Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Ακόμα κι αν με κλείσουνε σ’ ένα κελί
Σε μια υγρή σκοτεινή φυλακή
Ακόμα κι αν με κλείσουνε σ’ ένα κελί
Για να σαπίσω για πάντα εκεί
Ακόμα κι αν βαριά με αλυσοδέσουνε
Θα δραπετεύσω, θα δραπετεύσω
Ακόμα κι αν βαριά με αλυσοδέσουνε
Θα δραπετεύσω για σένα και θα ‘ρθω, ναι!
Ακόμα κι αν με κλείσουνε σ’ ένα κελί
Που ‘ναι θαμμένο καλά στο βυθό
Να το θυμάσαι, μια για πάντα
Θα δραπετεύσω και θα ‘ρθω
Ακόμα κι αν με σύρουν στην άκρη της γης
Και με κρατάνε δεμένο σφιχτά
Ακόμα κι αν με σύρουν στην άκρη της γης
Και οι πληγές μου πονούν φριχτά
Ακόμα κι αν υπάρχουν και λυκόσκυλα
Θα δραπετεύσω, θα δραπετεύσω
Ακόμα κι αν υπάρχουν και λυκόσκυλα
Θα δραπετεύσω για σένα και θα ‘ρθω, ναι!
Ακόμα κι αν με σύρουν στην άκρη της γης
Και κινδυνέψω πια να χαθώ
Να το θυμάσαι, μια για πάντα
Θα δραπετεύσω και θα ‘ρθω
Ακόμα κι αν με στήσουν στο απόσπασμα
Θα δραπετεύσω, θα δραπετεύσω
Ακόμα κι αν με στήσουν στο απόσπασμα
Θα δραπετεύσω για σένα και θα ‘ρθω, ναι!
Ακόμα κι αν μου τύχει ν’ ακούσω το «πυρ!»
Ούτε που πρόκειται να φοβηθώ
Να το θυμάσαι, μια για πάντα
Θα ζωντανέψω και θα ‘ρθω
Κακάν – κακάν...
Κάντε τον κόπο να διαβάσετε τους στίχους. Ως τώρα το θεωρούσα έναν από τους μεγαλύτερους ύμνους στην αγάπη που είχα στο ρεπερτόριό μου. Για ειδικές περιπτώσεις ακραίου ρομαντισμού.
Μόλις σήμερα το πρωί κατάλαβα την ανατριχιαστική απειλή που δηλώνει.
ΥΓ Δεν κατάφερα να το βρω στο νετ. Αν το έχει κανείς, τον παρακαλώ θερμά να μου το στείλει ώστε να το ανεβάσω. (Το έχω σ' ένα σιντί στο αμάξι και το "αμάξι" λείπει).
Edit
Η πιο τρυφερή κι ευαίσθητη μαμά του Διαδικτύου, το αγαπημένο μας νατασσάκι, μας έφερε πεσκέσι το τραγούδι.
Είναι στο έκτο σχόλιο, όπως κατεβαίνετε. Φυσικά, δεν ξέρω να το ανεβάσω - ακούστε το από κει, είναι απίθανο!
19 σχόλια:
Σε αυτό που διαβάζω διακρίνω τέσσερις περιπτώσεις.
1. Να το λέει ο άλλος σε εσένα και εσύ να θέλεις να είναι όντος έτσι τα πράγματα. Δηλαδή να είσαι ερωτευμένος με τον άλλον.
2. Να το λέει ο άλλος σε εσένα αλλά εσύ να μη θέλεις να είναι έτσι τα πράγματα. Δηλαδή να μην είσαι ερωτευμένος με τον άλλον.
3. Να το λες εσύ στον άλλον και αυτός να θέλει να έχουν έτσι τα πράγματα. Δηλαδή να είναι ερωτευμένος μαζί σου.
4. Να το λες εσύ στον άλλον και αυτός να μη θέλει να έχουν έτσι τα πράγματα. Δηλαδή να μην είναι ερωτευμένος μαζί σου.
