Καλοκαιρινές εμμονές reloaded

Λίγο αφηρημένους σας βρίσκω τον τελευταίο καιρό. Εκτός από ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, οι περισσότεροι μου φαίνεται πως αγωνίζεστε να προσαρμοστείτε στις μικρότερες μέρες. Κι εγώ. Έχω κατεβάσει τις σακούλες με τα χειμωνιάτικα και τα έχω στολίσει στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας. Δεν θέλω, μα καθόλου, να τα τακτοποιήσω στις ντουλάπες.

Όμως, μικρότερες μέρες σημαίνει μεγαλύτερες νύχτες. Γι αυτό σκέφτομαι να πάω να καλοδεχτώ τον χειμώνα λίγο πιο βόρεια. Εξάλλου, είχα τάξει στο Πρόσωπο ένα ταξίδι στο βουνό. Θα τον πάω σε ποτάμι, το ίδιο είναι.

Επιστρέφω στο τέλος της επόμενης εβδομάδας. Ελπίζω δριμύτερη. (Και αβλαβής).

Σας αφήνω κατά σειρά εμφάνισης:
- Μια φωτογραφία μου για να θυμάστε πάντα πως είμαι (περίπου)
- Τα σοφά λόγια ανώνυμου ποιητή
- Κι ένα τραγούδι που αναδεικνύει το τέλος του φετινού μου καλοκαιριού

Indeed, λοιπόν.

Περιθωριακά

Στο διάκενο μιας ζωής ασυναγώνιστης

Στο μυστικό δωμάτιο

Μιας ισορροπημένης ανίας.

Γιατί η αμέλεια έχει ανάγκες

Και τα στερεότυπα δύναμη.

Έτσι που αποφάσισε ν’ ανατείλει το μυαλό σου

Δίπλα από κει που έδυσε το σώμα σου.

Indeed, λοιπόν.

My friend.