Ανασκόπηση Πασχαλινού Τύπου - με χρονοκαθυστέρηση.

Πάει κι αυτό το Πάσχα. Έτσι όπως ήταν έμοιαζε πιο πολύ με Χριστούγεννα: βροχή, κουβέρτες, αναμμένο τζάκι - μόνο η γαλοπούλα έλειπε για να ολοκληρωθεί η ψευδαίσθηση. Κι όμως περάσαμε ωραία. Κοιταχτήκαμε καλά-καλά, κοιμηθήκαμε αγκαλίτσα, γελάσαμε, τεμπελιάσαμε. Όλα αυτά που μας είχαν λείψει τους προηγούμενους μήνες και στριμώξαμε να χωρέσουμε σ' ένα τριήμερο. Και ορκιστήκαμε να μη μας ξαναλείψουν.
Επιπλέον απ' τα χριστιανικά - που δεν μας ψήνουν ως οικογένεια και τα ψιλοαποφεύγουμε - τηρήσαμε τα δικά μας ήθη κι έθιμα που σηματοδοτούν κάθε φορά τις γιορτές μας. Χαζέψαμε. Βάλαμε στόχους αυτοβελτίωσης και ορκιστήκαμε πως αυτή τη φορά θα τους τηρήσουμε. Λιώσαμε στη μικρή οθόνη. Είδαμε γιαγιάδες και παππούδες, τηλεφωνηθήκαμε με ξεχασμένους συγγενείς. Φάγαμε και ξαναφάγαμε κι ακόμα τρώμε. Αγοράσαμε βιβλία. Πάρα πολλά βιβλία για όλους μας. Παιδικά, μεγαλίστικα και φιλοσοφικά. Ξεκινήσαμε να τα διαβάζουμε και ευτυχώς μας αρέσουν πολύ, ιδίως τα παιδικά.
Και ενημερωθήκαμε από τον γραπτό τύπο (εγώ, δηλαδή, γιατί από τους άλλους δυο ο ένας ενημερώνεται καθημερινά ένεκα επαγγελματικής διαστροφής και ανάγκης και ο άλλος τα κάνει κολάζ).
Και ιδού τι έμαθα από τις πασχαλινές εφημερίδες- εσείς πιθανότατα τα έχετε πληροφορηθεί ήδη, αλλά εγώ, που τις διαβάζω με χρονοκαθυστέρηση, έμεινα καθυστερημένα μαλάκας:

• Μια δεκαεφτάχρονη κοπέλα, έγκυος στον έβδομο μήνα, παρασύρθηκε και σκοτώθηκε από απορριμματοφόρο ενώ έψαχνε ανάμεσα στα σκουπίδια του ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων για να βρει κάτι να φάει. Κανένα σχόλιο.
• "Για να γεμίσει το ρεζερβουάρ ενός μεγάλου αυτοκινήτου με βιοαιθανόλη, απαιτείται ποσότητα βρώσιμων δημητριακών που θα μπορούσε να θρέψει ένα άτομο για έναν ολόκληρο χρόνο" είπε ο κος Μπράουν, πρόεδρος του Ινστιτούτου Πολιτικής της Γης. Δεν γνωρίζω τον συγκεκριμένο κύριο, ούτε το Ινστιτούτο του και δεν μπορώ να πω πως εμπιστεύομαι την κρίση του, όμως σύσσωμος ο Τύπος μας έχει μουρλάνει με τη φτώχεια που βασανίζει μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας. Φταίνε τα βιοκαύσιμα; Όχι. Φταίει ένας φαύλος κύκλος που ξεκινά από τους κερδοσκόπους της αγοράς παραγώγων που "παίζουν" πετρέλαιο και εμπορεύματα στις χρηματαγορές του πλανήτη, την τιμή του δολαρίου που πέφτει και εκσφεντονίζει τις τιμές των τροφίμων, την έλλειψη σε αγρότες και γεωργική γη που προκαλούν οι νέες συνθήκες σε όλον τον κόσμο, τις αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες των λαών, σ' έναν σωρό πολέμους και αναταραχές που έτσι κι αλλιώς δυσχεραίνουν τα πάντα και, φυσικά, στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία που αντιλαμβάνεται τα προβλήματα πάντα από τη σκοπιά του κεφαλαίου. Αλλά, και γαμώ τον καπιταλισμό μου γαμώ, αφού ξέρεις ότι συμβαίνουν όλα τα παραπάνω σ' αυτό το καταραμένο σύστημα, είναι ανάγκη να διατυμπανίζεις πως το ρεζερβουάρ σου έχει πιο ευαίσθητο στομάχι από τον προλετάριο;
  
• Η Ελλάδα κινδυνεύει να αποβληθεί από το διεθνές σύστημα εμπορίας ρύπων. Oh, yes υπάρχει και τέτοιο εμπόριο, καρανόμιμο βεβαίως. Θα το έχετε ακούσει και ως Πρωτόκολλο του Κιότο. Δεν έμαθα ακριβώς τη διαδικασία αλλά το κόλπο έχει περίπου ως εξής: οι χώρες που έχουν μεγάλη καβάτζα σε ρύπους αγοράζουν δικαιώματα από άλλες, κακόμοιρες, που δεν έχουν βιομηχανική ανάπτυξη και τέτοιες αηδίες, κι ενώ ο κοσμάκης συνεχίζει να ψοφάει από τον αέρα που ανασαίνει η παγκόσμια ατμόσφαιρα είναι πεντακάθαρη ωσάν τον αέρα του βουνού! Πληρώνουμε ως χώρα κάτι παραπάνω και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Όσο για την επικείμενη αποβολή της Ελλάδας οφείλεται στην αμέλεια ή τεμπελιά των υπευθύνων να καταμετρήσουν επακριβώς τους δικούς μας ρύπους. Τι εμπόρια και αηδίες, θα σκέφτηκαν οι παραπάνω υπεύθυνοι, δεν το παίζουμε στο Στοίχημα που έχουμε και ρέντα ως Χριστιανοί και ως Έλληνες; (Λέτε να έχει ενταχθεί και αυτό το εμπόριο στην αγορά παραγώγων; Μια ιδέα ρίχνω).

Αυτά και εις άλλα με υγεία. Με έχει πιάσει η γκρίνια μου, δεν είναι να διαβάζω εφημερίδες. Μην πιάσω και τα δελτία ειδήσεων γιατί άκουσα στο εναλλακτικό Star πως η Ελεωνόρα Μελέτη είπε πως η Ζωή Λάσκαρη είναι 75 χρόνων (Ζει η Ζωή Λάσκαρη; Και ποια είναι η Ελεονώρα Μπεγλέτη; που ρώτησε και η κολλητή μου, η οποία δεν έχει τηλεόραση κι έχει σώας τας φρένας).

Υ.Γ. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ευχές σας. Φυσικά έπιασαν. Τα λέμε.