τα δύο) δεν είναι κάτι που τον αφορά. δηλαδή τι θα κερδίσει από την ειλικρίνειά σου? μια πεσμένη αυτοπεποίθηση? κι εσύ έτσι επιτυγχάνεις την κάθαρση? αυτά στα λέω διότι κι εγώ έτσι λειτουργούσα: ΑΑΑ το έκανα πρέπει να το πω. Αλλά είναι πολύ κακό τελικά.
Και κλείνω (επιτέλους!) με την αγαπημένη μου φράση:
JUST DO IT!

aKanonisti είπε...

καλη μου wilma... απλα.. δεν μπορώ ευκολα να πω ψέματα...
και για αυτό σπανίως λέω...
και βρίσκω τον μπελά μου...
δεν ήταν θέμα κάθαρσης..
απάντησα σε σχετική έρωτηση...
Η καλύτερη μέθοδος όμως.. είναι να λες την αληθεια με τρόπο που να μην γίνεται πιστευτη....
Εγω εκεί έχω καταλήξει... ως απαίσια ψεύτρα...

elf είπε...

@ wilma: Τα 'χουμε πει, βέβαια, 200 φορες. Γι αυτό είπα να πάρω και μια επιστημονική άποψη για να (αυτο)επιβεβαιωθούμε. Στην τύχη νομίζεις διάλεξα τον Φουκώ; Θα μπορούσα να έχω διαλέξει τον Άγιο Αυγουστόνο για δεύτερη γνώμη και τώρα να τρέχαμε όλες στην Τήνο για το τάμα!

Κι όμως, στη φεουδαρχία τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά. Το σεξ λεγόταν με το όνομά του και το κληρονομικό δίκαιο ήταν πολύ ισχυρό για να μασήσει από μούλικα. Στη βικτοριανή εποχή ήταν που άρχισε να μπαίνει σιγά-σιγά ο έλεγχος, και ξεκίνησε με τις λέξεις. Αυτό που φαντάζεσαι: δεν μπορούσες να χρησιμοποιήσεις τις κακές λέξεις παντού.

Στη σημερινή εποχή είναι ακριβώς όπως τα λες. Αλλά το θέμα μου δεν είναι αν επιτρέπεται να κάνουμε σεξ, έστω και "παράνομο". Σαφώς, επιτρέπεται. Η απιστία είναι μέσα στην κουλτούρα μας, ούτως ή άλλως.

Αυτό που μ' απασχολεί και με μπερδεύει, γι αυτό και στερούμαι σαφήνειας, είναι γιατί ασχολούμαστε τόσο πολύ με αυτό; Γιατί φορτώνουμε πάνω στο σεξ και το κηνύγι του όλη μας την ύπαρξη; Γιατί δεν το αντιμετωπίζουμε ως αγνή (pure)ευχαρίστηση και δεν το αποζητάμε και τελικά εξελίσσουμε κατά αυτόν τον τρόπο.

Ο Φουκώ επισημαίνει στο βιβλίο την έλλειψη ερωτικής τέχνης στη Δύση. Θυμήσου το Ταό ή το Κάμα Σούτρα. Γιατί εμείς το ανάγουμε τόσο πολύ σε ζήτημα ύπαρξης, κυριαρχίας και τελικά επιβίωσης;

Άλλο ένα ποστ έγραψα. Σιγά μη βγάλουμε άκρη χωρίς μαργαρίτες!


@ aKanonisti: Είναι σαν το ανέκδοτο που ρωτάει η γυναίκα "πού ήσουνα μέχρι τέτοια ώρα", ο άντρας της απαντάει "άσε, μου την έπεσε μια φοβερή γκομενάρα και βγάζαμε τα μάτια μας" κι αυτή τον αρχίζει στα μπινελίκια "α, να χαθείς, κοπρίτη, πάλι μπιλιάρδο έπαιζες;"

Πάντως, καλό το τέχνασμα. Μπορείς μετά να ισχυριστείς "μα, εγώ στο είχα πει, αγάπη μου..."

Συνεχίστε, κορίτσια!

chmarni είπε...

Δε ξέρω ρε συ elf αλλά απόψε μου βάζεις δύσκολα. Διάβασα το Post τρεις φορές πριν αποφασίσω να σχολιάσω. Έτσι αναλογιζόμενος τη μεγάλη πιθανότητα να βγω "εκτός θέματος", παίρνω το ρίσκο και σχολιάζω.
Η Σεξουαλικότητα είναι μέρος της φύσης μας. Δεν ξέρω και δε με νοιάζει αν μία μητέρα, σύζυγος και επιτυχημένη επαγγελματίας όπως είσαι εσύ, δικαιούται να ποθεί ένα ωραίο αντρικό κορμί. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι το ένστικτο της δε θα τη ρωτήσει, ούτε αυτή, ούτε αυτούς που τη προτυποποίησαν σε ένα ρόλο.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για έναν άντρα οικογενειάρχη και επιτυχημένο επαγγελματία.
Δε ξέρω πολλές φορές προσπαθώ να κοιτάξω και εγώ μέσα μου και να απαντήσω στον εαυτό μου για το αν θα μπορούσα να υπάρξω μέσα σε μία πραγματικά ελεύθερη σχέση όπου η σαρκική απόλαυση θα ήταν αποδεκτή και από τους δύο. Πολλές φορές αναρωτιέμαι για το ποια θα ήταν η αντίδραση μου αν μάθαινα πως σε ένα φιλικό μου ζευγάρι ο ένας από τους δύο απίστησε γιατί δε μπόρεσε να αντέξει τον πειρασμό. Και κάπου εκεί συναντώ και εγώ τα μικροαστικά μου όρια.
Έχω την αίσθηση ότι στην αρχαία Ελλάδα ή και στην αρχαία Ρώμη, οι κοινωνικές δομές δεν κατηγοριοποιούσαν σε τέτοιο βαθμό τη σεξουαλικότητα. Μπορεί να κάνω και λάθος αλλά πιστεύω πως ο χριστιανισμός με την εισαγωγή εννοιών, όπως πόρνη και πόρνος, καθώς και με την επιβολή ενός συμβατού τρόπου ζωής, είναι σε μεγάλο ποσοστό η αιτία για όλα όσα εύστοχα παρατηρείς. Και φυσικά δε πάνε πίσω και άλλες θρησκείες (βλέπε Ισλάμ).

ΥΓ1. Η φράση σεξουαλική πολιτική με γονατίζει...

ΥΓ2. Όταν πάρεις αγκαλιά αυτόν/αυτήν που ποθείς και αισθανθείς την ανάσα, νιώσεις την αύρα του άλλου σώματος, όλα τα παραπάνω δε πάνε περίπατο; Και τελικά αυτό που μένει δεν είναι οι σάρκες και τα ένστικτα; Δηλαδή η μόνη και πραγματική αλήθεια;

ΥΓ3 Ρε συ elf τι με βάζεις και γράφω βραδιάτικα;

elf είπε...

@ chmarni: Πρώτα-πρώτα καλά σου κάνω, σου χρειάζεται. Δεύτερον, καλημέρα!

