Πολιτική Οικονομία (με αφορμή τα καμένα)

EDIT: Οι Μικροαστές έχουν επιστρέψει, το μάθατε, ε;

Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τη φωτιά. Όπως και με τη θάλασσα, το σεισμό, την καταιγίδα. Η φύση είναι πιο μεγάλη από μας - σε μέγεθος και χρόνια. Και πιο δυνατή, πιο ευέλικτη, πιο σοφή.

Η φύση είναι σαν τις μαμάδες μας. Μπορεί να νομίζουμε συχνά-πυκνά πως τις κοροϊδεύουμε κι έχουμε το πάνω χέρι αλλά στο τέλος νικάνε πάντα αυτές.

Έτσι, λοιπόν, μια κοινωνία, που όλο απλώνεται και οργανώνεται, είναι δεδομένο πως θα κληθεί να αντιμετωπίσει φυσικά φαινόμενα και καταστροφές. Μάλιστα, όσο περισσότερο οργανώνεται, τόσο περισσότερο. Και είναι προφανές πως δεν μπορεί να τις πολεμήσει.

Μπορεί, όμως, να τις αντιμετωπίσει Και να περιορίσει τις απώλειες Γι αυτό, στην προκειμένη περίπτωση, υποτίθεται πως προμηθεύεται αεροπλάνα, εκπαιδεύει και πληρώνει πυροσβέστες, φτιάχνει αντιπυρικές ζώνες και παρατηρητήρια, απαγορεύει τη δόμηση και τη βοσκή και τις χωματερές στα δάση, προετοιμάζει τους πολίτες κλπ κλπ.

Υποτίθεται. Γιατί, όπως όλοι ξέρουμε, δεν το κάνει στ' αλήθεια. Παριστάνει πως το κάνει. Και στο τέλος, αφού όλα έχουν γίνει στάχτη, καταδικάζει μια γιαγιά που έβραζε κόλλυβα.

Λογικό. Αφού έτσι λειτουργούν οι σύγχρονες "ελεύθερες οικονομίες".

Θα το δείτε σε όλα τα επίπεδα. Η πρόληψη κοστίζει. Και μόνο αυτό. Δεν αποφέρει κέρδη. Δίνει μισθό στους πυροσβέστες για να 'χουν να καταναλώνουν - αλλά όχι και τόσο υψηλό, ίσα ίσα που δεν τους φτάνει και πάντα ζητάνε κάτι περισσότερο με απεργίες και γενικώς "κοινωνικές αναταραχές". Ψωνίζει αεροπλάνα και ελικόπτερα - ναι, αλλά από κάτι άχρηστες χώρες και, τέλος πάντων, τα παίρνει μια φορά, δεν έχει να ξοδεύει κάθε χρόνο 3 δις ευρώ σε πυρομαχικά και πυραύλους. Αντιπυρικές ζώνες και τα ρέστα δεν αποφέρουν κέρδος με τίποτα.

Ενώ, το "εκ των υστέρων" μιας καταστροφικής πυρκαγιάς κινεί την οικονομία. Οι άρχοντες γυρνάνε καμαρωτοί με επιχειρησιακά ελικόπτερα και σπορ μπουφάν πάνω από τις φλόγες αλιεύοντας ψήφους, ο Τύπος ανάβει, κορώνει και οργανώνει μακάβριους τηλεμαραθώνιους με πολλές διαφημίσεις, οι ενεργοί πολίτες ιδρύουν ΜΚΟ με χρηματοδότηση από την ΕΕ και ποικίλες δράσεις, οι εργολάβοι ανοίγουν δρόμους και χτίζουν μεζονέτες, οι εργάτες φεύγουν από το Ταμείο Ανεργίας και ξαναγίνονται καταναλωτές - εν ολίγοις, από το τίποτα, αρχίζουν ξανά να πουλιούνται τσιμέντα, τούβλα, πλακάκια, βενζίνες, πισίνες, πολυτελή αυτοκίνητα και "εκ της καραμπόλας" ό,τι άλλο μπορεί να πουληθεί.

Έτσι λειτουργεί η "ελεύθερη οικονομία". Η πρόληψη κοστίζει και δεν αποφέρει κέρδη. Η καταστροφή, αντιθέτως, αποφέρει πολλά. Δείτε τι γίνεται στην Υγεία, όπου πάντα προκρίνονται τα συμπτωματικά φάρμακα έναντι των θεραπευτικών, στο Περιβάλλον, όπου έχουμε συμφωνήσει να το καταστρέφουμε και μετά να το αναδομούμε, στην Παιδεία με τα άπειρα ανύπαρκτου αντικειμένου τμήματα Σχολών που ανοίγουν στο πουθενά για να τονώσουν την τοπική οικονομία, ώστε να έρθει μετά το Κράτος να αναγγείλει προγράμματα stage που θα απορροφήσουν τους ανέργους ανακουφίζοντας τους εργοδότες - παντού. Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο, αλλά καταλάβατε τι θέλω να πω. Ολόκληροι πόλεμοι κηρύσσονται στο όνομα της πρόληψης με μοναδικό σκοπό την εκμετάλλευση της καταστροφής.

Δεν αρκεί, λοιπόν, να κλαίμε, να διαμαρτυρόμαστε, να συμπάσχουμε και να διαδηλώνουμε για να αγοραστούν κι άλλα αεροπλάνα και να απαγορευτεί η δόμηση στα καμένα. Πρέπει να αλλάξουμε στυλ οικονομίας.

Στο ίδιο περίπου θέμα, μια άλλη παράμετρος: Ανακοινώνονται (ή προβλέπονται) όλο και συχνότερα ανακάμψεις οικονομιών μετά την Κρίση. Όμως, οι ανεργίες αναμένεται να αυξηθούν. (Κρατήστε κατά νου ότι το πχ 10% των ανέργων που μετριέται είναι, σύμφωνα με τους αστούς οικονομολόγους, αυτούς δηλαδή που υποστηρίζουν το σύστημα, περίπου διπλάσιο, αφού ως εργαζόμενος λογίζεται όποιος απασχολείται έστω και μια ώρα την εβδομάδα).

Λογικό. Για να ανακάμψουν οι οικονομίες, δηλαδή να εμφανίσουν κέρδη αντί για ζημιές οι επιχειρήσεις, πρέπει να μειώσουν το κόστος τους - ο άλλος τρόπος που θα ήταν να αυξήσουν τις πωλήσεις τους, πολύ απλά με τις δεδομένες συνθήκες δεν μπορεί να συμβεί. Και η μείωση του κόστους έρχεται μειώνοντας τα έξοδα. Δηλαδή, τις θέσεις εργασίας.

Πάλι δεν μιλάμε για πρόληψη που στην προκειμένη περίπτωση θα είχε τη μορφή ελέγχου των αγορών και κοινωνικών παροχών (μιλάμε πάντα για την ελεύθερη οικονομία). Η αντιμετώπιση κοστίζει λιγότερο και αποφέρει περισσότερα.

Αυτά τα ολίγα από Πολιτική Οικονομία σήμερα και πολλή καλημέρα σας.