Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

Promotion στεγνό.

Για σας που δεν έχετε διαβάσει τις mikroastes και βαριέστε να πατήσετε το λινκ δίπλα, αναρτώ το πρώτο κεφάλαιο. Η νέα τηλεοπτική σεζόν οσονούπω ξεκινάει και πρέπει ως σοβαροί επαγγελματίες να κάνουμε τον προγραμματισμό μας.

Μικροαστές η Εισαγωγή, λοιπόν. Ή Κεφάλαιο Μηδέν: "Μούντζωσ' τα".

Όταν είσαι είκοσι χρόνων σου φαίνεται πως βρίσκεσαι στο κέντρο του κόσμου και το άπαν Σύμπαν περιστρέφεται γύρω σου. Άσε που, μερικές φορές, συνωμοτεί κι όλας για να σε βοηθήσει.

Δεν έχεις κι άδικο. Πέρα απ’ τη χαρακτηριστική αισιοδοξία της ηλικίας σου, που κάνει τα πάντα ν’ αστράφτουν, η ζωή σου είναι όντως ωραία. Σπουδάζεις ή μόλις άρχισες να δουλεύεις, ζεις ακόμα με τους δικούς σου ή στο φοιτητικό διαμέρισμα που εκείνοι πληρώνουν, έχεις ξεφορτωθεί τα σπυράκια και την άχαρη περπατησιά της εφηβείας, βγαίνεις κάθε βράδυ, μπορεί να ‘χεις μόλις κάνει ανταύγειες και σου λείπουν τα προβλήματα: ασχολείσαι μόνο με τον έρωτά σου ή, έστω, με την κατάστρωση της αλάνθαστης στρατηγικής που θα σε οδηγήσει στο να τον αποκτήσεις. Είσαι μια χαρά, όπως λες κι εσύ. Μερικές φορές έχεις αρχίσει να την ψυλλιάζεσαι πολιτικά και να φλερτάρεις με τα κόμματα και τις φοιτητικές παρατάξεις, ακούς φανατικά συγκεκριμένες μουσικές κι απορρίπτεις όλες τις άλλες, υποστηρίζεις οπωσδήποτε μια ποδοσφαιρική ομάδα που κερδίζει ή χάνει ανάλογα με τον διαιτητή, πάντως εσύ δεν την πουλάς. Γενικά δεν πουλάς τίποτα. Έχεις άποψη και τη διατυμπανίζεις με τα λόγια σου, το ντύσιμό και τη συμπεριφορά σου.

Δεν είσαι βλήμα, βέβαια. Διαπιστώνεις πως τα πράγματα γύρω σου είναι σκούρα – ανεργία, διαζύγια, καταστροφή του περιβάλλοντος, AIDS – όμως, ξέρεις καλά πως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα συμβεί σε σένα. Γι αυτό οπλίζεσαι με πτυχία, ξένες γλώσσες, προϋπηρεσία κι υπομονή. Γιατί μέχρι τα τριάντα πέντε σου, το πολύ, προγραμματίζεις να έχεις τα εξής: μια πλήρη οικογένεια με σύζυγο και δύο παιδιά, ένα σπίτι στα προάστια, ένα αυτοκίνητο των 30.000 ευρώ, οπωσδήποτε μια πολύ καλή θέση σε πολυεθνική επιχείρηση με τα ανάλογα extra ή ένα μπαρ στο Κολωνάκι ή μια καριέρα στο θέατρο ή μια έδρα στο Πανεπιστήμιο και προπαντός ένα σκύλο.

Εντωμεταξύ ξενυχτάς, πίνεις, καπνίζεις, τρως βρωμιές, δοκιμάζεις ναρκωτικά και δεν σε νοιάζει γιατί το δέρμα σου είναι ακόμα σφιχτό και τα δόντια σου άσπρα κι έχεις πολλά, πολλά, πολλά χρόνια μπροστά σου ώστε να ωριμάσεις και να σοβαρευτείς.