Θεωρείς, λοιπόν, πως το ένστικτο είναι κάτι φυσικό και ανεξέλεγκτο που έχουμε μάθει να ακούμε; Εγώ αμφιβάλλω. Δεν επηρρεάζεται από τις προσλαμβάνουσες που έχουμε, από τις εικόνες, τα πρότυπα συμπεριφοράς, τις κοινωνικές μας ανάγκες;

Στις αρχαίες κοινωνίες, όπως στην Ελλάδα, το σεξ ήταν μέρος της κοινωνικοποίησης του εφήβου, κομμάτι της διαπαιδαγώγησής του, τουλάχιστον για τα αρσενικά.

Κι αργότερα, όταν οι κατώτερες τάξεις ήταν ακόμα "ομιλούντα εργαλεία" κανείς δεν ασχολιόταν με τη σεξουαλικότητά τους, την οποία εξέφραζαν ανοιχτά και φυσικά.

Ο Χριστιανισμός εισήγαγε, επίσης, την έννοια της ενοχής. Και ο Φουκώ υποστηρίζει πως εξαιτίας του ξεκίνησε όλο αυτό το βιολί, να μιλάμε δηλ. διαρκώς για τη σεξουαλικότητα - αφού ο Χριστιανισμός εισήγαγε την έννοια της εξομολόγησης.

Φοβάμαι απλώς πως η αύρα που λες, η σάρκα και τα ένστικτα είναι εξίσου κατευθυνόμενα με τις άλλες επιλογές μας. Τουλάχιστον σε δεύτερο επίπεδο, όταν δηλ. καλούμαστε να επιλέξουμε. Αυτό με απασχολεί.

Αλλά θα το λύσω!

Λούσυ είπε...

Είναι αλήθεια ότι τα εσχατολογικά μηνύματα του Χριστιανισμού και όλες αυτές οι ενοχικές συμπεριφορές που καλλιεργούν δεν βοηθούν σε αναζητήσεις της σεξουαλικότητας. Από την άλλη νομίζω ότι σήμερα ότι η απελευθέρωση του sex έκανε πιο δύσκολο τον εντοπισμό της σεξουαλικότητας του καθένα και αυτό γιατί η υπερπροσφορά και υπερπληροφόρηση είναι μια πλάνη. Πόσες φορές έχουμε ακούσει την ατάκα «στο κρεβάτι του ο καθένας κάνει ότι θέλει», στην πραγματικότητα όμως τα σύγχρονα κρεβάτια έχουν μετρητή που μετρά είδος και αριθμό (δηλαδή με ποιους και με πόσους). Από την άλλη το κορμί είναι το μέσο για την σεξουαλικότητά μας όχι ο σκοπός… Κι αν τα φέρει έτσι η ζωή και δεν έχουμε το κορμί; Τι γίνεται πάπαλα η σεξουαλικότητα; Μα δεν μαθαίνουμε στα παιδιά μας αλλά και σε μας τους ίδιους κάτι διαφορετικό; Τους μαθαίνουμε να υπηρετούν το κορμί…

Adomiel είπε...

Καλημερούδια αγαπημένο μου elf...

Το διάβασα το post κι ένα έχω μόνο να πω: ΤΟ ΣΕΞ ΣΤΡΑΒΩΝΕΙ...!

αχαχαχαχαχαχα...

καλά όχι κυριολεκτικά... σορρυ για την πεζότητα μου αλλά έχω κι εγώ τον καημό μου...

Φιλιά

Τσουχτρα είπε...

Γιατί τα "πρέπει" είναι πάνω απ' τα "θέλω" με μικρά διαλείματα γεμάτα ενοχές ή δήθες άνεση !

Καλή μέρα να έχεις elfoula

beth είπε...

elf πες μου ολος αυτος ο συλλογισμος ειναι δικός σου, τι ακριβώς έκανες δλδ μια μαρξιστική αναπτυξη του θέματος του σεξ και της σεξουαλικότητας..
"
Ο άνθρωπος είναι πια μετρήσιμος ως εργατική δύναμη απαραίτητη για το κράτος. "

το διάβασα με πολυ ενδιαφέρον και η αλήθεια ειναι πως αντίκρισα σε πολλά σημεία την δίκη μου άποψη απλα εγώ ακόμα ποτέ δε τα χα συγκεντρώσει ολα αυτα μες το μυαλό μου η σε ενα χαρτι..δε σε πειραζει να χρησιμοποιώ τον δικο σου έτοιμο συλλογισμό απο δω και περα ε?

Αntidrasex είπε...

Ώπα, πολύ καλό θέμα αλλά και πολύ μεγάλα τα σχόλια και εγώ μάλλον πολλά θα γράψω. Δεν προλαβαίνω τώρα όμως, αργότερα.
Εν συντομία όμως, φυσικά και θα έπρεπε να μπορείς-μπορώ να εκφράσουμε ελεύθερα τη σεξουαλικότητα μας, αλλά αυτό που μας βάζουν στο κεφάλι μας από μικρούς δεν το "επιτρέπει".

aKanonisti είπε...

Να'μαι πάλι.....
Εβαλες μέχρι τώρα... 2 νέα ερωτήματα elf....
(κανονικά αυτά τα θέματα τα συζητάει κανεις.. αφού έχει πιει ή μετά το σεξ... για να είναι πιο κοντα στην "ενστικτώδη" φύση του... Χαχαχαχαχα)
Για να μοιάσω λίγο το ίδαλμα οργάνωσης μου...την wilma θα τα συνοψίσω...
1) Γιατί φορτώνουμε πάνω στο σεξ και το κηνύγι του όλη μας την ύπαρξη;
- Η ύπαρξη μας εξασφαλίζεται από την φύση μέσω της τεράστιας δύναμης που έχουν τα ένστικτα μας...(αναπαραγωγη-αυτοσυντηριση κτλ)
2)Γιατί δεν το αντιμετωπίζουμε ως αγνή (pure)ευχαρίστηση και δεν το αποζητάμε και τελικά εξελίσσουμε κατά αυτόν τον τρόπο.
- Η εξουσία οποιαδήποτε μορφής στηρίζεται στην διαχείρηση των ενστίκτων.. Αυτό σε πιο πρωτόγονες κοινωνίες γινόταν με το ένστικτο της επιβίωσης(ομαδικό κηνύγι ζώων, αναζήτηση τροφής, αποτελεσματικότερη άμυνα σε διάφορες απειλές) και αργότερα σε πιο "εξελιγμένες" και με το ένστικτο της αναπαραγωγής...

Η άποψη μου είναι πως το σεξουαλικό ένστικτο λειτουργεί ως μηχανισμός εξουσίας.. μόνο στις αδύναμες τάξεις και πάντα... υπο την απειλή του βασικότερου ενστίκτου που είναι η επιβίωση...
Σιγά μην φοβόταν ένα σεξουαλικό σκάνδαλο ο Μικ Τζάγκερ.. ή ο Αριστοτέλης Ωνάσης...

Θα τελειώσω το σεντονοσχόλιο με μία λεπτομέρεια που έμαθα πρόσφατα...και είναι σχετική...
Στις ποινές για τις σεξουαλικές αμαρτίες που προβλεπει ο Κωδικας της εκκλησίας είναι η αποχή από την Θεία Κοινωνία...
Αφελέστατα εγώ σκέφτηκα.. σιγά την ποινή.. δεν θα πας εκκλησία ..θα πας εκδρομη στο Λαγονήσι..:-))
Και ένας θεολόγος μου εξήγησε.. πως παλαιότερα.. άμα δεν κοινωνούσες.. δεν σου πουλούσαν τρόφιμα οι συγχωριανοί σου... δεν σε εξέταζε ο γιατρός.. γενικά σε έδιωχνε όλη η κοινοτητα για όσες μέρες διαρκούσε η τιμωρία...και έμπαινε σε κίνδυνο η ζωή σου...

