Σήμερα έχει καινούριο επεισόδιο Μικροαστών. Το οποίο είναι και το τελευταίο γι αυτήν την τηλεοπτική σεζόν. Τι; Μην ακούω γκρίνιες. Δεκαοχτώ κεφάλαια είχε πληρώσει η εταιρεία παραγωγής (θα ‘θελα) αφενός, αφετέρου έχω υποσχεθεί τόσα πολλά πρότζεκτς (sic) σε τόσο πολύ κόσμο, που αν δεν αρχίσω άμεσα να γράφω (και μυθιστόρημα και παραμύθια και κάτι άλλα δευτερεύοντα) θα φάω πολύ ξύλο.
Σοβαρά τώρα, νομίζω πως οι Μικροαστές έφτασαν σε ένα σημείο πολύ ιντριγκαδόρικο. Και σε ένα τέτοιο σημείο διακόπτεται «για του χρόνου» κάθε καλό σήριαλ, ας είναι και σε μορφή νουβέλας. Ευκαιρία να μάθω τι θα γίνει μετά (και να σας ενημερώσω από φθινόπωρο). Ευκαιρία, επίσης, για όσους δεν το έχουν διαβάσει να ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ολόκληρο καλοκαίρι έχετε μπροστά σας, ανοίξτε και κανένα βιβλίο(άσχετο)!
Θέμα δεύτερο: την περασμένη Παρασκευή επισκέφτηκα (λόγω δουλειάς) την Autonomia Expo, μια εμπορική έκθεση για ΑμεΑ-Άτομα με Αναπηρία (αυτός είναι ο σωστός όρος, οι άνθρωποι είναι ανάπηροι, έχουν ειδικές ανάγκες και κάποτε πρέπει να το καταλάβουμε όλοι).
Δεν θα σταθώ στα προβλήματα των ΑμεΑ στη σύγχρονη κοινωνία, τρία χρόνια κυκλοφόρησα σπρώχνοντας το καροτσάκι του μωρού στην Όμορφη Πόλη μας και έμαθα/ξεστόμισα/δημιούργησα τόσες κακές λέξεις που δεν φτάνει ένας τόνος πιπέρι για να με συνετίσει.
Θα αναφερθώ στους ανθρώπους τους ίδιους. Που κυκλοφορούσαν στην Έκθεση με τα αναπηρικά τους, τα τεχνητά μέλη τους, τις κουβέντες και τα γέλια τους. Σαν κανονικοί άνθρωποι, που θα ‘λεγε κι ο Ευαγγελάτος.
Και σκεφτόμουν πως υπάρχουν δύο κατηγορίες ΑμεΑ: αυτοί που είδα στην έκθεση, που ζουν, κυκλοφορούν, δουλεύουν σαν κι εμάς (με τον υπερπολλαπλάσιο κόπο), στήνουν γεγονότα, ομορφιές και δρώμενα, πολιτεύονται, κάνουν εκπομπές στην τηλεόραση, κάνουν φίλους, έρωτα και παιδιά.
Και οι άλλοι. Οι πολύ περισσότεροι που δεν τους αντικρίζουμε ποτέ. Πέρσι είχα δει στον Κούλογλου έναν από τους συνδικαλιστές τους (νομίζω αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου, δεν έχει εξάλλου σημασία) που έλεγε πως στην Ελλάδα οι ανάπηροι είναι το 10% του πληθυσμού! Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, μάγκες!
- Πλάκα μου κάνεις, του είπε περίπου ο Κούλογλου. Και πού είναι όλοι αυτοί;
- Σπίτι τους, του απάντησε ο άλλος. Δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν σε τέτοιες πόλεις.
Και εκεί είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, όλο το ζουμί: όλοι εμείς που θεωρούμε τους εαυτούς μας «δημοκρατικούς» -φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, αναρχικοί, χριστιανοί κι ό,τι σκατά δηλώνει ο καθένας- έχουμε φτιάξει και συντηρούμε πόλεις, χωριά και κοινωνίες ολόκληρες που αποκλείουν μάνι-μάνι το 10% τους!
Δεν μπορούν να ζήσουν οι άνθρωπο! Δεν μπορούν να κινηθούν, να δουλέψουν, να παντρευτούν, να κυκλοφορήσουν χωρίς να τους κοιτάμε σαν ούφο ή σαν αξιολύπητα κουτάβια.
