(graffity by Banksy)Ακούγοντας και διαβάζοντας γι αυτά που συμβαίνουν στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες με τα εξωτικά ονόματα δεν μπορώ παρά ν’ αναρωτηθώ το εξής:
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 1930, μαθαίνοντας πως ο Γερμανικός Στρατός εισέβαλλε πχ στην Πολωνία δεν θα σκέφτηκαν «έλα, μωρέ, στον πούτσο μου, σιγά μη γίνει πόλεμος στη γειτονιά μου»;
Και επηρεασμένη από τους διαδικτυακούς φίλους που καλούν άλλους να μοιραστούν ανησυχίες και κείμενά στα μπλογκς τους, έχω κι εγώ σήμερα έναν αγαπημένο επισκέπτη. Που αναρωτιέται αμείλικτα.
Δε θα λένε: Τον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της ανεμοσάλευε.
Θα λένε: Τον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες.
Δε θα λένε: Τον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά στου ποταμού το ρέμα.
Θα λένε: Τον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι.
Δε θα λένε: Τον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα.
Θα λένε: Τον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις συμμαχούσαν ενάντια στους εργάτες.
Μα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.
Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;
(Μπέρτολτ Μπρεχτ, Σε σκοτεινούς καιρούς, 1937, μετ. Μάριος Πλωρίτης, εκδ. Θεμέλιο)
Εγώ θα ρωτήσω αναιδώς: Γιατί σωπαίνουμε όλοι;
Ακούστε κι ένα τραγούδι. Που δίνει μια απάντηση. Κι ας μην είναι ξεκάθαρη.
|
…αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
(Γιάννης Αγγελάκας, Όταν χαράζει, στίχοι-μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου)
(Μην παραμυθιαστείτε από την ενορχήστρωση και πιστέψετε πως το 'ριξα στο ποιοτικό. Pure τσιφτετέλι είναι.)
Edit
Ο scarface καταφέρνει πάντα με δυο λόγια να αγγίξει την ουσία του ζητήματος. Στην προκειμένη περίπτωση "διασκεύασε" Πανούση. Και του χρειάστηκαν μόλις πέντε στίχοι. Αναδημοσιεύω από το μπλογκ του:
Καύκασε και Γεωργία,
Ραγίζει η ψυχή μου,
Έτσι που σε κατάντησε ο Πούτιν και οι Ρώσοι.
Γαμώ το σπίτι σας γαμώ ,
ΚωλοΑμερικάνοι.
23 σχόλια:
Καλημερα elf.
(φοβερος ο banksy)
Για εμενα ΟΛΕΣ οι υπερδυναμεις,μολις αποκτησουν δυναμη,πανε να το εκμεταλλευτουν..Δεν εχουν φιλους,δεν εχουν συμμαχους,δεν εχουν τπτ..Μονο το συμφερον τους βλεπουν..
Δεν ξερω γιατι στην ελλαδα εχουμε αυτη την λατρεια προς τους ρωσσους..ΠΟΤΕ δεν ειχαν βοηθησει οι ρωσσοι την ελλαδα σε καποια δυσκολη στιγμη της.Απο πολυ παλια,εποχη βυζαντιου,μεχρι παγκοσμιους πολεμους..
Για μενα φταινε οι 2 φασιστες αρχηγοι των 2 χωρων κ φυσικα ο ΟΗΕ που δεν κανει τπτ..
Εμεις τι μπορουμε να κανουμε?ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ειμαστε,ενα τιποτα στον ωκεανο,οκ να φωναξουμε,να κλαψουμε,ενιοτε κ κατι παραπανω,αλλα δεν ειμαστε τπτ για να επηρεασουμε τις εξελιξεις
Εμενα με πειραζει αυτο που προ-εγραψα Η ΛΑΤΡΕΙΑ απο τους ελληνες σε καθε τι που κανει η ρωσσια..Η ειμαστε τοσο ασχετοι που καποιοι πιστευουν της λιακοπουλιαδες ή ειμαστε τοσο φασιστες που φωναζουμε για ιρακ κ ιραν αλλα για συμπεριφορα ρωσσων δεν φωναζουμε..
Elf δεν ξέρω αν σωπαίνουν οι "ποιητές" νομίζω ότι μαλλον δεν ακούγονται.