Ουφ... αυτά....σας κούρασα.. αλλά κουράστηκα και εγώ.. Χαχαχαχαχαχαχα

elf είπε...

@ Λούσυ: Συμφωνώ μαζί σου για την υπερπροσφορά και την υπερπληροφόρηση. Και πως στα κρεβάτια μας όλοι λίγο-πολύ τα ίδια κάνουμε και μετρημένα.

Το θέμα που ανοίγεις με το κορμί είναι σπουδαίο. Και με βάζει σε άλλες σκέψεις: το σεξ τελικά είναι, ή θα έπρεπε να είναι, απλώς έκφραση και "εκγύμναση" του κορμιού;

Εγώ πάντα έλεγα πως αν έχεις λυμένα τα σεξουαλικά σου, σου μένει άπλετος χρόνος να ασχοληθείς και με τις υπόλοιπες πτυχές του εαυτού σου και του κόσμου γύρω σου. Μήπως τελικά τα σεξουαλικά σου μπορούν να είναι μέρος των πτυχών σου κι όχι μόνο μία από αυτές;

Θα το σκεφτώ πολύ, δεν ξέρω αν εννοούσες αυτό αλλά εκεί οδηγήθηκε η σκέψη μου.

Όσο για τη σεξουαλικότητα χωρίς κορμί, δεν ξέρω τίποτα απολύτως να σου πω. Εγώ, δυστυχώς όπως διαπιστώνω, ανήκω σε αυτούς που έχουν μάθει καλά το μάθημα να το υπηρετούν αφοσιωμένα.

Θα ήθελα όμως να μάθω από κάποιον που ξέρει. Σε χαιρετώ και επαναλαμβάνω πόσο χαίρομαι που βρεθήκαμε.

elf είπε...

@ Αdomiel: Πού είσαι, βασίλισσά μου; Μαζεύτηκες από τα νησιά ή έχεις RSS για το θέμα; χα χα χα χα!!!

Άλλο πράγμα στραβώνει, όπως λένε κι οι παλιοί. Αλλά αν θες να το σοβαρέψουμε, μέχρι να τα πούμε από κοντά - έχω στριμωχτεί: δουλειά, Μάρκος κλπ, θα τολμήσω να πω πως η επιθυμία για το σεξ είναι αυτή που στραβώνει. Για το σεξ γενικά και για τον "φορέα" του ειδικά.
Εξαρτάται κι από τον φορέα, λέμε...

Σε φιλώ, θα τα πούμε επειγόντως!


@ Tsouxtra: Τσούχτρα μου, κι εσύ τον καημό σου έχεις, μου φαίνεται, σαν την αποπάνω σου κολλητή μου.

Στα τέτοια μου τα "πρέπει", τα "θέλω" μας ποια είναι, μου λες;

Καλημέρα, κοριτσάκι!

elf είπε...

@ beth: Μια μαρξιστική ανάλυση της σεξουαλικότητας με επιρροές Φρόϊντ, θα το έλεγα κι εγώ. Μόνο που δεν είναι δικό μου αλλά του Φουκώ, εγώ εμπνεύστηκα μόνο τα ερωτήματα αφού ολοκλήρωσα τη μελέτη του βιβλίου.

Παρεπιπτόντως, τον Φουκώ στον συστήνω ανεπιφύλακτα, γράφει όμορφα και στρωτά και δεν μας θεωρεί όλους ειδικούς, θέλει να τον καταλάβουμε - ήθελε, τέλος πάντων.

Τσέκαρέ τον τώρα που θα κολυμπάς στα τεχνοκρατικά, όχι μόνο για το σεξ αλλά και για την Εγκληματικότητα, την Τρέλα, την Εξουσία κλπ. Θα σου αρέσει και θα σου φανεί χρήσιμο.

Συμβουλές δασκαλίστικες τέλος. Have fun!!!!!


@ antidrasi+sex: Περιμένω το σχόλιό σου τότε και περιμένω, επίσης, να επικεντρωθείς στο Γιατί. Και στο ποια θεωρείς πως είναι η σεξουαλικότητά μας.
(Αυτά παθαίνει όποιος προαναγγέλλει σχόλιο, του λέμε και τι να γράψει!)

Αntidrasex είπε...

Αργά το βράδυ τότε, να το συζητήσω και με τον Smirnof μπλε και τον Van Nelle...

elf είπε...

@ aKanonisti: Μέχρι να ανοίξουμε το μπουκάλι, ξαναμπαίνω στη συζήτηση που, συμφωνώ, είναι λίγο ξενέρωτη ξεροσφύρι.

Εσύ λες, λοιπόν, πως το θέμα είναι ταξικό και τώρα θα πρέπει μάλλον να ξαναπιάσω την "Καταγωγή της οικογένειας".
Φυσικά, ισχύει αυτό. Δε νομίζω, όμως, πως η αστική τάξη έχει διαφορετική σεξουαλική συμπεριφορά από αυτή που συζητάμε. Ίσα-ίσα θα έλεγα πως, αν υπάρχει κάποιο περιθώριο για διαφοροποιήσεις, αυτό θα συνέβαινε στις κατώτερες τάξεις όπου τα πράγματα είναι πολλές φορές πιο "αυθόρμητα".

Σκέψου μόνο πόσο πιο εύκολα σου σφυρίζει στον δρόμο ένας οικοδόμος ή ένας μετανάστης, για να μη σου πω μόνο αυτοί. Που δεν έχουν πιθανώς εσωτερικεύσει τον έλεγχο όσο εμείς.

Αυτό με την θεία κοινωνία είναι φοβερή πληροφορία, δεν το ήξερα - στην πραγματικότητα σχεδόν μιλάμε για δικαίωμα ζωής και θανάτου!

Χαίρομαι πολύ που συμμετέχεις επί της ουσίας. Αν και θα χρειαστούμε ένα ποτό. :-)

ΥΓ Στο Λαγονήσι;;;;

Τσουχτρα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
elf είπε...

@ antidrasi+sex: Το 'χεις το θέμα, είμαι σίγουρη!

Τσουχτρα είπε...

Καλή μου elfoula...κανένα καημό δεν έχω και ευτυχώς τα "θέλω" μου ίσα με τώρα, δεν έμειναν στο ράφι !
Απάντησα απλώς στο " γιατί μιλάμε για τη σεξουαλικότητα και όχι για το σεξ" και επαναλαμβάνω οτι τα "πρέπει", οι ενοχές και η δήθεν άνεση έπνιξαν τα "θέλω"...πάντα κατα την γνώμη μου..

elf είπε...

@ tsouxtra: Αγαπημένη μου, μάλλον άστοχο αστείο ήταν, στην πραγματικότητα απευθυνόμουν στην "αποπάνω".
Απλώς μαζί σου νιώθω ότι μπορώ να μιλήσω με λιγότερα λόγια, πιο χύμα και να με καταλάβεις.

