«…Στο γραφείο επικρατούσε βαθιά σιωπή. Ο Αρχηγός έκοβε βόλτες φουρτουνιασμένος και οι υπόλοιποι καθόμασταν γύρω από το τραπέζι αμίλητοι.
Ξεφύσηξε και κοίταξε το σημείωμα που είχε βρεθεί στον τόπο του εγκλήματος και τώρα ήταν αναρτημένο στον πίνακα. Αντανακλαστικά κοιτάξαμε όλοι.
Τον σκότωσα γιατί δεν άξιζε να λέγεται μπλόγκερ!
Ίσιωσα τη γραβάτα μου.
- Όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Κάρολος Μαρξ, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη. Το φάντασμα του μπλόγκερ δολοφόνου, είπα με στόμφο γιατί είμαι και ενεργό μέλος του ΠΑΜΕ μπάτσων. Και βλέπω να μένει φάντασμα, αφεντικό. Τέσσερις έχει φάει μέχρι τώρα και δεν έχει αφήσει κανένα στοιχείο, μόνο τον γραφικό του χαρακτήρα.
- Και τι να κάνουμε τώρα; Να ψάξουμε να βρούμε όλους τους γραφικούς χαρακτήρες όλων των ελληνόφωνων μπλόγκερς; πετάχτηκε η Νατάσσα, που άμα δεν πεταχτεί θα σκάσει.
Ο Αρχηγός σταμάτησε να κόβει βόλτες και να ξεφυσάει. Κάτι σαν υποψία εξυπνάδας άστραψε στο μάτι του που αλληθώριζε προς το ταβάνι.
- Μαρξ, μονολόγησε. Γραφικοί χαρακτήρες. Αυτό είναι! Φέρτε μου το τηλέφωνο!
Κι έξυσε το προγούλι του ικανοποιημένος.»
(Κάθε ομοιότητα με αληθινούς χαρακτήρες είναι εντελώς συμπτωματική. Χα!)
Το παιχνίδι ξεκίνησαν ο Allu Fun Marx και η Natassa. Με κάλεσε να παίξω η εξαιρετική κυρία Mara Lisha. Και, σαν γνήσια παραμυθατζού, σκέφτηκα να το «ξεμαλλιάσω» λίγο.
Καλώ, λοιπόν, με τη σειρά μου τους: giannis, dimitris, adomiel, madame bovary και marilena.
Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι πολύ απλοί:
1. Γράψε!
2. Σκάναρε ή φωτογράφισε!
3. Πόσταρε!
4. Ειδοποία!
5. Προσκάλεσε 5 blogger να συμμετέχουν.
6. Βάλε αναφορά στο “autographcollectors”.
Τα κατάφερα και είμαι πολύ περήφανη για την αφεντομουτσουνάρα μου. Παίξτε κι εσείς!
(για το
http://autographcollectors.blogspot.com)
15 σχόλια:
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ τελειο λεμεεεε :P :P
Συμφωνώ, πάρα πολύ καλό...! Φαντάζομαι συνέχεια δεν έχει...! :-(
Είδα και την πρόσκληση που μου άφησες...! Δεν κατάλαβα λέξη κλαψ, κλαψ...! :'-(
Έχω μείνει πολύυυυυυυυ πίσω...!
Αλλά θα το λύσω το αίνιγμα... χιχιχιχ...! :-P
ωχ, αυτό με χρήζει και επισήμως μπλόγκερ ε... :/
και αμα δεν το κάνω, θα μου ψοφήσει η γάτα, δε θα πάρω ποτέ πτυχίο, θα έχω αποτυχία στα ερωτικά και θα καταστραφώ οικονομικά?
Ρομπότ μου, φαντάζομαι θα παίξεις κι εσύ, ανυπομονώ να δω τι θα γράψεις!
Adomiel δεν σε πιστεύω!!! Θα στα εξηγήσω αναλυτικά, εγώ η παλιομπλογκού, χα χα χα!
Κυρία Bovary, κι αυτά δεν είναι τίποτα. Το κυριότερο είναι πως θα βγάλεις ένα μεγάλο σπυρί στη μύτη ακριβώς πριν το πρώτο, μεγάλο, καθοριστικό ραντεβού (αυτή είναι κατάρα, λέμε)!
Ζωή σε λόγου μας :P
Ελένη μου ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ και σ'εύχομαι όλα να σε πάνε καλά και να είσαι πάντα ευτυχισμένη.
Καλημέρααααααααα!!!!!!!!!!
(Κάθε ομοιότητα με αληθινούς χαρακτήρες είναι εντελώς συμπτωματική. Χα!)