Αν λάβεις υπόψη σου την πολυφωνία των μέσων (θεάρεστο γεγονός κατά τη Δημοκρατία), ακόμη κι αν υπάρχουν αυτές οι φωνές, μπορούν να υπερισχύσουν των 15 λεπτών διασημότητας που τους αναλογούν? Συνδυάσε το τώρα και με το γεγονός ότι διαδίδεται αυτό που συμφέρει τους ισχυρούς, και θα καταλάβεις γιατί δεν έχεις ακούσει την απορία του "τι κάνουμε ρε παιδιά?".
Με αυτή την κατάσταση έχουμε φτάσει να σερνόμαστε κάθε βράδυ στην τρύπα μας σαν τους τυφλοπόντικες και να σταυροκοπιόμαστε που δεν έχουμε σεβαστές ποσότητες πετρελαίου, ή φυσικού αερίου. πααααλι καλά, και μη χειρότερα.
Οι ποιητές σωπαίνουν. ??Και ας συνεχίσουν να γράφουν. Η στάση τους δείχνει ότι σωπαίνουν. Είτε από σταρχιδισμό για τα πολιτικά, είτε από αγανάκτιση. ΚΑι χωρίς τους ποιητές δεν ξέρω αν ο κόσμος θα γίνει καλύτερος. Το αντίθετο μάλιστα. Αν και έχω την μικρή υποψία ότι οι ποιητές πλέον πεθαίνουν.
Καλώς σε βρήκα.
@ laplace78: Καλημέρα και σε σένα, ρομπότ μου. Συμφωνώ για τους Ρώσους. Υποψιάζομαι πως έχει να κάνει και με την ορθοδοξία, δεν είναι και πολλοί οι χριστιανοί ορθόδοξοι στην οικουμένη, οπότε καλλιεργήθηκε αυτή η "σύμπνοια" και συμπάθεια.
Όσο για το τι μπορούμε να κάνουμε, πραγματικά δεν ξέρω κι εγώ. Στις διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ είχαμε κατέβει εκατομμύρια άνθρωποι στους δρόμους - κι ο πόλεμος φυσικά συνεχίζεται ακόμα.
Και πραγματικά με βασανίζει αυτή η ανημποριά μας να δράσουμε και να παρέμβουμε. Μα πιο πολύ με στενοχωρεί που έχουμε πειστεί - κι εσύ κι εγώ και οι περισσότεροι - πως δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε τίποτα.
Είναι παράξενο, νομίζω, γιατί εμείς είμαστε οι πολλοί, όχι αυτοί.
Τέλος πάντων, όπως λέμε συνέχεια. καλή βδομάδα να 'χουμε!
@ wilma: Κοριτσάκι μου, αυτή την κουβέντα ακριβώς είπα χτες σε μια ανάλογη συζήτηση. Δεν μπορεί, θα υπάρχουν πράγματα άξια λόγου και φωνές που θα 'πρεπε να ακουστούν αλλά χάνονται στο πλήθος μαλακιών που επικρατούν.
Αλλά οι άνθρωποι που έχουν κάτι να πουν, πιστεύω πως έπρεπε να προσπαθούν παραπάνω. Έστω από στόμα σε στόμα. Από σπίτι σε σπίτι, από γραφείο σε γραφείο, ξέρω γω;
Και μη χειρότερα, ακριβώς!
@ island: Καλώς όρισες!
Συμφωνώ, χέστηκα για τους ποιητές. Ο Μπρεχτ φαντάζομαι αναφερόταν στο σύνολο της οργανικής διανόησης του καιρού του, αυτούς τουλάχιστον που τότε είχαν τη δυνατότητα να ακουστούν. Και δίνει και την απάντηση στο σύνολο του έργου του: σωπαίνουν γιατί είναι μια χαρά βολεμένοι στο υπάρχον σύστημα, τρελοί είναι να ρισκάρουν να συναινέσουν στην αλλαγή του;
Στις μέρες μας αυτοί που έχουν τα γνωστικά εργαλεία να εκφέρουν άξιο λόγο, ζουν κλεισμένοι στα καβούκια τους, οι περισσότεροι έχουν να περάσουν απ' την Ομόνοια χρόνια.