Στα τριάντα σου τώρα – μη γελάτε – στα τριάντα σου, λέω, οι νόμοι του Σύμπαντος που υποτίθεται πως δουλεύουν για πάρτη σου δεν είναι τόσο ορατοί. Αντίθετα ανακαλύπτεις τον νόμο του Μέρφυ όπου «όταν κάτι μπορεί να πάει στραβά θα πάει». Έχεις φάει τόσες πολλές χυλόπιτες σε προσωπικό, κοινωνικό κι επαγγελματικό επίπεδο που τείνεις πια ν’ απομυθοποιήσεις τα πάντα. Η φανταστική δουλειά σου; Ατέλειωτες ώρες, λίγα λεφτά, ο κάθε βλάκας πάνω απ’ το κεφάλι σου με το μακρύ του και το κοντό του… Θυμάσαι, όμως, τότε που έψαχνες και πότε δεν είχες τα προσόντα, πότε είχες πάρα πολλά, ποτέ δεν έβρισκες τις κατάλληλες γνωριμίες – δεν βαριέσαι, πού να τρέχεις τώρα, εδώ θα κάτσεις και θα κάνεις το κορόιδο, οπωσδήποτε υπάρχουν και χειρότερα.

Αμ, ο έρωτας; Που συναντάς το ένα φρικιό μετά το άλλο, παραξενιές, ιδιοτροπίες, μια πηχτή βλακεία που αιωρείται και σε ξενερώνει, ή θα τα πηγαίνετε καλά στο σεξ και θ’ αλληλοσπαράζεστε σε όλα τα υπόλοιπα ή που θα έχεις βρει την αδελφή ψυχή αλλά το λίμπιντό σου δεν το ‘χει καταλάβει.

Μπορεί να έχεις ήδη παντρευτεί και να ‘χεις χωρίσει. Ή να ετοιμάζεσαι. Μπορεί και να ‘χεις παιδιά, οπότε βράσ’ τα. Ακόμα-ακόμα, μπορεί να ‘χεις βρει έναν άνθρωπο με τον οποίο συνεννοείσαι και σ’ εξιτάρει κιόλας, βρε αδερφέ, αλλά πότε να τον εκτιμήσεις; Πάει ο καιρός που οι έρωτες τρέφονταν με λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και πολλή μελοποιημένη καψούρα. Τώρα δουλεύετε κι οι δυο δωδεκάωρα και πάλι δεν σας φτάνουν. Κι όσο κι αν αγαπάς, μετά από αρκετό καιρό αλλεπάλληλου στρες, βλέπεις τον άλλον μπροστά σου και δυσκολεύεσαι να θυμηθείς τι του βρήκες.

Μούντζωσ’ τα. Ή μάλλον όχι. Ένας κανονικός άνθρωπος είσαι. Σαν και μένα. Σαν τους φίλους μου. Σαν όλους τους υπόλοιπους κανονικούς ανθρώπους. Κι αυτό είναι τελικά το χειρότερο και πιο καθοριστικό που σου συμβαίνει όταν γυροφέρνεις τα τριάντα: διαπιστώνεις και, αναγκαστικά, αποδέχεσαι την κανονικότητά σου. Δεν είσαι κάτι ξεχωριστό. Ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω σου. Κι, αναπόφευκτα, το παντοδύναμο Σύμπαν αγνοεί την ταπεινή ύπαρξή σου. Στα παπάρια του, μωρό μου.

24 σχόλια:

fotini είπε...

χαχαχαχα!! είναι υπέροχο! στα τριάντα με τη δουλειη των 12 ωρών κ τα πενιχρά εισοδηματα το θέμα του έρωτα φαντάζει σαν μπαγιάτικο γεύμα στο ψυγείο! χαχαχα !! υπέροχο!

Τσουχτρα είπε...

Αυτή η "πηχτή βλακεία" είναι ανίκητη....Η δε ωριμότητα και το "κανονικό" είναι ένα στάδιο πριν το σάπισμα.Όποις κρατηθεί, απ' ότι αντέχει...

Ωραίο και... τσουχτερό το κείμενο ! Καλές συνέχειες...

θα τα λέμε....και καλή μέρα να έχουμε

Laplace είπε...

καλημερα ελφ!απλα υπεροχο :)

chmarni είπε...

