Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

...το ανάγνωσμα


"...κάπου άκουσα ότι ο πολυετής αυνανισμός βαράει στ' αυτιά...εκτός αν όντως ισχύει αυτό, οπότε δεν άκουσα καλά."
Κωστάκης Ανάν, "...και ύστερα ήρθες και μ' έλυσες", εικονογράφηση sotos anagnos,
εκδόσεις Βαβέλ 2005.
Εγώ το πήρα στα χέρια μου την προηγούμενη βδομάδα, κι επειδή πλέον διαβάζω μόνο κάτι μαύρες νύχτες ξαπλωμένη δίπλα στο "πρόσωπο", έφαγα όλα τα μαξιλάρια και παπλώματα για να μην τους ξυπνήσω όλους απ' τα γέλια. Μόλις το τελείωσα έκανα κάτι που είχα να κάνω από την εποχή που ήμουν μικρή και μπορούσα να παθιαστώ με πράγματα όπως τα βιβλία: έπιασα και το ξαναδιάβασα. Όχι γιατί είναι κανένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας αλλά γιατί έχει έναν διαβολεμένα "καθαρό" ρυθμό, πολύ καλά κρυμμένο, σαν να διαβάζεις ένα μεγάλο ποίημα και έχει, επίσης, ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης όπου μπορείς μετά βδελυγμίας να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου.
Έτσι, λοιπόν, το σημερινό "απόγευμα που βρομάει ληγμένο σαββατοκύριακο" (του ιδίου) προτείνω σε όλους τους αναγνώστες που "μπορούν να γελάσουν με ένα καλόγουστο αστείο που αφορά την καράφλα τους" να το προτιμήσουν.
Παραθέτω δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα για του λόγου το αληθές:

"Βρε παππού, πάλι τσίσα στο κρεβάτι;
Μοιάζει τελείως απλοϊκή σαν σκέψη, αλλά αν ο θείος Ιωσήφ επέμενε και τελικά προσαρτούσε την Ελλάδα στη δική του σφαίρα επιρροής στο τέλος του Β' παγκοσμίου πολέμου, τότε πιθανότατα την παραπάνω φράση να την έλεγε και η δική σου αδελφή, φίλε αναγνώστη, ξεσκατώνοντας σε ξένες χώρες παππούδες κατάκοιτους και λάγνους."

"Για παράδειγμα, μπορεί να διαβάζεις και να μιλάς για ακρότητες και παραβιάσεις δικαιωμάτων με τις ώρες, απ' τη στιγμή όπως που θα δεις μια φωτογραφία όπου διάφοροι τύποι παίζουν ποδόσφαιρο χρησιμοποιώντας για μπάλα το κομένο κεφάλι ενός άλλου τύπου (και ακόμα κι αν ο υπότιτλος γράφει: τελικό σκορ 3-1), το σοκ θα είναι αρκετό ώστε να μη φας το μεσημέρι και να συνειδητοποιήσεις τι μαλακίες έλεγες όλον αυτό τον καιρό. Το βασικό πρόβλημα ήταν πάντα ίδιο. Αφού δεν έφτασε μέχρι τον δικό μας κώλο, λέμε και ένα ανεκδοτάκι με καπότες για να γελάσουμε."

4 σχόλια:

Christina Noe είπε...

Emena prosopika me epises!!!
Kalo apogevma!
Filia!

PS:Proigite to diko sou omos...

Christina Noe είπε...

To teliosa to vivlio sou.Me kerdize selida me tin selida.Stin arxi mou arese i istoria ki ithela na do pragmatika ti tha gini parakato,ma otan eftasa sta apospasmata tou imerologiou eniosa kati tsibimata,opos vlepis to sterno aristera...Apo ki kai pera "me eixes" pou les ki esi.Epetrepse mou na sou paratheso ena apospasma pou vrika 100% oson xero gia ton eafto mou mesa tou:

"Ποιά είμαι εγώ,πως να με μάθεις,ποιος με ξέρει?
Ούτε εγώ,φορτωμένη πάθη κι ενοχές απο που έρχομαι,τόσο γεμάτη κι όμως τόσο άδεια?Ψάχνω να βρω το τελευταίο κομμάτι του παζλ,για να με συμπληρώσω.Ποιος μου είπε πως είναι η αντρική αγκαλιά?Ποιος με φώτισε,κι αν είναι κάτι άλλο?Πως να χωρέσω σε αυτόν τον κόσμο,αφού απο παντού με διώχνω?Αχ,αυτή η αίσθηση του προσωρινού είναι το μόνο μόνιμο χαρακτηριστικό μου!"

S'efxaristo gia tin afipnisi. To minima peri aftognosias,eleftherias kai anagnorisi alla kai diekdikisi ton anagon ki epithimion mas itan afto pou xriazomoun afti tin stigmi.

Filia polla!!!

Christina Noe είπε...

Mou fanike ligo egokentriko to proigoumeno sxolio gi'afto zito signomi gia tin fliaria mou...
Den xero na kano kritiki (me aidiazi kai i lexi...) xero mono na sou po pos to roufixa to vivlio,pos ixe kati ameso kai rialistiko na mou pi kai pos den kriftikes oute mia stigmi piso apo thorivodis lexis kai periplokes texnikes.I istoria se pigene moni tis, me roi pou se anagaze na vris ton eafto sou mesa stis grammes, me minimata mesta.Den xero ti allo na po...
Isos pali den eprepe na po kai tosa...
Kalo ximeroma...

elf είπε...

Ό,τι σκέφτομαι εμπίπτει στον εξυπνακισμό, μου είναι τελικά δύσκολο να χειρίζομαι τα "καλά λόγια". Σ' ευχαριστώ απλώς, δεν μπορείς να φανταστείς τι χαρά παίρνω όταν κάποιος περνάει καλά με το βιβλίο μου-άσε που πάντα φοβάμαι ότι θ'ακούσω "κοπελιά, μου χρωστάς 10 ευρώ"!(τελικά δεν γλίτωσες την κρυάδα μου). Ευχαριστώ,christina, θα τα πούμε μεσοπέλαγα!

Blog ποικίλης ύλης...

...και μάλλον προβοκατόρικο.