Ευχαριστούμε πολύ που μας...περιποιήθηκες τέλεια!!!
:):):):)
(γελάσαμε πολύ)
Και φυσικά, το πήραμε για τη συλλογή, μαζί με όλη την ιστορία του!!!!
Χρόνια σου Πολλά
:)
«Είσαι σκέτο παρακράτος
και προβοκατόρισσα...»
που έλεγε και ο Γιώργος Ζαμπέτας.
Σ' ευχαριστούμε για την αστυνομική ιστορία και για την συμμετοχή στο ιδιογράφως.
Και φυσικά, λόγω και της ημέρας:
Χρόνια Πολλά!
Θέλουμε κέρασμαααααα.
Χρόνια πολλά Αγκάθα Κρίστι.
έμαθα πως σε λένε ελένη. χρόνια πολλάαααααααααααα!!!!!!!!!!
φιλιά!
Χρόνια πολλά, ό,τι επιθυμείτε :-), ευχαριστώ για την πρόσκληση
Ευχαριστώ όλους πολύ για τις ευχές σας και ανταποδίδω για τα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Αυτογραφοκολλέκτορες, χαίρομαι πάααρα πολύ που σας άρεσε γιατί είχα τις επιφυλάξεις μου: τελευταία το χιούμορ μου τείνει να γίνεται λίγο...παράξενο, anyway.
AlluFunMarx, αυτό το τραγούδι, στίχοι και μουσική, έχει γίνει το μότο μου, είμαι πολύ προβοκατόρισσα, προσπαθώ και για το παρακράτος. Όσο για το κέρασμα, με μεγάλη μου χαρά, σκέφτομαι πολύ σοβαρά να μαζευτούμε όλοι μια μέρα για να σας μαγειρέψω (όχι εσάς, να μαγειρέψω φαϊ να φάτε!)
Μαριλένα μου, γιορτάζεις κι εσύ; Έτσι κι αλλιώς να είσαι ευτυχισμένη!
Πολύ ωραίο!
Χρόνια πολλά και για εψές, κι ας άργησα...
para poli kalo! (KAI NA MHN HTAN TA IDIA THA ELEGA)
Xronia polla, kala kai mazi mou
Ευχαριστώ σε, άθλιε, δεν άργησες, τα χρόνια πολλά τα λένε 40 μέρες, δες και τον από κάτω...
Σύζυγε...θα τα πούμε κατ' ιδίαν! Και μη γράφεις greeklish, στο έχω πει εκατό φορές, μια ζωή του κεφαλιού σου κάνεις μπλα μπλα μπλα...
Ο γεράκος προχώρησε προς το γραφείο, σέρνοντας νωχελικά το αργό του πόδι. Ο ήχος απ’ το σύρσιμο του ποδιού στο ξύλινο πάτωμα ξύπνησε τον Θάνατο που λαγοκοιμόταν στο χαλάκι του. Ακούμπησε στο πλευρό του αφεντικού του για υποστήριξη, σα να ‘χε καταλάβει πως κάτι κακό θα συνέβαινε.
- Ποιος; ρώτησε κοιτάζοντας αδιάφορα τη βροχή πού ‘γλυφε με μανία το παράθυρο.
- Μαρξ, πρέπει να σε δω, είπε η φωνή απ’ την άλλη μεριά της γραμμής.
- Δεν ήμουν εγώ. Δεν είμαι εγώ. Δεν είμαι εδώ, είπε ο Μαρξ, χαμογελώντας ελαφρά.
- Άσε τα σάπια. Σε μια ωρίτσα θα είμαι στο κτήμα. Μάζεψε τα σκυλιά σου και βάλε τα καλά σου. Θα ‘ρθει κι η Νατάσσα μαζί μου, είπε ο Αρχηγός κι έκλεισε το τηλέφωνο, χωρίς να περιμένει απάντηση.
Στο διάτανο, σκέφτηκε ο Μαρξ. Κάθε φορά που σκοτώνουν ένα μπλόγκερ σκέφτονται τον γερο-Μαρξ.
Πήρε τη σφυρίχτρα του και προχώρησε προς το προαύλιο. Θα ‘ρχόταν το κοριτσάκι του στο κτήμα, η Νατάσσα του. Δεν ήθελε να την τρομάξουν τα αγριεμένα του σκυλιά. Της έφτανε που θά ‘βλεπε τον σακάτη πατέρα της, δεν χρειαζόταν περισσότερες συγκινήσεις…
Χρόνια Πολλά Ελένη!
P.S. Δεν τα πρόλαβα χθες, αλλά ποτέ δεν είναι αργά :)
Δημοσίευση σχολίου