Στη περίπτωση 1 και 3 όλα είναι μία χαρά και διάγεις έναν ευτυχισμένο έρωτα. Η περίπτωση 2 συνιστά όντως απειλή. Η περίπτωση 4 συνιστά την απόλυτη πίκρα.
Ειδικότερα αν εντάσσεσαι στη περίπτωση Νο 2 η στροφή που λέει
”Ακόμα κι αν μου τύχει ν’ ακούσω το «πυρ!»
Ούτε που πρόκειται να φοβηθώ
Να το θυμάσαι, μια για πάντα
Θα ζωντανέψω και θα ‘ρθω “
Είναι άστα να πάνε… Όχι και να βρικολακιάσει για να έρθει να σε βρει…
Σόρυ για τη πεζή και τεχνοκρατική προσέγγιση του όλου θέματος, αλλά το όλο θέμα έγκειται στην οπτική από την οποία το βλέπεις….
Πάλι για μένα γράφεις; αχαχαχαχαχαχαχα...!
Διάβασα και την προσέγγιση της chmarni αλλά δεν μπορώ να αποφασίσω σε ποια περίπτωση ανήκω... ίσως γιατί αλλάζουν οι συνθήκες κάθε 2-3 μέρες... :-p
Υ.Γ. Τι ακριβώς συνέβη σήμερα το πρωί; :-s
@ chmarni: Η ανάλυση είναι σαφής και πλήρης. Μόνο τεχνοκρατική σηκώνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Σκέψου, όμως, να μην είναι γραμμένο για ερωτική σχέση, σκέψου απλώς να το λες σε κάποιον. Εγώ αυτό σκέφτηκα ξαφνικά.
@ Adomiel: Αγαπημένη μου, σήμερα το πρωί ειδικά τίποτα. Το τραγουδούσα στον σπόρο και άστραψε ξαφνικά μπροστά στα ματάκια μου η αλήθεια. Αυτό έχει να κάνει μάλλον με το ότι μεγαλώνω (λες;) Φιλιά, μόλις ισιώσω λίγο θα τα πούμε εκτενέστερα.
Καλησπέρα.
Είναι σίγουρα "Χουντινικό" (προσοχή όχι ... χουντικό!, LoL).
Και είναι - όπως κι εσύ λες - δηλωτικό μεγάλου και ακραίου έρωτα. Έρωτα που μπορεί (ή μάλλον πιστεύει ότι μπορεί) να ξεπεράσει το θάνατο.
Θυμάμαι, μια κοπέλα κάποτε μου είχε πει κάτι παρόμοιο: "αν πεθάνω, τον έρωτά μου για σένα θα πρέπει να τον θανατώσουν χωριστά, γιατί αλλιώς θα συνεχίσει να ζει από μόνος του". Τότε μου είχε φανεί τόσο ερωτικό αυτό, αλλά όπως λέει και ο άλλος ποιητής (ο Καββαδίας), "ωστόσο οι κάβοι σού σκληρήναν την παλάμη". Αρκούν δηλαδή μερικά χρόνια και δυσκολίες, για να δοκιμαστούν τα αισθήματα που συνοδεύουν αυτές τις ακραίες δηλώσεις. Εκεί κρίνονται αυτά τα ακραία αισθήματα : στο πεδίο του χρόνου!
Φιλικά,
Ιρλανδός
Υ.Γ.: Όταν δεν σε πιάνουν τα κομμουνιστικά σου, είσαι μια χαρά παρέα (χα χα χα, εντάξει .ενα αστείο είπαμε).
Αν και δεν Κελαηδονίζω..μη σκάς, τίποτα το ανατριχιαστικό δεν έχει το παρόν άσμα...Αντιπροτείνω δε το "θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι..κτλ...κτλ.."
Εύχομαι απο ψυχής ένα καλό Σαββατοκύριακο !
Δεν έχω να προσθέσω κάτι στην ανάλυση -να φέρω το τραγούδι, ήρθα :)
Καλό Σαββατοκύριακο
(κακάν-κακάν!!!! )
:))))
Tην απειλή π.χ. του να μην μπορείς να κάνεις κάτι για το παιδί σου;
(ένα παράδειγμα ήταν ρε παιδιά, μη βαράτε...)