Elf καλημέρα. Διαβάζω για δεύτερη φορά το πρώτο κεφάλαιο από τις μικροαστές και διαπιστώνω για δεύτερη φορά ότι λέει μεγάλες αλήθειες. Και η Αλήθεια δε μπορεί να είναι ευχάριστη ή δυσάρεστη. Είναι απλός η αλήθεια που άλλες φορές μας βολεύει και άλλες όχι.
Να συμπληρώσω και κάτι από προσωπικές εμπειρίες (και επιρροές Εμπειρίκου). Όταν είσαι 30 και δεν έχεις παντρευτεί ακόμη, αλλά ούτε υπάρχει και κάποιος δεσμός που να οδεύει προς τα εκεί, αρχίζει η πρώτη γκρίνια από γονείς – Συγγενείς, ενώ οι φίλοι αρχίζουν εκείνα τα ηλίθια προξενιά, με άτομα που κατά πάσα πιθανότητα βρίσκονται στην ίδια φάση με εσένα. Διοργανώνονται κάτι δήθεν τυχαίες συναντήσεις, όπου καταλαβαίνεις τι παίζει από το πρώτο δευτερόλεπτο, με την αμηχανία να χτυπάει κόκκινα. Όταν τώρα γνωρίσεις κάποιο άτομο και είσαι καλά, διαπιστώνεις ότι πολλοί από τους φίλους που έχεις από τα είκοσι σου (ίσως και πιο πριν) κρίνουν το άτομο με το οποίο είσαι με έναν τρόπο που δεν φανταζόσουν ποτέ. Χρησιμοποιούν για παράδειγμα κριτήρια όπως το οικονομικό ή το επαγγελματικό status .
Να μη μιλήσω για το τι σου συμβαίνει όταν αρχίσεις να πλησιάζεις τα τριάντα πέντε…

thamnos είπε...

Καλημέρα, καλημέρα, ωράιοτατο και πραγματικό το κείμενο έυχομαι να βρω χρόνο να διαβάσω και το υπόλοιπο.
Αν ήξερα στα 20 τι με περιμένει στα 35+ θα ήταν πολλά πράγματα αλλιώς, ευτυχώς που δεν ήξερα γιατί δεν θα ριψοκινδύνευα όπως τότε χωρίς να το καταλαβαίνω. Τώρα με 2 παιδία καβαλάω το δίκυκλο και πηγαίνω σαν αυτούς που κορίδευα τότε (κότες!!!)
Κάθε 10ετία έχει την χάρη της τελικά, το κακό είναι πως τελιεώνει και η τρίτη μου και ψάχνω τον Μέρφυ για να τον Τσακίσω για τις αλήθειες του! :))

dr.SeenG είπε...

Καλημέρα ξωτικούλι :)
Έχω βάλει μπάνερ των μικροαστών εδώ και καιρό στο μπλογκ μου αν δεν το πρόσεξες.
Τις έχω τυπώσει αλλά ακόμα δεν τις διάβασα το κοπρόσκυλο, εκτός από τα πρώτα κεφάλαια μέσω οθόνης.
Αυτές τις μέρες είμαι αρκετά πριζομένος, καταλαβαίνεις, αλλά θα το πράξω στη διαδρομή για Αθήνα. :)

wilma είπε...

Ελφ μπράβο σαν την τηλεόραση, επανάληψη για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι.
Να πω που είχε σταματήσει???
please αφήστε με να σας πωωωω!!!!

dr.SeenG είπε...

Όχι να μη μας πεις! :P

elf είπε...

@ ΦΩΤΕΙΝΗ: Καλη μέρα! Καλώς όροσες στη γειτονιά μας! Ψυλλιασμένη σε βλέπω. Το ' χεις δει το εργάκι, μάλλον; Όπως όλοι μας. Περιμένω τα σχόλιά σου και για τα υπόλοιπα κεφάλαια.

@ Tsouxtra: Το να το χαρακτηρίσει η Τσούχτρα τσουχτερό είναι τιμητικός τίτλος. Από κει και πέρα, να σου πω την αλήθεια, γίνεται χειρότερο: η κανονικότητα σου φαντάζει σχεδόν ευλογία, σε μερικά χρονάκια θα σας πω και για τα 40. Καλη μέρα!

@ laplace78: Καλημέρα, μαγικό ρομπότ!!!! Ευχαριστώ πολύ.
ΥΓ Χαρούλες πράσινες βλέπω στο μπλοκγ σου αλλά λόγω δουλειάς δεν έχω προλάβει να σχολιάσω. Άσε που μετά τα χτεσινά, δεν τολμάω και να πω τίποτα...

elf είπε...