Συμφωνώ για το πνίξιμο, αλλά συνεχίζω να αναρωτιέμαι αν είμαστε σε θέση να ανιχνεύσουμε τα πραγματικά "θέλω". Χωρίς αντιπερισπασμούς - δεν ξέρω κι ακριβώς πώς να το πω.
Βασικά, δεν το ξέρω καθόλου, ακόμα το ψάχνω κι εγώ.

aKanonisti είπε...

Πάντα τα "θέλω" μας ακολουθούμε.. απλά.. δεν είναι μόνο ερωτικά ή σεξουαλικά...
Μην ξεχνάμε το ένστικτο της επιβίωσης.. που είναι πολύ πιο βασικό... από αυτό της αναπαραγωγής..

Τώρα.. για τις διαφορές αστικής και λαικής τάξης....στο σεξ...
Θα πάω σπίτι.. να πιω ένα ποτήρι κρασί... για να απαντήσω...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Σου συμβουλέυω καλή μου να κάνεις το ίδιο....
Εχει ζουμί... η υπόθεση....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Τσουχτρα είπε...

Καλή μου elfoula καταλαβαίνω απόλυτα και σ' ευχαριστώ για το χύμα σου....
Μη νοιάζεσαι για το πραγματικό των "θέλω" ...θα σε πάνε απο μόνα τους αρκεί να ξέρεις να... περπατάς... και ξέρεις ! .Οπότε μη τα καίψεις στο ψάξιμο. Η ανίχνευση τα χαλάει. Εκείνο το "ο χαμένος τα παίρνει όλα" πολύ με αρέσει !

Ελπίζω όσα είπα να μην ακούστηκαν δασκαλίστικες σάλτσες.

Καλό απόγευμα να έχεις :)

Ανώνυμος είπε...

Χμ! "Οσα θέλατε να μάθετε για το σεξ και δε τολμούσατε να ρωτήσετε".
Επιστημονική προσέγγιση στο σεξ; Τι είπες τώρα; Με τρέλλανες.
Λοιπόν, πάμε.
Το σεξ είναι το μέσο δια του οποίου εκφράζεται το ένστικτο της αναπαραγωγής, το οποίο, μου φαίνεται ότι το έχετε ελαφρώς υποτιμημένο. Ναι, το ένστικτο της επιβίωσης ειναι βασικό, αλλά στις σημερινές δυτικές κοινωνίες -τουλάχιστον στις αστικές τάξεις, στις οποίες και αναφερόμαστε- θα έλεγα ότι τείνει να ατονήσει, καθώς γεννιόμαστε με τα περισότερα προβλήματα "επιβίωσης" λυμένα. Αρα, θεωρώ ότι το ένστικτο της αναπαραγωγής αποτελεί σήμερα το απόλυτο, το κυρίαρχο ένστικτο, προσφέροντάς στο συγχρονο δυτικό τη δυνατότητα να το "παίξει" κυνηγός, να "θυμηθεί" τα πρωτόγονα ενστικτά του. Πόσοι και πόσες θα αρνηθούν το γεγονός, ότι τη στιγμή της κατάκτησης του ποθητού κορμιού, ούρλιαξαν, κραύγασαν, δάγκωσαν, βόγκηξαν, πάλεψαν; Αναπαράσταση της αρχέγονης μάχης, φυσικά, ανεξέλεγκτα.
Ασφαλώς και, κάποιες φορές, καταπιέζουμε τα ένστικτά μας. Υποτάσσουμε τα "θέλω" στα "πρέπει", ανάλογα με το βαθμό ανασφάλειας του καθενός μας και με το βαθμό αποδοχής, που αναζητάμε εναγωνίως από τους αλλους. Αυτό όμως δε έχει να κάνει αποκλειστικά με το σεξ αλλά και με κάθε άλλη επιθυμία, πόθο ή πάθος, που κρατάμε καλά κρυμμένο, βαθιά, βαθιά, γιατί ετσι πιστεύουμε ότι "πρέπει". Και βέβαια, προσωπική μου εκτίμηση ότι αυτό το τελευταίο έχει να κάνει και με τη "κουλτούρα" μας, τόσο την ατομική όσο και τη φυλετική. Για να εξηγούμαι : πριν από κάμποσα χρόνια είχα δει την ταινία "Αυτοκρατορία των Αισθήσεων (Ν. Οσιμα). Τολμηρή ταινία, που, όμως, παρακολουθησα με άνεση, με ενδιαφέρον, που με άφησε να "δω" την άποψη του σκηνοθέτη για την ηδονή και το σεξ. Η ίδια ταινία γυρισμένη από δυτικό σκηνοθέτη θεωρώ ότι δε θα μπορούσε να ξεπεράσει το επίπεδο της "τσόντας".

Mara Lisha είπε...

Ξωτικό μου διάβασα το άρθρο σου με προσοχή και τα σχόλια με μεγαλύτερη. Μου αρέσει το θέμα. Ίσως γιατί έχει να κάνει με ανησυχίες ανθρώπινες που έχουμε όλοι κατά βάθος.
Μεγάλωσα σε μια μικρή κοινωνία. Βέβαια θα μου πεις, σε τόσο μικρές κοινωνίες, κάποια πράγματα θεωρούνταν ταμπού τόσο για συζήτηση όσο και για έρευνα.
Το θέμα είναι πως ακόμη και τώρα, που σχεδόν πέρασε αιώνας από τότε που πήγαινα λύκειο τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Δεν ξέρω αν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το sex από την οικογένεια και αν δεν πρέπει να θεωρούμε την αγάπη κομμάτι αναπόσπαστο του sex.
Παρόλα αυτά τα σημερινά παιδιά νομίζω πως εμφανίζονται υπέρ του δέοντος κατατοπισμένα. Αδικούν τους εαυτούς τους όμως, διότι χρησιμοποιούν την έμφυτη τους σεξουαλικότητα λάθος. Ειδικά οι κοπέλες.
Πόσες είναι αυτές οι γυναίκες που κάνουν sex απλά για την σαρκική επιθυμία; Ακούω πολλές να λένε «μα είναι βιολογική ανάγκη». Προσυπογράφω! Αλλά δεν ξέρω αν ευχαριστείς τον εαυτό σου αλλάζοντας κάθε βράδυ σύντροφο;
Από την άλλη πλανάτε το ερώτημα:
Αγαπάς αυτόν που «μόνιμα» πλαγιάζει μαζί σου;
Θεωρώ πως έχει χάσει την ουσία του πλέον.
Το σύνολο του ανδρικού πληθυσμού θα σου πει πως ξεχωρίζει τον έρωτα από το sex, το σύνολο όμως του γυναικείου πληθυσμού;
Νομίζω πως έχει να κάνει περισσότερο με τον εσωτερικό σου κόσμο και όχι με τις καταβολές σου ως άνθρωπος και την κοινωνική σου μόρφωση.

Turdus Merula είπε...

Γειά σου elfaki,
...απλά γιατί είναι το πιο εύκολο μέσω αυτοεπιβεβαίωσης.Δεν χρειάζεται σκέψη,γνώση ,κόπο...

ΓΙΑΝΝΗΣ είπε...