@adomiel. Είμαι ο chmarni και όχι η chmarni. Χρησιμοποίησα τη φράση “o άλλος” και όχι “η άλλη” απλά και μόνο επειδή αναφερόμουν στην elf.
OfficeBoredom αγαπαει λουκιανο...
OfficeBoredom δεν ξερει πως να διαχειριστει την νοσταλγια που σπερνεις....
Ο έρωτας, το πάθος...
Για μένα πάλι, η απόλυτη ερωτική (και όχι μόνο) απειλή είναι το :
......
σίγουρα θα πάμε
μια και φτάσαμε ως εκεί
Εσύ στο χώμα κι εγώ στη φυλακή...
(Τι Χούλκ θα ήμουν αν δεν είχα και λίγο (;) ...άγρια ένστικτα)
@ όλους:
Βρε σεις, το λέω στον τίτλο αυτή τη φορά.
"Όπου αποδεικνύεται ότι συνήθως ακούω αυτό που θα ήθελα να μου έχουν πει".
Βγάλτε από το μυαλό σας τους έρωτές σας, ερωτευμένα μου. Βγάλτε και τη χαρωπή μουσική και την παιχνιδιάρικη ερμηνεία.
Διαβάστε ξερά τους στίχους.
Πού μιλάει για έρωτα;
Θα μπορούσες να το τραγουδήσεις στον παλιάνθρωπο που σου έκλεισε το γκαράζ με το αμάξι του την ώρα που ετοιμαζόσουν να πας στο Ίντερ-ΠΑΟ ή στο πρώτο ραντεβου.
Θα μπορούσες να το αφιερώσεις εξαιρετικά στον δεσμοφύλακα. Ή τον βασανιστή σου.
Θα δραπετεύσω για σένα και θα ρθω, ναι! Θα ζωντανέψω και θα 'ρθω.
@ irlandos: Οι κομμουνιστές φίλοι μου με λένε προβοκατόρισσα και εξαπτέρυγο του καπιταλισμού. Ένα διχασμό ως προσωπικότητα τον έχω. Όπως όλοι μας, ιρλανδέ μου.
Έχεις απόλυτο δίκιο πάντως, από ένα σημείο και μετά "...ούτε φουστάνι στη στεριά, ούτε μαντήλι".
@ Tsouxtra: Εγώ τον λατρεύω πια τον Κηλαηδόνη. Τον θεωρώ από τους ευφυέστερους δημιουργούς. Τώρα που μεγάλωσα έχω την ευκαιρία να καταλάβω περισσότερο και το πικρό του χιούμορ και την ευστοχία του.
Κρατάω το άσμα και ευχαριστώ για την ευχή.
Υποψιάζομαι πως ήταν όντως από ψυχής γιατί άρχισε ήδη να πιάνει!!! Καλό ΣΚ και σε σένα, κουκλίτσα!
@ νατασσάκι: Σε ευχαριστώ τόσο πολύ! Τι γενναιόδωρο δώρο!
Καλό ΣΚ και σε σας όλους!!!
@ Spy: Αγαπημένε μου κατάσκοπε, αυτή είναι απειλή για να σε πιάσει υστερία, δεν το συζητώ. Δεν πολυκατάλαβα τον συνειρμό, αλλά είμαι σίγουρη πως κάτι θα έχετε στο μυαλό σας. Απλώς ξενύχτησα και δεν είμαι σε θέση να. :-)
@ kleisti Strofi: Τα ξωτικά αγαπούν επίσης office boredom. Εγώ δεν τη διαχειρίζομαι χρόνια τώρα. Βγάζω απλώς αργά τον αέρα που μαζεύεται και νιώθω πως ακόμα νιώθω. Δεν είναι άσχημο.
@ houlk: Εσύ ταυτίζεσαι με το σκέλος της φυλακής να υποθέσω; Σούπερ ήρωά μου, όπου και να σε κλείσουν είμαι σίγουρη ότι θα δραπετεύσεις και θα 'ρθεις!!!
