Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Το απόλυτο γλύψιμο. Σλουουουρπ! (Για να μου πάρει και κανένα φουστανάκι).

Γνωριστήκαμε το 1990, τέτοια εποχή περίπου, καλοκαιράκι. Ήταν ο καινούριος γκόμενος της φίλης μας, απ’ το Πανεπιστήμιο. Τον έφερε να τον εγκρίνουμε, οι υπόλοιπες σοφές, για να χωρίσει επιτέλους τον παλιό.

Ωραίος, στο στυλ που πάντα μ’ άρεσε. Σαν αυτούς που είχα κολλημένους στις αφίσες στους τοίχους μου. Λίγο ροκ, λίγο «δε βαριέσαι, εγώ δεν ασχολούμαι μ’ αυτά», βλέμμα ευθύ, χαμόγελο λοξό και δύσκολο, γλώσσα που τσακίζει. Και, φυσικά, μηχανή Honda. Street.

Τον αντιπάθησα στα δέκα πρώτα λεπτά. «Τι ξερόλας κάφρος» είπα μέσα μου και ξαναχώθηκα στην αγκαλιά του τότε αγιάτρευτού μου έρωτα. Κι εκείνος επίσης. «Τι τσουλί!» είπε με τη σειρά του και μου την έμπαινε επιδεικτικά όλο το υπόλοιπο βράδυ.

Στα επόμενα χρόνια συνέβησαν πολλά στις ζωές μας. Εγώ χώρισα τον αγιάτρευτο έρωτα, βρήκα άλλον, τον παντρεύτηκα, άνοιξα ένα μαγαζί με κατεψυγμένα ψάρια και τον χώρισα κι αυτόν.

Εκείνος πήγε στρατό, παράτησε το Πολιτικό για να γίνει οικοδόμος κι ετοιμαζόταν να παντρευτεί τη φίλη μου.

Είχε έρθει στον γάμο μου και ραβόμουν για τον δικό του. Ήμασταν φίλοι πια. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο, πίναμε καφέδες και ουζάκια, πλακωνόμασταν για τα πολιτικά και τα ποδοσφαιρικά, τον έλεγα Κνίτη και μ’ έλεγε μικροαστή.

Και χορεύαμε. Στα ρεμπετάδικα και τα κλαμπ. Πάντα. Οι δυο μας. Ταιριάζουν οι ρυθμοί μας, λέγαμε στους άλλους. Έχω μια φωτογραφία από τα Χριστούγεννα του ‘91 που χορεύουμε γκαρσιλαμά. Αν τη δείτε, θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω.

Στις 26 Μαΐου του 1994 σκοντάψαμε σ’ ένα κρεβάτι. Υποτίθεται θα ήταν ένας από τους κλασικούς μας καφέδες. Αποδείχτηκε προμελετημένο έγκλημα. Κι από τους δυο μας. Εγώ έδιωξα άρον-άρον την A. που είχε έρθει να μου πει τα δικά της βάσανα με τον…ούτε θυμάμαι ποιον κι εκείνος μου είχε γράψει μια κασέτα με τον Αύγουστο και το Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα. Φορούσα ένα μπλε φανελάκι και μια εμπριμέ σχεδόν φούστα της Β. Φορούσε τζιν και το αγαπημένο μου ροζ, ξεβαμμένο του τίσερτ.

Μετά εγώ παράτησα το ψαράδικο, σπούδασα και έγραψα ένα βιβλίο. Εκείνος τελείωσε το Πολιτικό, έκανε μεταπτυχιακό κι άρχισε να δουλεύει και να προσπαθεί να φτιάξει τον κόσμο.

Έχουν περάσει 14 χρόνια κι είμαστε ακόμα μαζί. Συνεχίζω να μην τον χωνεύω. Είναι Κνίτης, βάζελος κι ακούει ρεμπέτικα. Εγώ είμαι Ό,τι να ‘ναι, ΑΕΚάρα και ακούω Red Hot Chili Peppers.

Ούτε αυτός με χωνεύει. Δεν είμαι εύκολος άνθρωπος. Για την ακρίβεια, είμαι πολύ μαλακισμένο. Ειδικά τις περιόδους που γράφω.