Καλησπερίζω
ερίτιμος θά σάς ψέξω κατ'αρχήν διότι δέν ενεφανίσθητε είς τά εξωτερικά ιατρεία,bazoma, μέ δείγμα ούρων(μορφές αγώνα),όπως σάς εζητήθη,αντ'αυτού αναλύετε κάτι γιά τό οποίον έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδων,έχει δημιουργηθεί επάγγελμα καί πού δέν προβλέπεται νά τελειώση πρίν τελειώσει ό κόσμος...
Εν πάσει περιπτώσει όμως ώς γνήσιος θεράπων θά σάς παραπέμψω στήν "Γλυκειά συμμορία" τού κυρίου Νικολαϊδη πού,κατά τήν ταπεινή μου άποψη, ό ήρωας του στόν κήπο δίνει τήν τελειώτερη έως σήμερα απάντηση στό θέμα "σεξουαλικότητα"...
Θεωρώ ότι η πιό βασική ανάγκη τού όντος "άνθρωπος" είναι καί θά παραμείνει έως τό τέλος ο αυτοπροσδιορισμός του μέσα στό όλον τού σύμπαντος,κάπου εκεί τίθεται καί λύνεται καί τό θέμα σας,ώς δευτερεύον.
Αλλά,από τήν άλλη πλευρά,ώς φιλοξενούμενος θά τοποθετηθώ διά τήν πρόοδον τής συζητήσεως ξανασκεφθείτε αυτό τό τσιτάτο περί "εξουσιαστικών δομών" πώς καί πού αναπτύσεται καί ευδοκιμεί?
Μόνο σέ ώτα ακουόντων είναι ή δική μου απάντηση καί περιμένω τήν δικήν σας....
Αυτά είχα νά καταθέσω καί γράμματα γνωρίζω.

elf είπε...

@ akanonisti: Συμφωνώ ότι ακολουθούμε πάντα τα θέλω μας, ακόμα κι αν πολλές φορές παραμυθιαζόμαστε για το αντίθετο. Είναι πιο εύκολο να αρνείσαι να δεχτείς τα πράγματα που σε τρομάζουν στις αποφάσεις σου και να ρίχνεις το ανάθεμα στην κοινωνία, την τύχη κλπ.
Γι αυτό δεν δέχτηκα ποτέ τις μπουρδολογίες του τύπου "όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν...μπλα μπλα μπλα".

Και για να γελάσουμε, ένας παλιός γκόμενος της wilma, φοβερός τύπος, έλεγε πως τα καλύτερα γαμήσια γίνονται στις λαϊκές κρεβατοκάμαρες, αυτές με τα νούφαρα και τους καθρέφτες στο προσκεφάλι. Αυτό για τις διαφορές των τάξεων.

Καλημέρα, κυρία μου!



@ Tsouxtra: Αχ, δεν έπρεπε να το πεις αυτό. Είναι το δράμα της ζωής μου. Να ψάχνω το πραγματικό χωρίς να ξέρω ποτέ που περπατάω. Κι αν έχω κάνει λάθος; Αν το άλλο ήταν το σωστό; Αν η ανιχνευσή μου με οδήγησε λίγο πιο δίπλα από κει που πήγαινα;
Με "αν" και "μήπως" την πάω τη ζωή μου, τσούχτρα μου.
Καλή σου μέρα!

elf είπε...

@ Houlk: Σινεφίλ σε βρίσκω σήμερα!

Το ζήτημα των ενστίκτων ομολογώ πως το έχω μελετήσει ελάχιστα - so many books, no time at all!
Όμως, ήθελα να πιστεύω πως θα είχαμε κατακτήσει πια ένα επίπεδο ώστε να περάσουμε στο επόμενο, να αντιμετωπίσουμε δηλ το σεξ όχι ως ένστικτο αλλά ως τέχνη, ας πούμε.
Τώρα με προβλημάτισες πάλι, λες όλα να είναι ορμές και έμφυτα που δεν μπορούμε ακόμα να ελέγξουμε; Δεν ξέρω. Και ο ρόλος της κοινωνίας; Άσε με να το σκεφτώ περισσότερο.

Εμείς τα δύο "φρικιά" - ξωτικό και super hero - έχουμε και μια επανάσταση να κάνουμε!!!!

elf είπε...

@ Mara Lisha: Κοριτσάκι μου, σε χάσαμε! Δουλειά μου λέει η wilma, αν είναι έτσι κάποτε θα τελειώσει,ε; Γιατί κάθε πρωί ψάχνω για νέο σου κείμενο με λαχτάρα.

Έχω ζήσει κι εγώ σε μικρή κοινωνία κι έμενα πάντα με την εντύπωση πως γίνονταν πολύ περισσότερα από όσα λέγονταν. Και το συνέδεα πάντα με την πλήξη: τι να κάνεις τον χειμώνα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη; Να βρεις έναν εραστή (2,3...23) να έχεις να ασχολείσαι.
Λίγο επιδερμικό, αλλά κοντά σ' αυτό που με προβληματίζει. Γιατί να ασχολείσαι με τον έρωτα τόσο πολύ αντί, ας πούμε, να ανοίξεις ένα βιβλίο, να ζωγραφίσεις, να τραγουδήσεις ή να προσπαθήσεις να αλλάξεις τον κόσμο; Αυτό δεν είναι κοινωνική επιταγή;

Νομίζω πως τα νεότερα παιδιά είναι μπερδεμένα, σαν κι εμάς, γιατί βομβαρδίζονται από εικόνες και απόψεις, πριν προλάβουν να ανιχνεύσουν τα δικά τους "πράγματα". Η σεξουαλικότητά μας "μας επιβάλλεται" πριν προλάβουμε να αναπτύξουμε τα εργαλεία που θα μας επιτρέψουν να κρίνουμε.

Κι ερχόμαστε μετά στα τριαντατόσα να ψάχνουμε τι μας φταίει. Άλλοι εκ του ασφαλούς, σεν κι εμένα, κι άλλοι με σοβαρά ζόρια και διλήμματα.

Μου 'λειψες, μικρή μου. Καλή σου μέρα!

elf είπε...

@ ΜΖ: Και επέστρεψε. Κι έφερε μαζί και το μυαλό του. Εγώ έλεγα πως θα σου ξέμενε εκεί στο Αιγαίο τόσον καιρό που το καλόμαθες! Καλό φθινόπωρο, λοιπόν, καταρχάς.

Μου το 'χεις ξαναγράψει αυτό για την αυτοεπιβεβαίωση. Περί αυτού πρόκειται, δεν αμφιβάλλω. Αλλά δε συμφωνώ πως είναι το εύκολο. Η γνώση και η γοητεία του πνεύματος είναι μετρήσιμα και επίκτητα. Διαβάζεις, συζητάς, παλεύεις - είναι κάτι που το επιλέγεις και το καλλιεργείς. Η σεξουαλικότητα, όμως, είναι πιο ασαφής. Ένας σοφός είναι σοφός ακόμα κι αν διαφωνείς μαζί του. Και ο ίδιος καταλαβαίνει πως μπορεί να γίνει σοφότερος και σοφότερος. (Κι από ένα σημείο και μετά το παίρνει απόφαση πως το κατέκτησε και είναι συνήθως για να τον φτύνεις).

Το σεξ, όμως, έχει αντικείμενο. Με τη φροϋδική έννοια, δηλ. αυτό που ασκεί σεξουαλική έλξη στο υποκείμενο. Έχει, λοιπόν, να κάνει με την αποδοχή από τον Άλλον. Μια αποδοχή που υπάρχει ή δεν υπάρχει, άσχετα με τις δικές σου προσπάθειες και ανάγκες.