Και λέω πως, αν θέλουμε να έχουμε μια κοινωνία οτιδήποτε άλλο εκτός από φασιστική, πρέπει αυτή να μπορεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες των Πολιτών με Ειδικές Ανάγκες, κι όχι να τους εκπαιδεύει να παλεύουν να επιβιώσουν όπως αυτοί μπορούν σ’ έναν κόσμο φτιαγμένο στα «φυσιολογικά» της μέτρα.
[Θα επανέλθω για να μιλήσω εκτενέστερα για το θέμα της Ειδικής Αγωγής (έχουμε και καινούριο νομοσχέδιο, ντε!) και για τα άλλα ΑμεΑ, με ψυχικές και διανοητικές ιδιαιτερότητες].
ΥΓ. Στην έκθεση πήρα μαζί μου και το σπλάγχνο μου, τριών ετών, που ζει στο προστατευτικό μας κουκούλι το οποίο δεν περιλαμβάνει ανάπηρους. Είχα αγωνία για την αντίδρασή του, μη με ξεφτιλίσει δείχνοντας, μην τρομάξει, μη στενοχωρηθεί…
-Μαμά, τι είναι αυτά;
-Αναπηρικά καροτσάκια, παιδί μου, για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να περπατήσουν.
-Κι αυτά;
-Τεχνητά πόδια και χέρια, γι αυτούς που δεν έχουν δικά τους.
Αποτέλεσμα; Το τρίχρονο σκαρφάλωσε σε όλα τα καροτσάκια «για να δω αν είναι γερά», έπιασε φιλίες με όλα τα ανάπηρα τυπάκια που κυκλοφορούσαν, έκανε τις συνηθισμένες σκανταλιές του και, γενικά, συμπεριφέρθηκε σαν να ήταν μια κανονική μέρα του ανάμεσα σε κανονικούς ανθρώπους. Αυτό, περίπου, θέλω να πω με το παρόν ποστ.
18 σχόλια:
Μπήκα ν' αφήσω σχόλιο για το Ιδιογράφως κι έμεινα. Πρώτον, γιατί δεν έχω διαβάσει τις Μικροαστές. Δεν αποφάσισα ακόμη αν θα περιμένω να τις διαβάσω τυπωμένες κι ολοκληρωμένες (δεν μπορώ τα σήριαλ!) ή αν θα κάνω την κίνηση να τις ξεκινήσω νωρίτερα.
Γενικότερα, δυσκολεύομαι να διαβάσω απ' τον υπολογιστή. Είμαι ρομαντική - αγαπάω ακόμα τη μυρωδιά του χαρτιού, λατρεύω την αίσθησή του στα δάχτυλα.
Έπειτα, είναι και το μπλογκοπαίχνιδο. Εμένα μου άρεσε πολύ. Θέλω να αφιερώσω ένα άρθρο μόνο σ' αυτό. Μάλλον όταν ολοκληρωθεί, όπως είπε κι ο ΑΦΜ, ή στις 25, που κλείνει χρόνος απ' το θάνατο της Αμαλίας.
Πίστευα πως ο καθένας μας μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό, κάποιοι δε, να δημιουργήσουν, με όλη τη σημασία της λέξης. Εσύ ήσουν και είσαι σ' αυτή την κατηγορία. Το "είδες" δημιουργικά και έπλασες ένα απ' τα αγαπημένα μου πια, αυτόγραφα!
Άφησα τελευταίο το θέμα που άγγιξες σήμερα. Ίσως επειδή τα είπες όλα και "έδειξες και το δρόμο". Τα παιδιά! Μόνο αυτά μπορούν να μας σώσουν. Εμείς, το χάσαμε το τραίνο. Κι όχι απλά το χάσαμε, αλλά δε θέλουμε να περιμένουμε και το επόμενο...
Διαφωνώ κάπως σε αυτά που γράφεις. Καταρχήν ποτέ δε μου άρεσε ο όρος "ειδικές αναγκες" ή ο ακόμα πιο ακραίος "ιδιαιτερότητες". Αποκρύπτει νομίζω εντέχνως το πρόβλημα όλων αυτών των ανθρώπων. Και το αποκρύπτει με σκοπό, οι άνθρωποι αυτοί να μην διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής και δουλειάς από το κράτος. Τους γλείφει με λίγα λόγια, όπως κάνει και με το θέμα τις ισότητας των δύο φύλων (αφού είναι ίσοι, να δουλεύουν ίδια χρόνια, η έννοια της μητρότητας πάει περίπατο δηλαδή). Προτιμώ τον όρο αναπηρία γιατί δείχνει το πρόβλημα. Τώρα αν είναι ο όρος αρνητικά φορτισμένος, σ' αυτό φταίει η μικροαστική αντίληψη ολονών μας και οι προκαταλήψεις μας.