Αλλά τον αγαπάω αφόρητα. Και μ’ αγαπάει εντελώς. Είναι ο καλύτερός μου φίλος. Μ’ έμαθε ν’ αγαπάω, να δίνω, να κρίνω και να σκέφτομαι, να ανασαίνω πριν μιλήσω. Μ’ έμαθε ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω απ’ την αφεντιά μου, πως χρειάζεται να παλέψεις και να κουραστείς για να νικήσεις, πως δεν υπάρχουν χαμένοι αγώνες, ούτε χαμένα κορμιά. Μερικές φορές με κρίνει πολύ αυστηρά, δεν μου χαρίζεται, με μαλώνει και μου τη στήνει για να με βρει αφηρημένη και να μου την πει. Με γυμνάζει.

Είναι ο καλύτερος άνθρωπος που ξέρω. Σταματάει για να βοηθήσει έναν άγνωστο που έμεινε με το αυτοκίνητο στην εθνική και τραβιέται στους κτηνίατρους με τα αδέσποτα γατιά. Τρέχει σε όλους μας τους φίλους για να τους βάψει τα σπίτια και σ’ όλες τις άχρηστες φίλες μου για να τους συναρμολογήσει τα έπιπλα απ’ το ΙΚΕΑ.

Είναι ο πιο σέξι άντρας της γης.

Τότε, στις αρχές, που οι γυναίκες λέμε τα μύρια όσα στους εραστές μας για να τους καλοπιάσουμε και να εξασφαλίσουμε τη μέγιστη ηδονή, του ψιθύρισα πως θα ‘θελα να τον έχω γεννήσει. Πριν τρία χρόνια τον γέννησα. Και τώρα τους έχω δύο.

Προχτές στη γιορτή μου, γύρισε απ’ τη δουλειά με κείνο το πονηρό του χαμόγελο, που τον κάνει να μοιάζει λες και είναι εφτά ετών, και μου βαλε στο σιντί ένα τραγούδι προϊστορικό που ξετρύπωσε και λέει «μ’ έχεις τρελάνει με τα νάζια σου Ελενάκι μου, Ελενάκι μου»-Ελενάκι με λέει όταν μ’ αγαπάει.

Σήμερα θα του αφιερώσω ένα τραγούδι εγώ.







Γιατί πάντα, μωρό μου, οι νύχτες μας θα είναι πιο όμορφες απ’ τις μέρες τους. Και του χρόνου.

14 σχόλια:

Laplace είπε...

ρομαντικούλα...

dr.SeenG είπε...

Κνίτης, Βάζελος, ακούει ρεμπέτικα... χμ... μήπως λέγεται Λιάνος Κανέλλος? :PPP
Βλέπω πως παρά τα εφτά χρόνια γάμου (εις διπλούν μάλιστα) καταφέρανε και κρατήσαν αυτή την αγάπη τόσο δυνατή. Μπράβο Ελένη μου, σας ζηλεύω με την καλή έννοια. Ο Θεός να σας έχει γερούς.

Madame Bovary είπε...

πολύ όμορφο τραγούδι και υπέροχα αυτά που γράφεις. αν και κουρασμένη, με διακριτά μαθηματικά να περιμένουν για μια τελευταία επανάληψη, δεν μπορούσα να μη σχολιάσω. είστε πολύ τυχεροί και οι δύο, που βρήκατε ο ένας τον άλλο. α να χαθεις, με συγκίνησες βραδιάτικα!

scarface είπε...

καταπληκτικό τραγούδι , την ταινία την έχεις δει?

Adomiel είπε...

Συγνώμη αλλά είναι τώρα όλα αυτά Αυτός; Είσαι σχεδόν, χμ πως να το θέσω, αηδιαστική; αχαχαχαχαχαχαχαχα...

Χαζό, ελπίζω να μην το διαβάσει... Δε θα ξεκαβαλάει με τίποτα...! :-Ρ

Πάντως το παρήγορο είναι ότι με κάθε νέο copy βελτιώνεται το είδος toy... Έχεις χρέος πλέον απέναντι στην κοινωνία να τους πολλαπλασιάσεις...! ;-)

Υ.Γ. Με έκανες να δακρύσω...

Φιλιάαααααα

Ανώνυμος είπε...