Χάρηκα πολύ που ήρθες, μ' αρέσει ο λόγος σου. Καλημέρα.
Elf γεια σου.
Θα ήθελα να θυμίσω την εποχή που οι Αμερικάνοι βομβάρδιζαν το Βελιγράδι (τη γειτονιά μας δηλαδή)και το Ελληνικό χρηματιστήριο χτυπούσε τα Limit ups το ένα μετά το άλλο.
Αλλά επειδή θα ήθελα να αντιμετωπίσω το θέμα που έθεσες με λίγο ποιο ποιητική διάθεση, θα δώσω την αισιόδοξη μεριά του τραγουδιού που παραθέτεις
Καινούρια μέρα, καινούριος στεναγμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.
Και για να βγάλω και την απαισιοδοξία μου θα δώσω και μία στροφή του (αγαπημένου) Bertolt Brecht
Από αυτές τις πολιτείες, θ' απομείνει εκείνος που που πέρασε από μέσα τους, ο άνεμος...
Να μαι και εγώ.
Έπιασες ένα θέμα που και εγώ έχω στο μυαλό μου, αλλά περίμενα να τελειώσει η Δευτέρα. Σε αυτή τη χώρα κάνουμε πορείες μόνο αν είναι οι Αμερικάνοι που επιτίθενται -και αυτό μέχρι τέλη Ιουλίου, μετά νέκρα -θυμάστε πριν δυο χρόνια το Λίβανο?
Όχι, δεν είμαστε λίγοι για να αλλάξουμε τα πράγματα, δεν είμαστε αρκετά αποφασισμένοι -ακόμα. Γιατί ακόμα έχουμε την ψευδ-αίσθηση ότι έχουμε πιο πολλά να χάσουμε από ότι να κερδίσουμε.
ΥΓ. Κολλάμε και στον Banksy...
@ chmarni: Και φυσικά, θυμήθηκα άλλο ένα ποίημα του Μπρεχτ σχετικά μ' αυτό για το Βελιγράδι, το εξής:
Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.
Φιλολογικό απόγευμα το κάναμε ή μου φαίνεται; Μια χαρά μας βρίσκω, τουλάχιστον ξαναδιαβάζουμε τους κλασικούς!
@ antidrasi+sex: Καλώς τον!
Άλλη τσαντίλα τότε με τον Λίβανο, το κακό είναι πως μετά μου περνάει, τσαντίζομαι με άλλα πράγματα σημαντικά: το "πρόσωπο", το κέικ που δεν φούσκωσε (που λέει ο λόγος), τα παπούτσια μου που με χτυπάνε, τον Μάκη, τον Θέμο κλπ
Έχεις δίκιο, πάντως, όσο νομίζουμε πως έχουμε πράγματα να χάσουμε είμαστε δυσκίνητοι. Ή ακίνητοι. Και το πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε καταλάβει πως όλοι εμείς, έτσι ή αλλιώς, είμαστε μαζί.
Σε χαιρετώ. Θα τα λέμε τακτικά, μ' αρέσει το μπλογκ σου.
Το να φωνάζεις πλέον έχει καταντήσει ματαιοπονία. Αυτό εκμεταλλεύονται βέβαια οι έχοντες την εξουσία.
Δε θυμάμαι που το είχα γράψει αυτό που ακολουθεί: ο κάθε άνθρωπος είναι ένα στάχυ. Ένα μόνο του, θα σπάσει από τον αέρα. Όλα μαζί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Το θέμα είναι... πως να μαζευτούμε;
Δεν κατηγορώ κανέναν γι'αυτό. Όλοι μας δίνουμε προτεραιότητα στα δικά μας προβλήματα και είναι κάτι πολύ κατανοητό...
Πάντως λύση για να σπάσουμε τη σιωπή δεν βρίσκω...