Ένα δεύτερο, κατά τη γνώμη μου είναι ότι, το γ...μένο το κράτος και αυτοί που εξουσιάζουν στ' αλήθεια, οι γ...μένοι καπιταλίστες, δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς πάνω τους πια. Και αυτό γιατί οι εκατοντάδες χιλιάδες ανάπηροι στη χώρα μας είναι άνεργοι και αναγκαστικά μένουν στο σπίτι μια ζωή για έναν απλό λόγο. Όποιος δουλεύει, χειραφετείται και διεκδικεί. Δεν τους συμφέρει καθόλου αυτό, θα τους ήταν ένα πρόβλημα ίσως και κρίσημο για την διατήρησή τους στην εξουσία.
Δεν αναφέρομαι σε εργατικά ατυχήματα, πρόληψη κτλ κτλ. Είναι φως φανάρι ότι κοστίζουν...
Επειδή δε σε γνωρίζω προσωπικά, αν έξυσα κάποιες πληγές, ζητώ συγγνώμη.
φιλικά
Ελ Μακαρόνιους
Καλή μου Elf, ελπίζω να πέρασες καλά χθες. Τους "Μικροαστούς" τους τυπώνω αυτή τη στιγμή για να τους απολαύσω με την ησυχία μου.
Όσο για το θέμα των ΑμεΑ, θα αναφέρω μόνο ένα περιστατικό που μου έρχεται στο μυαλό. Κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, κάποιοι ξένοι τουρίστες είχαν εκπλαγεί αρνητικά με τις συνθήκες που υπάρχουν εδώ (αν θυμάμαι καλά, ένας δικός τους ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι) και λέγανε το παράπονό τους στις κάμερες.
Το θέμα δεν είναι μόνο οι δομές των πόλεων. Αλλά και η παιδεία μερικών "δίποδων" που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Αυτοί είναι χειρότεροι. Δεν υπάρχει πιο συνηθισμένη εικόνα, απ'αυτή ενός παρκαρισμένου αυτοκινήτου που κλείνει τις διαβάσεις αυτών των ανθρώπων. Κρίμα.
Το "ζουμί" είναι κρυμένο στο τέλος του ποστ.
Ένα τρίχρονο παιδί δεν έχει κόμπλεξ, πονηριά.
Τα παιδιά είναι αθώα, αντιμετωπίζουν όλες τις καταστάσεις με καθαρό βλέμμα.
Ο κόσμος που ζούμε όμως και είμαστε και εμείς κομμάτι του δυστυχώς δεν είναι αθώος.
Καλησπέρα, παιδιά!
@ mara lisha: Ευχαριστώ, και μόνο αυτό. Όσο για τα παιδιά, εξαρτάται από το πώς θα τα μεγαλώσουμε, πώς το βλέπεις, έχουμε ελπίδες;
@ Ελ Μακαρόνιους: Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου, νόμιζα πως αυτό είχα γράψει αλλά μάλλον δεν ήμουν πολύ σαφής, ως συνήθως. Είναι ακριβώς άτομα με αναπηρίες, αυτόν τον όρο χρησιμοποιώ κι εγώ, και έχουν επιπλέον ειδικές ανάγκες που δεν πρέπει να ξεχνάμε εμείς οι υπόλοιποι. Όσο για τις "ιδιαιτερότητες", για μένα οι άνθρωποι που έχουν αυτισμό πχ δεν μπορούν να θεωρηθούν ανάπηροι, στο φινάλε δεν ξέρω τι γίνεται στο μυαλό τους, το θεωρώ έτσι απλά διαφορετικό. Συμφωνώ και με την πολιτική σου τοποθέτηση, αλλά μέχρι το γαμημένο το κράτος να αλλάξει (με το καλό ή το άγριο) μυαλά, μπορούμε να μην παρκάρουμε πάνω στις ράμπες. Δεν ξύνεις πληγές, δεν έχω η ίδια ή κάποιος δικός μου αναπηρία, μην ανησυχείς, λοιπόν, γι αυτό, και να είχα δεν θα μπορούσες να με στενοχωρήσεις ή προσβάλεις γιατί ο λόγος σου έχει επιχειρήματα. Θα τα ξαναπούμε!
