Ο Φόβος των Φίλων μου VI

Του Ντίνου Καλούδη

Τους ανοίγω τα στήθια
κι απλώνω τα χέρια ν'αγκαλιάσω
τις κρύες τους σφαίρες να ζεστάνω
Όσες πιο πολλές μπορέσω...
Άραγε τι μπορούν να μου κάνουν?
Μιά τρύπα στο...νερό
Έτσι!!!
Έζησα στη δουλεία
στο πλαστικό τους όνειρο
που μου έχουν χαρίσει
έμφυτο από μικρό παιδί
στα κοντά μου παντελονάκια
και το τόπι...από κιτρινισμένες εφημερίδες.
Δεν το συνήθισα ποτές
Μόνο που....φοβόμουν
μη χάσω το...τόπι?
Τώρα πια δεν φοβάμαι
τις σκιές, τα σκοτάδια
τις νύχτες πια δεν κοιμάμαι
μια απάντηση, πες μου
πες τι είχα?
τι χάνω?
Μια στιγμή Λευτεριά
και την άλλη ας πεθάνω
Εγώ
στο Κάιρο
Εσύ?
Η τύχη μου μικρή
στη δείχνω....πώς?
μα δεν κοιτάς εκεί
Ανησυχείς?
μα...δεν ρωτάς!!!!
δεν απορείς!
Μόνο ξεχνάς
Πώς μπορείς να φοβάσαι θα χάσεις
κάτι που δεν είχες ποτέ αποκτήσει
κι όλο τρύπες....ποτέ δεν θα φτάσεις?

Ντίνος Καλούδης σε λεύτερη πτώση.....01/02/2011