@ chmarni: Αχ, και που ' σαι ακόμα! Από το συγγενολόι δεν γλιτώνεις ποτέ.
Όταν παντρευτείς σου αρχίζουν τα "πότε θα κάνετα κανένα παιδάκι", όταν το κάνεις τα "τι, με άνα θα μείνετα; ένα ίσον κανένα" κι όταν κάνεις και το δεύτερο "ε, τώρα να κάνετε κι ένα τρίτο"!
Αν τους αφήσεις θα συνεχίζουν μέχρι να συμπληρώσεις ομάδα μπάσκετ. Μην τους αφήνεις. Κόφ' το όσο είναι νωρίς. Σου μιλάω εκ πείρας.
Καλημέρα!


@ thamnos: Καλώς όρισες, Θάμνε! Ώστε δύο, ε; Να σου ζήσουν! Τα είδα στις φωτογραφίες, είναι πολύ γλυκά μωρά!
Το κακό είναι πως στα 20 γενικά ξέρουμε τι μας περιμένει, απλώς είναι αυτό που σου λέω: δεν φανταζόμαστε ότι θα συμβεί ποτέ σε μας.
Προσοχή με το δίκυκλο. Εκτός αν πετύχεις τον Μέρφυ!!!

@ dr.Seeng: Γιατρέ μου!!! Δεν το είχα δει, πώς το έκανες αυτό;;; Θέλω κι εγώ! Να ελπίζω πως θα μου πεις τα μυστικά της δουλειάς, να στολίσω κι εγώ το δικό σου εδώ πέρα;
Μάλλον όχι, θα μου πεις γενικά πως θα κάνω μια ανακαίνιση στο μπλογκ, σκέψου κι αυτό στη διαδρομή. Φιλιά!!!


@ wilma: Έτσι, αγάπη μου, κι αν πιάσει καλά νούμερα θα το επαναλαμβάνω κάθε καλοκαίρι! Σαν το Ρετιρέ, ένα πράγμα. Και, όχι, να μην τους πεις!

aKanonisti είπε...

Οταν φτάσετε στα 40... αφήστε με να σας γράψω ένα επεισόδιο...
Χαχαχαχαχαχαχα
Τα 30...ήταν τα πιο γλυκά μου χρόνια... για αυτό κουράγιο!!!!

Εχετε πολλά ακόμα ζόρια μπροστά σας και πολλά ακόμα παπαρια..!!!!

Χαχαχαχαχαχα αλλά κάθε ζόρι έχει και την χάρη του... μωρε...και τα παπάρια του Σύμπαντος.. καλά είναι..αρκεί να είσαι μέρος τους...

Κουράγιοοοοοοοοο η πλαστική χειρουργική κάνει θαύματα!!!!

Υ.Γ. Τελικά όλοι είχαμε πάει στο άλλο βλογ??? Κανείς δεν βαρέθηκε το κλικ???

Λούσυ είπε...

Αν στα τριάντα αποδέχεσαι την κανονικότητά σου, στα 40 καλείσαι να την ξεπεράσεις, γιατί ως γνωστόν "η γυναίκα είναι απροσδιορίστου ηλικίας", και αυτό πρέπει να βρίσκει απόλυτη εφαρμογή και σε σένα... Και επειδή αυτό δεν είναι εφικτό, ως δια μαγείας κυνηγάς αυτό που ήσουν στα 29 τότε που δν ειχες ακόμα αποδεχτεί την κανονικότητά σου... Οταν μάλιστα αγγίξεις τα 50 τότε είσαι ευχαριστημένος αν καταφέρεις να κάνεις κάποια (πολύ λίγα) απο αυτά που έκανες στα 20, ενώ στα 70 είσαι απόλυτα ευχαριστημένος αν καταφέρεις να κάνεις αυτά που έκανες στα 2,5 (να μην κατουριέσαι πάνω σου..... χαχαχαχαχαχαχα)

elf είπε...

"Αγαπητή ακανόνιστη, εκ μέρους και των υπολοίπων ηρωίδων Μικροαστών, θέλω να σε ευχαριστήσω για την ελπίδα που μας δίνεις με το δεύτερο μισό της δεύτερης παραγράφου σου.
Αν είναι έτσι, ανυπομονούμε - ευχόμαστε να εννοείς αυτό που εννοούμε και να μην κάνουν άδικα όνειρα τα πονηρά μυαλά μας...;-)

Η Μικροαστή Ιωάννα."