Δεν χάραξε ακόμη στην Γεωργία, μα ούτε πιστεύω πως θα χαράξει σύντομα. Δεν ξέρω αν φταίνε και οι δύο ή μήπως καλύτερα και οι τρείς χώρες. Αυτό που ξέρω είναι πως οι ποιητές θα ξαναγεννηθούν μέσα από τον λαό και οι ελπίδες τους θα γραφούν σ’ ένα πληκτρολόγιο. Αλίμονο στους άρχοντες αν δεν λάβουν υπόψη τους…
από την εποχή που οι πόλεμοι μπήκαν στο σαλόνι μας το πρόβλημα δεν είναι η σιωπή αλλά ... το συνήθειο! Εκπαιδευόμαστε να βλέπουμε τη βία, ακούμε τις παρεναίσεις ‘να απομακρύνουμε τα παιδιά από τους δέκτες γιατί οι εικόνες είναι σκληρές‘‘ συγρόνως κάνουμε κάνουμε τσιγαρό, πίνουμε ποτό, σηκωνόμαστε για κατούρημα, μπορεί να πέσει και κανα μπαλαμούτι επί του καναπέως και τέλος πάντων μετά από το ό,τι κάνουμε ξανακοιτάμε την οθόνη, αφού η ζωντανή σύνδεση δεν τελειώνει πότέ!!!
Βλέπουμε χωρίς να ΚΟΙΤΑΜΕ κι αντί να γεμίζουμε με οργή παραγιομίζει το μάτι με τα φουλάρια και τα αλεξίσφαιρα των πολεμικών ανταπροκριτών.ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΜΕ δατς δε προβλεμ!!!
www.u-hoo.gr/gianniskafatos
Ανέτρεξα στον Χαλιλ Γκιμπράν και βρήκα αυτό:
"Αν θέλετε να εκθρονίσετε ένα Δεσπότη, φροντίστε πρώτα να καταστρέψετε το θρόνο του, που είναι στημένος μέσα σας."
Αλλη μιά απάντηση στα χιλιάδες "γιατί" που μας κατατρέχουν!
@ dr.Seeng: Γιατρέ μου, πάλι Μπρεχτ, που είπε πως το δικαίωμα του πολίτη στην αμφισβήτηση/γκρίνια είναι η μεγαλύτερη μαγκιά που κάνει η εξουσία. Ουφ, τα 'πα και ξεθύμανα! σαν να λέμε.
Ούτε εγώ βρίσκω λύση, γι αυτό βουρλίζομαι.
Σε φιλώ.
@ Mara Lisha: Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι, φταίει κι ο Χατζηπετρής - ειδικά αυτός ο τελευταίος!
Μ' αρέσει που λες πως οι ποιητές θα ξαναγεννηθούν μέσα απ' το λαό. Στο λαό δεν ξέρω αν έχω εμπιστοσύνη. Δεν έχει καταλάβει πως χρειάζεται τους ποιητές του και μπορεί να πέσει να τους φάει.
Φιλιά πολλά!
@ Giannis Kafatos: Σωστή η προσέγγιση, συμφωνώ απόλυτα. Έχουμε μπερδέψει την εικόνα με τον Λόγο. Όλα τα περνάμε ντούκου, το θέμα είναι τι κάνουμε, μπορούμε να κάνουμε κάτι;
Καλημέρα!
@ βιολιστής στη στέγη:
Πολύ σωστή κουβέντα! Αν τον εκθρονίσεις από μέσα σου, άρα δεν τον αναγνωρίζεις πια ως τέτοιον, παύει αυτόματα και να είναι. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη του βασιλιά είναι οι υπήκοοι. Να, λοιπόν, κάτι που μπορούμε πιο εύκολα να κάνουμε, μ' αρέσει αυτή η προοπτική! Για να το σκεφτούμε.
Ρε 'σείς αμάν πια!
Έχω κάνει 2ώρες να διαβάσω 5 μπλόγκ!
Αφού είπαμε βρε elf μου, από Σεπτέμβρη οι φιλοσοφικές συζητήσεις(Άχ βρε, δεν κρατήθηκες)!
Δε ξέρω τι λέτε εγώ ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάει και οι άλλοι να παν να γ@@@@@@νε!!!
ΧΕΧΕΧΕ!!!! :-D
Κατά τ' άλλα, όπως σωστά ειπώθηκε πολλές φορές, να κάνουμε ότι περνάει απ' το χέρι μας ο καθ' ένας ξεχωριστά! Ότι μπορεί! Και το ελάχιστο να κάνει κανείς, κέρδος είναι!
Έχουμε μια ζωή ΜΟΝΟ και πρέπει να τη διαχειριστούμε με τον καλύτερο τρόπο! Μη τη σπαταλάμε άδικα!