@ dr.Seeng: αγαπημένε μου, τα έχω γράψει τόσες φορές αυτά με τα πεζοδρόμια και τις ράμπες που έχει βαρεθεί η ψυχή μου. Τσακώνομαι κάθε μέρα, τελευταία τσαμπυκαλεύομαι κι όλας. Και ξέρεις τι μου τη δίνει πιο πολύ; Αυτό το "ναι, ναι, σ' ένα λεπτάκι θα φύγω"!
@ neoinileias: Καλώς ορίσατε! (!! τι ωραίο ή !!τι βλακείες;)
@ scarface: Ακριβώς έτσι! Μέχρι πότε θα αντέξει αυτή η αθωώτητα ή μέχρι πότε πρέπει να αντέξει; Και πού θα ξαναβρούμε εμείς τη δική μας, μπας και αλλάξουμε λίγο point of view;
Τα παιδάκια ρε έχουν πιάσει το νόημα. Το κακό είναι πως μεγαλώνοντας μπαίνουν σ'αυτό το άθλιο τριπάκι της καθημερινότητας, γίνονται ενήλικες που κοιτάνε περίεργα το διαφορετικό, καμιά φορα και προκατειλημμένα. Τι τυχεροί αυτοί που κατάφεραν να διατηρήσουν αυτή την παιδική αθωότητα και ευαισθησία και αυτή την εντελώς ακομπλεξάριστη στάση απένταντι στο διαφορετικό.
λοιπον λοιπον
καταρψην να σου πω πως μου χεις δωσει πολυ αισιοδοξια με το τελευταιο σου ποστ οσο αφορα το ζητμα με τις εξετασεις μου.
στο 8εμα μας, το μονο που εχω να πω ειναι πως πολυ καλα εκανες και πηγες το σπλαχνο σου να δει τους ανθρωπους αυτους. Οι περισσοτεροι απο μας βαθια μεσα μας τους φοβομαστε γιατι ειναι κατι ξενο κατι ασυνηθιστο - και ως γνωστων αυτο μας τρομαζει και μας κανει να συμπεριφερομαστε σαν να ειμαστε μπροστα σε μια απειλη.
οσο για τις μικροαστες μολις τελειωσω με το πακετο που ονομαζεται πανελληνιες εξετασεις 2008 θα τις διαβασω και θα σου εκθεσω τα σχολια μου.
τις καλημερες μου, ειμαι αυπνη πολλες ωρες ηρθε η ωρα λοιπον.
Ελένη, καλημέρα. Μού άρεσε πολύ το ποστ και σκεφτόμουν από χτες τι σχόλιο να αφήσω. Δίνω το λινκ για ένα άρθρο του Κούρτοβικ που μού άρεσε πολύ και δε θυμάμαι αν είδες πρόσφατα μια πορεία με καροτσάκια που είχαν κάνει μαμάδες στην αθήνα. Σε καλημερίζω.
elf Μου τους μικροαστους τους εχω παραμελησει αλλα αυτο το ΣΚ θα τους λιωσω..
για τα ατομα με ειδικες αναγκες,συγχαρητηρια για την αναφορα σου..
οπως επισης κ συγχαρητηρια στους διοργανωτες της εκθεσης
Γεια σας, κορίτσια! Γεια σας, ρομπότ! Χαίρομαι που το βρήκατε ενδιαφέρον - κρίμα, θα συμφωνήσω με όλους, που ασχολούμαστε με κάτι μόνο όταν αγγίζει το τομάρι μας. Σας φιλώ, προς το παρόν αρτιμελής, δεν ξέρω σε λίγο πώς θα είμαι γιατί πάω να μαγειρέψω!
Δεν νομίζω πως μπορώ να προσθέσω κάτι παραπάνω εγώ...Η παιδεία είναι το Α και το Ω και στην Ελλάδα έχουμε έλλειψη απο το προιόν.Μόνο συγχαρητήρια μπορώ να σου δώσω για τον μπόμπιρα.Είχα κι εγώ ένα φίλο σε αμαξίδιο και κάθε φορά που βγαίναμε για καφέ προσπαθούσα μετά δυσκολίας να συγκρατήσω την οργή μου.
Α!Και να μην το ξεχάσω....Μααααμμμμααααααααα!!!!Η Ελένη σταματάει τις μικροαστές....Μμμμαααααμμμμααααα!!!!Πες της κάτι!!!..........
Φιλιά πολλά!!!