Κάποτε έλεγα πως όλα γίνονται για το σεξ. Ακόμα και οι σοφοί γι αυτό ακονίζουν τόσο το πνεύμα τους, για να πηδήξουν. Δεν έχω πειστεί ακόμα για το αντίθετο. Όσο κι αν μου τη σπάει αυτό.

Κι επειδή μου τη σπάει ήθελα να ανοίξω αυτή την κουβέντα.

elf είπε...

@ ΓΙΑΝΝΗΣ: Θεραπευτή μου, θα στα πω μετά γιατί πρέπει να βγάλω και το μεροκάματο. Πάντως από τα εξωτερικά ιατρεία περνάω ημερισίως, άπαξ και περισσότερο. Μάλλον, χρειάζομαι πιο δραστική θεραπεία!

elf είπε...

@ ΓΙΑΝΝΗΣ: Επειδή, ως γνωστόν δεν δουλεύω και πολύ, είμαι "σχολασμένη" και έτοιμη να συνεχίσουμε την κουβέντα.

Το ζήτημα με σας τους αξιόλογους αγαπημένους μου του διαλεκτικού υλισμού είναι πως τα 'χετε όλα λυμένα (όχι εσύ ειδικά, αλλά έχω έναν στο σπίτι που δεν παίζεται, ούτε στον υλισμό, ούτε στα λυμένα). Αυτό κάποτε με εξόργιζε, τώρα πια με τσακίζει.

Οκ, να αγωνιστώ. Πώς, πού και με ποιο στόχο. Άλλη συζήτηση που ανυπομονώ να κάνουμε.

Στο προκείμενο, κι επειδή η προβοκάτσια είναι το αγαπημένο μου σπορ, να σου πω πως ναι, έχουνε γραφτεί άπειρα κείμενα - για ποιο θέμα δεν έχουν γραφτεί; Και με τι προσόντα νομίζεις θα τολμήσω να αγγίξω τα υπόλοιπα - που θα το τολμήσω και σκασίλα μου κάποια στιγμή.

Ο αυτοπροσδιορισμός του, λοιπόν. Πιθανόν να είναι το βασικότερο, αλλά εντωμεταξύ ζούμε σε έναν κόσμο που ασχολείται -άνωθεν κατευθυνόμενο- νυχθημερόν με τα σεξουαλικά του και δεν έχουν όλοι τους προβληματισμούς που θα έπρεπε ούτε τα εργαλεία να τους αναπτύξουν. Θα μου πεις, τι κάνεις εσύ; Αυτοδιορίστηκες ξυπνητήρι και τσιγκλητήρι των ανθρώπων; Ό,τι μπορώ κάνω, τώρα τουλάχιστον 3 από μας που δεν θα διάβαζαν ποτέ Φουκώ, τωρα μπορεί και να τον διαβάσουν. Κι αν δεις τα σχόλια, θα χαρείς να σημειώσεις πως υπάρχουν κι άλλοι που διαπιστώνουν και αναρωτιούνται, αλλά δεν ξέρουν πως να απεγκλωβιστούν.

Με αυτοπροσδιορισμό και ταξικούς αγώνες θα μου πεις. Οκ, αλλά οι περισσότεροι δεν έχουμε καταλάβει/αποδεχτεί καν πως ανήκουμε στην εργατική τάξη.

Τα ξέρεις αυτά και το ξέρω πως τα ξέρεις, αυτό που θέλω να πω είναι να μην κρίνεις από τα δικά σου λυμένα, για τους περισσότερους δεν είναι και πρέπει να μας πας βήμα-βήμα.

Και, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ πιο εύκολο να δεις τις δομές και τις πουστιές των εξουσιών μέσα από ένα "λαϊκό" θέμα όπως το σεξ παρά μέσα από την ανάλυση του ιμπεριαλισμού, ας πούμε.

Περίπου αυτά ήθελα να πω. Και ξέρετε πως πάντα περιμένω την άποψη των εκ του μπαζώματος με πολύ ενδιαφέρον.

Λέω καλό ΣΚ γιατί το δικό μου αρχίζει τώρα!

fpboy είπε...

Παρακολουθώ την κουβέντα με μεγάλο ενδιαφέρον, και το μόνο που έχω να προσθέσω είναι το εξής.
Μου έκανε εντύπωση όταν ξεκίνησα να μπαίνω και ύστερα να γράφω στα βλογ, πόσο ασέξουαλικα ήταν τα ποστ όλων, αντρών και γυναικών.
Έβρισκα ποστ με αναλύσεις των νυχιών των Κοάλα και σκέψεις για την χρησημότητα των κουνουπιών τον 22 αιώνα , αλλά την λέξη ''γαμήσι'' δεν την έβλεπα πουθενά....
Και άντε οι γυναίκες....
Τα αγοράκια ?
Λες και τους κόψανε το πουλί γράφουν όλοι και το ρίξανε στην ανακύκλωση...
Για να μην παρεξηγηθώ καλή η ανακύκλωση , αλλά σαν τον έρωτα δεν είναι (δεν μου αρέσει η λέξη σεξ,την θεωρώ φτηνή)!!!
Η ας πούμε (η απόλυτη υποκρισία!!!!) δεν έχω δει ούτε ένα ποστ για το youporn απο κανέναν.
Καθωςπρέπει κοινωνία, απο την πραγματική ζωή μέχρι τα βλογ.
Θα επανέλθω.....

Αntidrasex είπε...