Όχι άλλο αίμα χαμένο... (για να πώ κι εγώ κάτι σχετικό από τον Καραγάτση που διαβάζω τώρα! ΜΜ!)
:))
Γεια...
Αυτός ο πόλεμος δεν διαφέρει από τους άλλους... έχει όμως κάτι απίστευτα θλιβερό...
Οι Γεωργιανοί (πλην των αρχηγών τους).. δεν τον θέλουν.. δεν πιστεύουν πως θα το κερδίσουν.. και ήδη αισθάνονται θύματα...
παρόλου που σκοτώσανε 2000 κόσμο..
Είναι ο πιο απελπισμένος πόλεμος.. που έχω παρακολουθήσει...
Ετυχε η κυρία που μας καθαρίζει να είναι από εκεί.. και να έρθει σπίτι μας την Δευτέρα.. ώστε να την ρωτήσω..
Και κόλησα σε μία φράση-παράπονο που μου είπε...
"θα πήγαινα να δω την μάνα μου που είναι πολύ γριά.. μετα τον 15αύγουστο... για δέκα μέρες.. πριν πεθάνει, αλλά μου είπε να μην πάω.. για να μην με δεί αυτή νεκρή...."
Δεν ξέρω τι διαβάσματα έχει... διότι ειναι κλασσική ατάκα για τον πόλεμο... αλλά.. ανατριχιάζεις.. όταν περιγράφει μία τόσο κοντινη κατάσταση...
Καλησπερίζω τήν φιλολογική συντροφιά:)
θέλοντας νά συνδράμω στήν αναζήτηση λύσης μέσα από τήν ποίηση θά παραθέσω κάτι από τόν Κύριο Βάρναλη:
"...Tότενες το μαύρο φίδι το διπλό του το γλωσσίδι πίσω από την αστοιβιά βγάζει και κουνάει με βιά: "Φως ζητάνε τα χαϊβάνια κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια, μα θεοί κι' όξαποδώ κει δεν είναι παρά δώ. Aν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου θα το βρης, λευτεριά όπου ποθεί παίρνει σπαθί. Mη χτυπάς τον αδερφό σου- τον αφέντη τον κουφό σου! Και στον ίδρο το δικό γίνε συ τ' αφεντικό. Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο χάιντε Σύμβολον αιώνιο! Αν ξυπνήσεις, μονομιάς θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς....."
έχω τήν αίσθηση ερίτιμος elf ότι ο ποιητής λέει επακριβώς τί δέον πράτεσθαι υφ'ημών εάν θέλωμεν ειλικρινώς νά πράξωμεν κάτι ...
όσον αφορά τούς γειτονικούς πολέμους τό μόνο πού μπορεί νά κάνει ένας καλός παίκτης ρουλέτας,γιατί εκεί έχουμε καταντήσει,είναι νά προβλέψει πού θά "κάτσει" η επόμενη μπιλιά τού γκρουπιέρη putin , bush καί νά ποντάρει σωστά...μόνον...
Αυτά είχα νά καταθέσω είς τήν πρόοδον τής συζητήσεως καί γράμματα γνωρίζω.
Οι λίγοι που έχουμε απομείνει, κάνουμε καλά σχόλια. Πως θα γίνει να βρεθούμε και να κάνουμε και πράξεις? Δεν το λέω ειρωνικά, φιλοσοφικά το θέτω και εγώ. Ας εκθρονίσουμε πρώτα λοιπόν τους δεσπότες μέσα μας (πολύ σωστός, βιολιστή). Και ας μην ξεχνάμε. Όχι, δεν έχω κάτι χειροπιαστό και άμεσα πραγματοποιήσιμο να προτείνω. Μόνο να κρατάμε τη φλόγα της οργής (και όχι τις απελπισίας) συνεχώς αναμένη μέσα μας. Και κάποια στιγμή θα βρούμε τον τρόπο να ενώσουμε τις μικρές φωτιές σε μια μεγάλη πυρκαγία.
Άργησα να έρθω.
Ήμουν απασχολημένος...
(χε, χε...)
Κι ότι είχα να γράψω το γράψαν άλλοι πριν από μένα.
Στα μπλογκς η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως!
Καλημέρα.