Τwelwe points και για το Αεκακι και για την Δήμητρα...
Jo napot kivanok!!!

wilma είπε...

χρόνια σας πολλά! κι ακόμη πιο ωραίες νύχτες.

elf είπε...

Γεια σας, παιδιά! Αρχίζω γιατί άργησα:

@Μαγικό ρομπότ: Νομίζω ότι ο υπότιτλος "Για να μου πάρει και κανένα φουστανάκι" είναι ενδεικτικός του ρομαντισμού μου! (Όχι! Ψέματα σου λέω, μας θάβεις που μας θάβεις όλη την ώρα στο μπλογκ σου!) Ευχαριστώ, καλό απόγευμα.

@dr.Seeng:Γιατρέ μου, είσαι απίθανος! Αν ζηλεύεις, έχω μπόλικα καλά κορίτσια για πούλημα...εεε πάντρεμα, ενημέρωσέ με!

@Bovary:Ελπίζω να κατάφερες να "διακρίνεις" τα μαθηματικά ή ό,τι άλλο τους κάνεις και να πρόλαβες και να κοιμηθείς και να έγραψες και καλά. Ευχαριστώ για το σχόλιο, κοριτσάκι. Φιλιά!

@Scarface: Την έχω δει στα νειάτα μου, τότε που βγήκε. Τα υπόλοιπα τραγούδια του ποστ, πώς σου φαίνονται;

@Adomiel: Ήθελα να γράψω ΥΓ "Εσείς που τον ξέρετε μην αρχίσετε τις μαλακίες" αλλά το ξέχασα. Σιχαμένη μου βασίλισσα, συνένοχε στο έγκλημα, δε δικαιούσαι δια να ομιλείς! (Ελπίζω κι εγώ να μην το διαβάσει, γιατί μετά ποιος τον μαζεύει!). Σ' αγαπάω...

@MZ: Επιτέλους ένας ΑΕΚτζης, νόμιζα πως το Διαδίκτυο επιτρέπεται μόνο στους βάζελους και τα ΠΑΟΚια! (και κάτι γάβρους που τους συμπαθώ γιατί είναι του διαλεκτικού υλισμού!)Ευχαριστώ για τη λάρτζ βαθμολογία, με συγκίνησες.

@Wilma: Δεν σου απαντάω γιατί θα με πάρεις με τις πέτρες! Ξέρεις εσύ!


Άντε, Κοσμοπόλιταν το έκανα το σοβαρό μου μπλογκ!!!

kikop80 είπε...

Καλησπέρα elf!
Πολύ όμαρφα αυτά που γράφεις!

Αναρωτιόμουν, μήπως μπορείς να μου δώσεις το τηλέφωνό του γιατί θέλω να βάψω το σαλόνι???
ΧΕΧΕ!:P
(Έτσι για να σπάσω τη ρομαντικά φορτισμένη ατμόσφαιρα-χωρίς παρεξήγηση!)

elf είπε...

Kikop80, φίλε μου, είμαστε εδώ για σένα: ΑΝΑΚΑΙΝΗΣΕΙΣ-ΕΠΙΣΚΕΥΕΣ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ! Και καλά της έκανες της ατμόσφαιρας, της χρειαζόταν, είπαμε Κοσμοπόλιταν το κάναμε!

scarface είπε...

@elf , όλα καλά τα κομμάτια, από Red Hot ChiliPeppers εγώ βγαίνω Under the Bridge.

elf είπε...

@scarface: Εννοείται!!!

harisheiz είπε...

Μπορεί να μην σε ξέρω αλλά τώρα είναι σαν να σε ξέρω. Μου άρεσε πολύ το ποστάκι γιατί είναι υπέροχα ανθρώπινο και είναι όμορφο που είστε τόσο αγαπημένοι. Να είστε καλά και ευτυχισμένοι και να χαίρεστε ο ένας τον άλλο! :)

elf είπε...

Αγαπητέ ξενιτεμένε harisheiz ευχαριστούμε θερμά! Τα σέβη μας στις αγελάδες! (Διάβασα τα δύο τελευταία σου ποστ, αλλά δεν έχω προλάβει να σχολιάσω. Επιφυλάσσομαι!)

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.