Ok, να μαι και εγώ στο προαναγγελθέν σχόλιο μου (με μια νύχτα καθυστέρηση- η οποία δυστυχώς δεν προέκυψε επειδή χτες κυλίστηκα σε σεντόνια εξαντλητική ηδονής αλλά επειδή ήμουν εξαντλητικά κουρασμένος).
Smirnoff έχω, Van Nelle έχω, χαρτάκια ΟΚ, παμε.
(γράφω χωρίς να έχω διαβάσει κανένα από τα μέχρι τώρα σχόλια παρά μόνο το ποστ)
Δεν έχω διαβάσει ποτέ Φουκώ και ούτε ξέρω αν θα το κάνω. Πάντως, από αυτά που διαβάζω στα αποσπάσματα στο ποστ σου, μάλλον είμαι μεγάλος οπαδός του!
Διαβάζοντας το κομμάτι, σκεφτόμουν –για πρώτη φορά με αυτό τον τρόπο- πως έχω ζήσει μέχρι τώρα την σεξουαλική-ερωτική μου ζωή. Θα έλεγα πως σε σχεδόν όλες μου τις ερωτικές σχέσεις μέχρι τώρα –είτε μακροχρόνιες είτε εφήμερες- ήμουν αρκετά τυχερός ώστε να αναζητούν ακριβώς αυτό: την ηδονή δια μέσου του σώματος.
Και αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ούτε είμαι, ούτε ήμουν ποτέ κορμάρα (για την ακρίβεια πάντα έχω παραπάνω κιλάκια –έως τόνους) και ούτε όλες οι σύντροφοι μου ήταν αυτό που θα χαρακτηρίζονταν από το «κοινά αποδεκτό» «ποθητές γυναίκες». Αυτό, όσο και αν προσπαθούν να μας το περάσουν στο κεφάλι, ειδικά σε σχέση με την ηδονή στο σεξ, είναι μύθος. Μάλιστα, τώρα που το σκέφτομαι, αυτό ίσως και να ενίσχυε το συγκεκριμένο. Απαλλαγμένοι από τη σκέψη της σχέσης(επαφής)-τρόπαιο, επικεντρωνόμαστε στο προκείμενο: την απόλαυση που μπορούν να μας πρσφέρουν τα κορμιά μας.
Αφού λοιπόν περιαυτολόγησα αρκετά, πάμε στα γιατί μιλάμε για σεξ και σεξουαλικότητες, αλλά όχι για την πράξη αυτή καθε αυτή, για την ηδονή που σου προσφέρει.
Μα, πολύ απλά, γιατί πέρα από τους θρησκευτικούς περιορισμούς οι οποίοι έχουν ατονίσει αρκετά σήμερα και οι οποίοι σου απαγόρευαν να αγαπήσεις το κορμί σου, υπάρχουν οι σημερινοί κοινωνικοί περιορισμοί τους οποίους, σχεδόν όλοι, άλλος περισσότερο και άλλο λιγότερο –ακόμα και εγώ- δεν μπορούμε να βγάλουμε τελείως από το μυαλό μας. Και έχει να κάνει με την κτητικότητα με την οποία έχουμε συνδέσει το σεξ. Κάνοντας σεξ με κάποιον άλλο, στο μυαλό σου έχεις και την έννοια της «κτήσης» επί αυτού –για μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα- ή έστω της «κατάκτησης». Ακόμα και στην σχέση της μια βραδυάς, κοινώς ξεπέτα, ελληνιστί ουάν νάιτ σταντ. Μη σου πω περισσότερο σε αυτές τις περιπτώσεις. Πάρα πολλοί, κυρίως άντρες, ένα φλέρτ το κρίνουν επιτυχημένο μόνο αν «ρίξουν» τον άλλο στο κρεβάτι. Αυτό θα ήταν για μένα θεμιτό, αν γινόταν σε αναζήτηση ηδονής. Αλλά γίνεται συνήθως από ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης και αύξησης του ατομικού ρεκόρ. (Σε αυτό το επίπεδο, το τι ζημιά εχουν κάνει περιοδικά τύπου ΚΛΙΚ-NITRO-COSMOPOLITAN δε λέγεται, με «οδηγίες» του τύπου «πρέπει να έχεις πάει με 30 γυναίκες μέχρι τα 30 σου»)
Αυτά συμβαίνουν γιατί δεν έχει ξεκαθαριστεί στο μυαλό μας ότι ΚΑΙ το σεξ, είναι μια ΚΑΙ βιολογική-σωματική αναγκη, η οποία αν και δεν φτιάχτηκε για αυτό, προσφέρει ηδονή. Όπως άλλες, πχ το φαγητό. Φυσικά τρώμε για να επιβιώσουμε, αλλά δεν τρώμε πλέον –οι χορτασμένοι αυτού του κόσμου- μόνο για αυτό. Τρώμε και για να ευχαριστηθούμε –και πολλές φορές μόνο για αυτό. Το φαγητό όμως δεν έχει συνδεθεί στο μυαλό μας με την «κτήση» ή την «κατάκτηση» του άλλου. Ακόμα και αν ο σύντροφος σου δυσαρεστηθεί με το γεγονός ότι συνέφαγες με κάποιον άλλο/άλλη, δεν θα δυσαρεστηθεί με το γεγονός αυτό καθε αυτό, αλλά επειδή θα το συνδυάσει με την πιθανή σεξουαλική σου συνέυρεση μαζί του/της. Απόδειξη, ότι αν το κάνεις φανερά, μειώνονται δραματικά οι πιθανότητες «σκηνής».
Έτσι, η σεξουαλική πράξη καταλήγει να είναι είτε απόδειξη πίστης, αφοσίωσης και αγάπης (σε περίπτωση σταθερής σχέσης) είτε «απόδειξη» δύναμης και υπεροχής (στην περίπτωση των συνεχών αλλαγών). Από τη δική μου οπτική και οι δύο περιπτώσεις είναι (πιθανότατα) προβληματικές. Η πρώτη περίπτωση γιατί (αυτό)περιορίζεσαι, ενώ είναι απόλυτα λογικό να ποθήσεις ένα άλλο κορμί (είτε για την ομορφιά του, είτε γιατί κάτι άλλο εκπέμπει που το κάνει ποθητό) και η δεύτερη περίπτωση επειδή για να μην επιδιώκεις εσύ (ή ο άλλος) να ξανασυνευρεθείς, μάλλον κάποιος (ή και οι δύο) δεν πέρασε αρκετά καλά!!!

(διαβάζοντας τώρα προσεκτικά τα σχόλια, είμαι πολύ κοντά –αν δεν ταυτίζομαι κιόλας- με την akanonisti. Κρίμα που γράφω μετά τη δήλωση της πέρι αποχώρησης.)

Καλημέρα!

elf είπε...

@ fpboy: Όταν διάβασα το σχόλιό σου το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "Τι είπες τώρα!".

Πριν μερικούς μήνες έψαχνα στο sync για ποστ σχετικά με τις σχέσεις και έβαλα τις λέξεις έρωτας και σεξ - έκανα μια έρευνα για το άλλο μπλογκ μου - και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση η πενιχρότητα των αποτελεσμάτων. Εκτός από τα επαγγελματικά δήθεν μπλογκς που στην πραγματικότητα πουλάνε σεξ, και τα κλασικά ανέκδοτα/καλαμπούρια/χοντράδες, τα ερωτικά μπλογκς είναι ελάχιστα.

Και είναι παράξενο γιατί θα περίμενε κανείς μέσα από την ανωνυμία των μπλογκς, ακόμα και με έναν χυδαίο ή ωμό τρόπο, να υπάρχουν άνθρωποι που θα εξέφραζαν αυτά που στην καθημερινότητά μας δε λέμε.

Τώρα, μετά από όλη αυτή τη συζήτηση, το αποδίδω ακριβώς στο γεγονός πως, εμπειρικά μιλώντας, η πλειοψηφία των μπλογκερς ανήκει ακριβώς σε αυτήν την "καλλιεργημένη μεσαία τάξη" που εν ολίγοις είναι ασεξουαλική. Είδα ότι γράφεις για βιβλία. Πού είναι η σεξουαλική πράξη στα βιβλία, από πότε έχουμε να διαβάσουμε μια ερωτική ιστορία; Το ίδιο και στο σινεμά.

Τέλος πάντων, είναι μεγάλη κουβέντα και την έχω πιάσει επιδερμικά, δεν έχω στοιχεία γι αυτά που υποστηρίζω, πάντως θα έχει ενδιαφέρον να τη συνεχίσουμε.

Πάω τώρα να σε βάλω στο μπλογκρολ μου γιατί όλο το ξεχνάω και κάθε φορά που κοιτάω το μπλογκ σου θυμάμαι ότι είναι απ' αυτά που μ' αρέσουν. Καλημέρα!

ΥΓ Τι είναι το youporn?