@ kikop80: Αγαπημένε μου Κίκοπα, αν περιμένεις από μια γυναίκα, και δη ξωτικό, να κρατάει τις υποσχέσεις της...έδεσες! Το θέμα βάρεσε στις ορμόνες μου, κατάλαβες; Δεν μπορούσα να κρατηθώ με τίποτα!
Εγώ λέω να μη διαχειριστούμε τη ζωή μας, να την ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ. Και για να το κάνουμε αυτό, έτσι ώστε να έχει αποτέλεσμα διαρκείας, πρέπει να το κάνουμε πολλοί μαζί.
Αλλιώς θα κερδάει συνέχεια ο Ολυμπιακός κι εγώ είμαι ΑΕΚ (εσύ τι είσαι;).
Σε φιλώ και κόβω τα φιλοσοφικά για το υπόλοιπο καλοκαίρι (κι άλλη υπόσχεση, χεχε!).
Θα ασχοληθώ μόνο με την ποίηση - βλ. επόμενη ανάρτηση. Στην αφιερώνω εξαιρετικά.
@ akanonisti: Καλώς την! Μέρες τώρα θέλω να μπω στα μέρη σου ν' ανοίξουμε κουβέντα (καταπληκτικό μεταφρασμένο τραγούδι-χορογραφία, σχεδόν κατάφερα να το κάνω!), αλλά αυτές οι μέρες για μένα δεν είναι οι πλέον κατάλληλες.
Αυτός ο πόλεμος, όπως και της Γιουγκοσλαβίας, δείχνει κατά τη γνώμη μου ακριβώς τη γελοιότητα και τη ματαιότητα των "φορεμένων" συνόρων, τον διαχωρισμό των λαών σε τέτοιους ή άλλους με βάση τεχνοκρατικές κουβέντες που γίνονται πάνω από ένα ποτήρι ακριβό μπράντι.
Ξέρει, μωρέ, κανείς απ' αυτούς τι είναι η Οσετία και η Αμπχαζία και το Κόσσοβο;
Πολύ χάρηκα που ήρθες. Τώρα θα τα λέμε. Καλημέρα!
@ Γιάννης: Γειά σου Γιάννη! Σε ήξερα από το μπάζωμα, σήμερα ανακάλυψα και την παραμυθοσελίδα σου (Θεία Λένα αξεπέραστη, δεν ήθελα να πάω σχολείο για να μην τη χάνω).
Ξέρει τι λέει ο Βάρναλης. Αλλά φαντάζεσαι τη γενιά μας να παίρνει τα όπλα; Μάλλον καμιά τράπεζα μας βλέπω να χτυπάμε παρά τις εξουσιαστικές δομές. Αυτό παθαίνω, δεν έχω εμπιστοσύνη στην ανθρωπότητα, πόσο μάλλον στον εαυτό μου.
Τέλος πάντων, σ' αυτό το κωλοκαζίνο ποτέ δεν θα κερδίσουμε. Καλημέρα και καλώς όρισες.
@ antidrasi+sex: Αυτό είναι σωστό όπως το θέτεις. Γιατί οι πυρκαγιές που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν είναι αυτές με τα πολλά μέτωπα.
Πάντως θα βρεθούμε - αν και όχι για επανάσταση, για κανένα ποτάκι μας βλέπω. Ελπίζω να τα πούμε τότε εκ του σύνεγγες.
@ spy: Αγαπητέ μου κατάσκοπε, εσείς δικαιολογείστε, στη "χώρα" σας έχετε άνοιξη!
Δεν χρειάζεται να απολογείστε, κάθε επανάσταση θέλει και τους ρομαντικούς της.
Πολλή πολλή καλημέρα σας!
@ everybody:
Και κάτι ακόμα. Αυτή η συζήτηση που έχει ανοίξει με ευχαριστεί αφάνταστα!
Αυτό είναι το ωραίο με τα μπλογκς σε αντίθεση με το, ας πούμε, να αρθογραφείς σε μια εφημερίδα: η αντίδραση των αναγνωστών είναι άμεση και τις περισσότερες φορές πολύ πιο εύστοχη και ενδιαφέρουσα από τη δική σου.
(Το κακό είναι ότι δεν πληρώνεσαι).
Σας ευχαριστώ για την κουβέντα, guys!
Δημοσίευση σχολίου