Καλώς σε βρίσκω. Μιας και είμαι ΑμΕΑ και επειδή υπάρχουν και οι αγωνιστές ΑμΕΑ, ρίξε μία ματιά για την τελευταία τους κινητοποίηση (αν επιχειρήσεις να σχολιάσεις και δεις error 404, απλά να ξέρεις ότι εσχάτως το wordpress μας έχει σπάσει τα νεύρα όλων με τα προβλήματά του). Πάντως, στους τύπους που κάλεσε ο Κούλογλου, μην έχει και πολύ εμπιστοσύνη (όχι ως προς τους αριθμούς των ΑμΕΑ, αν και νομίζω ότι γύρω στα 500.000 είναι, αλλά ως προς την στάση τους έναντι του πολιτικού ζητήματος των ΑμΕΑ).
Καλημερίζω.
@ Christina, εγώ έχω πάψει εδώ και καιρό να την συγκρατώ. Είμαι αρτιμελής, σε προάστιο και δεν μπορώ να βγάλω το μωρό μια βόλτα. Φαντάσου να ήμουν ανάπηρη και να μου 'ρχόταν ξαφνικά καμιά εξτρίμ ιδέα του τύπου να πάω να πάρω ψωμί! Άσ'τα, έχουν ειπωθεί 800 φορές, είναι όπως λες 100% θέμα Παιδείας να πάψουμε όλοι να τα ανεχόμαστε. Όσο για τις μικροαστές...στα γράφω εκεί. Φιλιά, κοριτσάκι.
@ Ερυθρός Καλώς όρισες! Είχα διαβάσει το ποστ σου από νωρίς σήμερα το πρωί, το βρήκα στον Άθλιο. (Δεν μπορώ να σχολιάσω σε κανέναν από τους δυο σας). Δεν ξέρω πολλά για το θέμα, ειδικά για τους σωματικά ανάπηρους, δεν έχει τύχει να κάνω συστηματική παρέα με κανέναν. Ένα λοιπόν αυτό κι ένα που πήγα στην έκθεση, με ώθησαν να γράψω αυτό το ποστ. Γιατί, αν δεν μπορώ να κυκλοφορήσω εγώ, (λόγω έλλειψης ραμπών και πεζοδρομίων προς το παρόν, λόγω μαύρης πείνας που θα πέσει σε λίγο καιρό) πού να βρεθούν ΑμεΑ στην παρέα μου; Το θέμα της Ειδικής Αγωγής είναι, επίσης, καυτό-έχω την αίσθηση πως το νέο νομοσχέδιο κινείται στην κατεύθυνση όλων των σχετικών με την Εκπαίδευση: Ιδιωτικοποίηση και μακριά από μας! Θα επανέλθω, όμως, και για το είδος και για το κόστος της Ειδικής Αγωγής. Και, φυσικά, σε διαβάζω για συλλογή πληροφοριών και περιμένω τα σχόλιά σου με πολύ ενδιαφέρον. Α, και τα σκυλιά στις πορείες, είναι παλιά ιστορία, παλιοί και έμπειροι αγωνιστές. Καλημέρα σου!
Καλησπέρα σε όλους!
Έχω να δηλώσω ότι διάβασα τα πρώτα 4 κεφάλαι των μικροαστών και μου άρεσαν πολύ!
Μ΄αρέσει να τα διαβάζω λίγο λίγο κομμάτι κομμάτι!
το να κρατήσει πάντως κάποιος την παιδικότητά του οφείλεται στους γονείς του και μόνο, όπως και η παιδεία του!
Επίσης, δεν ξέρω, μήπως φέρει καλύτερα αποτελέσματα άντί για τσακωμούς στα πεζοδρόμια να δώσει κάποιος ένα σοκαριστικό παράδειγμα στους ασυνείδητους?
Φαντάζομαι ότι ένας τσακωμός ξεχνιέται εύκολα άσε που μπορεί να έχει και αντίθετα αποτελέσματα λόγω του εγωισμού που θίγεται.
Ίσως μια διαφορετική προσέγγιση ήταν καλύτερος τρόπος. Δεν έχω βρεί ακόα πως αλλά το σκέφτομαι αυτό!
Καλό βράδυ!:)
Τα σκυλιά είναι στάνταρ στις πορείες. Αλλά αυτά μου έκαναν εντύπωση γιατί δεν ήταν αδέσποτα. Α...και πρώτη φορά είδα σκυλοκαβγά εν ώρα συγκέντρωσης :D
opos agapas k thes....
tha se perimenoume omos
k yposxomai sto summer na bro k na dibaso to mitso
Δημοσίευση σχολίου