Το μεταφέρω ελπίζοντας παρομοίως!

elf είπε...

@ Λούσυ: Γέλασα τόσο πολύ με το εύστοχο και πραγματικά έξυπνο σχόλιό σου! Και μετά διάβασα την ιστορία σου για τη Σοφία και βούρκωσα αντανακλαστικά.
Πάει, λοιπόν, η πολυπόθητη, εξίσου τσαχπίνικη με το σχόλιό σου, απάντησή μου, με δυσκολεύει ο κόμπος στο λαιμό.

Σε καλωσορίζω με πολλή πολλή χαρά. Θα τα λέμε.

dr.SeenG είπε...

Το ταραχοποιό "Ακανόνιστο" στοιχείο χτύπησε κι εδώ; Την κυνηγάω σε ένα σωρό blogs και ξεμεσιάστηκα να κουβαλάω τον καναπέ... Έλεος!!!

Christina Noe είπε...

- Μααααααμμμμμααααααάαααααααα......
Έλα,έλα......
- Τι έπαθες παιδί μου?
- Μαμά,φέρε καρέκλες, βάλε κρασιά και στρώσου!Ξαναρχίζουνε σου λέω!!
- Οι μικροαστές μη μου πεις??
Ναι,ναι σου λέω!!Έλα επιτέλους!Κι όχι τίποτα άλλο το άτιμο το ξωτικό το άφησε σε κρίσιμο σημείο!!
- Κάτσε να πάρω στην δουλειά να δηλώσω ασθένεια...!!!


Φιλιά πολλά πολλά !!

Υ.Γ.Επιτέλους!!

aKanonisti είπε...

dr seeng...
Θα κάνετε μπράτσα....
και αυτά χρήσιμα είναι....

Θα σας χρησιμοποιήσουν ως κομπάρσο μποντιμπιλντερά στο σιριαλ...

beth είπε...

twra ti na pw..
to xw diabasei 2 fores to "mikroastes"

ti na pw bravo kai na to kaneis sirial...
ti ? to sex and the city kalitero htan??

Kleisti Strofi είπε...

απλα παρε καλυτερα ναρκωτικα...

elf είπε...

@ Christina Noe: Χα χα χα χα χα!!!!!

Κοριτσάκι μου, όχι ακόμα, μη με εγχώνεις, έχω κι ένα μυθιστόρημα να γράψω - λέμε.
Επαναλήψεις παίζω, δεν υπάρχει καινούρια παραγωγή μ' αυτή τη ζέστη!
Σε φιλώ πολύ.



@ beth: Η επανάληψις είναι μήτηρ μαθήσεως - θα το εμπεδώσεις τώρα στην Ανώτατη εκπαίδευση που για 8 εξάμηνα θα ακούς τα ίδια.
Έρχομαι να μάθω τα ποδοσφαιρικά!

elf είπε...

@ kleisti Strofi: Καλώς ήρθατε, κλειστή στροφή. Δεν είναι κι άσχημη η πρότασή σας. Έχετε κάτι να μοιραστείτε με την ομήγυρη; Ή μόνο με τα ξωτικό, τέλος πάντων;

Kleisti Strofi είπε...

τελος πάντων?

βαρια κουβεντα...

elf είπε...

W kleisti Strofi: Έχεις χαρακτήρα. Και ωραίο μπλογκ. Αλλά κλειστά σχόλια. Δεν μπορούμε να κάνουμε βαριές κουβέντες μόνο εδώ μέσα, right?
Εκτός αν έχεις αντίθετη άποψη. Το συζητώ. Καλό μήνα.

Kleisti Strofi είπε...

Εάν ποντάρεις στο "τέλος πάντων" έχοντας την ματιά της Μπέττυ Ντέιβις...τότε οκ θα το δεχτώ...

αλλιώς σου προτείνω αντί για την παραπάνω φράση να χρησιμοποιείς την λέξη "Αρμαγεδών". Σημαίνει ακριβώς το ίδιο και έχει πιο πολλές εκρήξεις! ...μπουμ...

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.