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ερώτηση: Μιλάμε για την ερωτική λειτουργία αποκλειστικά, ή και για όλα αυτά που αυτή περιλαμβάνει;
Στη πρώτη περίπτωση, πρόκειται καθαρά για ένστινκτο. Γιατί πρέπει να αναλύουμε ένα απλό, βασικό ένστικτο;
Στη δεύτερη, μπαίνουν στο χορό και τα συναισθήματα, και οι ανάγκες και το "ροζ" του καθενός. Γιατί πρέπει να αναλύουμε αυτό που νοιώθουμε;
Κατα τη ταπεινή μου γνώμη, η έκφανση της ατομικής σεξουαλικότητας των ανθρώπων, θα ήταν πολύ πιό αυθόρμητη και συνεπώς πιό συναρπαστική, αν σταματούσαμε να την "παρατηρούμε" με το μικροσκόπιο. Να την κατασκοπεύουμε, να τη κρίνουμε, και να τη καταδικάζουμε πολλές φορές.
Ισως τότε να λέγαμε: "Απολαμβάνω έρωτα", αντί για "Κάνω έρωτα"...
Φοβερό θέμα πάντως καλή μου!
Καλημέρα.

elf είπε...

@ antidrasi+sex: Ω ρε μάνα μου, ήταν να μην το αποφασίσεις! Σχόλιο υπερπαραγωγή και πολύ γουστάρω!

Να ξεκινήσω προτείνοντάς σου να διαβάσεις Φουκώ - δεν έχει γράψει μόνο για το σεξ φυσικά, έχει ασχοληθεί σε μεγάλο βαθμό με τη μικροφυσική της εξουσίας και από αυτά που διαβάζω στο σχόλιό σου είναι ένα θέμα που νομίζω σε αφορά.

Συνεχίζω. Βάζεις μια άλλη παράμετρο και νομίζω πως συμφωνώ απόλυτά μαζί σου. Οι εικόνες που έχουμε για το τι είναι ερωτικό και ποθητό από το εξεντλητικό μάρκετινγκ, έχουν κλείσει τους ορίζοντές μας σε συγκεκριμένες αναλογίες 80-60-80, ιδανικό ύψος και χρώμα μαλλιών, ιδανικά παπούτσια και σώβρακα. Χάνουμε έτσι την ικανότητα να "ακούσουμε" τη σεξουαλικότητά μας και να επιλέξουμε με βάση τα δικά μας εσωτερικά στάνταρντ.

Επίσης, πολύ μεγάλο θέμα αυτό αυτό του τροπαίου, όπως πολύ εύστοχα αναφέρεις, και της ερωτικής ιδιοκτησίας. Αυτό που συζητάμε δήλαδή είνα βασικά ο εαυτός μας, αφού αυτοκαθοριζόμαστε με βάση αυτά που κατέχουμε. Και μέσα σε όλα τα τρέντι και ζηλευτά υλικά αποκτήματά μας εντάσσουμε και τον "ερωτικό" μας σύντροφο.

Έλεγα να γράψω κάποια στιγμή γι αυτό, την "οικονομολογική" διάσταση των σχέσεων, αλλά μου φαίνεται πως θα είναι καλύτερα να το κάνεις εσύ.

Πολλή πολλή καλή μέρα!

ΥΓ Τη σύγκριη φαγητού-σεξ την κάνω χρόνια. Κανείς δεν μ' ακούει. Περιττό να σου πω πόσο τρώω!

elf είπε...

@ βιολιστής στη στέγη: Καλημέρα! Είδα ότι γύρισες ακμαία και έχοντας περάσει καλά. Δεν πρόλαβα ακόμα να εντρυφήσω στα Κύθηρά σου, πάντως από το "ξεφύλλισμα" που έκανα, ζήλεψα πάλι φθινοπωριάτικα!

Μιλάμε ακριβώς γι αυτό, τουλάχιστον εγώ: Αφού η σεξουαλικότητά μας θα ήταν καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα και πιο απολαυστική χωρίς όλο αυτό το βάρος του μικροσκοπίου, γιατί δεν αφήνουμε το μικροσκόπιο; Γιατί το συζητάμε τόσο πολύ και γιατί το ανάγουμε σε μέγα θέμα;

Εγώ τείνω να καταλήξω πως αυτό συμβαίνει αφενός γιατί οι διάφορες εξουσίες και μικροεξουσίες στις σύγχρονες δημοκρατίες ελέγχουν και διαχειρίζονται καλύτερα ένα θέμα το οποίο έχουν μελετήσει εξαντλητικά - και η σεξουαλικότητα είναι από τα θέματα που δεν μπορούν να αφήσουν "αδέσποτα" - και αφετέρου γιατί αναλύοντας εξονυχιστικά αυτές τις πτυχές μας αγνοούμε επιτυχώς όλες τις άλλες.
Δηλαδή τελικά πως η σεξουαλικότητα χρησιμοποιείται ως εργαλείο επιτήρησης και ελέγχου και ως αντιπερισπασμός.

Ήταν καταπληκτική συζήτηση, εγώ εντυπωσιάστικα πραγματικά με το εύρος των συλλογισμών των σχολιαστών και την ουσιαστική συμβολή τους.

Πραγματικά πολύ το 'φχαριστήθηκα. Καλημέρα, βιολιστή μου, καλώς μας επέστρεψες!

irlandos είπε...

Αγαπητή elf,

Μπήκα στο μπλογκ σου να δω τι γίνεται και να πω ένα "thanks" για εκείνο το "super" που έγραψε στα σχόλια της Vilma και βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα post/διδακτορικό (πως λέμε post doc). Άλλη φορά όταν πρόκειται να θέσεις ένα τέτοιο θέμα στο post σου, σε παρακαλώ να μας δίνεις (δύο εβδομάδες πριν) τους τίτλους της σχετικής βιβλιογραφίας, ώστε να προλαβαίνουμε να ετοιμαστούμε! (χα χα χα).

Ως προς τα σχόλια, διάβασα κάποια επιλεκτικά προς το παρόν, αλλά υπόσχομαι να τα πάρω ως homework το σαββατοκύριακο.

Θα επανέλθω,
Φιλικά,
Ιρλανδός

elf είπε...

@ irlandos: Αγαπητέ ιρλανδέ, καλώς ήρθες!

Η φοβερή σύμπτωση είναι πως όση ώρα έγραφες το σχόλιό σου, εγώ διάβαζα το γράμμα του ψηφιακού μαθητή σου στον Υπουργό!!!!

Μην ανησυχείς, με πιάνει κάθε τόσο να μακρυγορώ και το αυτό κάνουν οι φίλοι αναγνώστες μου - ανοίγουμε κουβέντα λες και βρισκόμαστε γύρω από ένα τραπέζι με μεζέδες και κρασί.

Προσπέρασέ το και περίμενε το επόμενο που θα είναι σίγουρα μικρότερο - δεν μπορώ να γράφω πολλά για πολύ.

Το σούπερ ήταν ειλικρινές γιατί διαβάζοντας το σχόλιό σου γέλασα αυθόρμητα και αναπάντεχα και μου αρέσει όταν συμβαίνει αυτό.

Καλά έκανες που ήρθες, μη φύγεις λόγω έκτασης του ποστ, θα μας αρέσουν σίγουρα τα σχόλιά σου.

Καλό ΣΚ!!!

fpboy είπε...

Ωχ, νιώθω λίγο ''βρώμικος'' τώρα
αλλά τεσπα το youporn.com ,
είναι το ''ερωτικό'' youtube.

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.