Εχεις κι εσυ τα δικια σου elfάκι μου... :-p
Όντως πουθενά δε μιλάει για έρωτα... αλλά γιατί εμείς να διαφέρουμε από σένα... Ότι θέλουμε ακούμε ή μάλλον διαβάζουμε...! :-D
Φιλιά...! ;-)
Υ.Γ. Sorry Chmarni... απλά συνειρμικά σου άλλαξα φύλο... Δε θα επαναληφθεί...! :-D
Καλησπέρα!!!!
Και εγώ το βρίσκω ερωτικό το άσμα... Και μου θυμίζει το παρακάτω περιστατικόν....
Μικρή εγώ... φουλ ερωτευμένη.. με έναν κακούργο....
Εχει ρίξει χιόνι, έχει αποκλειστεί όλη η πόλη.. και πάνω στον τηλεφωνικό καυγά... μου λέει...
"Αμα με αγαπας, έλα σπίτι μου τώρα"
(νομίζοντας ότι δεν θα πάω...)
Χαχαχαχαχχαχα
Φοράω απρέ σκι.... ντύνομαι ζεστά...
και αρχιζω να περπατάωω....
Μετά από 2 ώρες.... κτυπάω κουδούνι...
Με βλέπει απορημένος ο άλλος... και κρυφοχαίρεται....
Μου λέει να περάσω... και λέω.. όχι....
-Οχι???
-Ε ναι... έχω μάθημα αύριο...
Εγώ ήρθα μόνο για να αποδείξω πως σε αγαπώ.....Τώρα φεύγω...
Και αρχίζω να περπατάω χαρούμενη και χαμογελαστή μέσα στην παγωμένη πόλη...
Σιγά μην μασάει ο έρωτας από εμπόδια...
Χαχαχαχαχαχαχαχχαχα
axm... exeis dikio gia to noima, apolito, to xa parathrisei kai gw kapotes...
emena maresei to "leme nai!"
θα μπορούσε να το λέει ο Ντέμιαν πριν κοιμηθεί (ξέρεις ποιον εννοώ ε? εκείνο το συμπαθέστατο παιδάκι από τον Αντίχριστο.)
@ Adomiel: Στα είπα και στα δικά σου μέρη, έχουμε διαφορά φάσης, φιλενάδα. Διακρίνεις μια μανία καταδίωξης, μήπως να αρχίσω να με ανησυχώ; Χα χα χα χα!!!! Φιλιά, μωρό μου!
@ aKanonisti: Όχι απλώς το πιστεύω, το φαντάζομαι κιόλας, σαν να σε βλέπω μπροστά μου μέσα στο χιόνι με το χαμόγελο μέχρι τα παγωμένα αυτιά. Πάντως, είμαι σίγουρη πως κι αυτός θα το θυμάται ακόμα!
@ beth: Παιδί μου, εγώ χτες το πήρα χαμπάρι, μέχρι χτες το αφιέρωνα λες και ήταν ο Μεγάλος Ερωτικός! "Λέμε ναι" συμφωνώ και προσθέτω από τα αγαπημένα μου το "Αν ήτανε μαύρος ο θεός που μας κυβερνούσε".
@ wilma: Κάτι τέτοια φαντάστηκα κι εγώ. Και θυμήθηκα - δεν θυμάμαι αν στο είπα - εκείνο το βιντεάκι του Πανούση, όπου ένας κακόμοιρος προσπαθούσε να βρει σκιά με την ομπρέλα του στην παραλία και παντού τον κηνυγούσε ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ! Μπρρρρ!!!!
Απειλή, απειλή όπως το λες... Έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας σοβαρής απειλής: Εκ πρώτης όψεως γλυκό και χαριτωμένο (εν προκειμένω γλυκιά χαρούμενη μελωδία), μια προσεκτικότερη όμως ακρόαση καταδεικνύει την εν δυνάμει απειλή... Μη σου τύχει να σε ερωτευθεί κατάδικος χαχαχαχαχααχα
Δημοσίευση σχολίου