Ε, λοιπόν, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Όπως θα έχετε όλοι εμπεδώσει, αν είχα να διαλέξω θα προτιμούσα φανατικά το Πάσχα. Θες που είναι την Άνοιξη, που τρελαίνομαι για τσουρέκια και μαγειρίτσες, θες που αρχίζω από την Κυριακή του Θωμά να μετράω αντίστροφα για το Καλοκαίρι; Το Πάσχα διαλέγω και τ' ομολογώ. Τα Χριστούγεννα τα ανακαλώ στη μνήμη μου πάντα ως μια βαρετή περιοδεία από συγγενικό σπίτι σε συγγενικό σπίτι, με σαλιωμένα μάγουλα από οικογενειακά φιλιά και ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ φαΐ, βαρυστομαχιές και σόδες.

Όλο τον προηγούμενο καιρό η γιορτινή μου διάθεση ήταν κάπως έτσι. Κι αυτή θα "ανέβαζα". Δηλαδή, τι, να σας έλεγα ψέματα;

Όμως,
επειδή η χρονιά που πέρασε αποδείχτηκε τελικά καλή - ειδικά το δεύτερο μισό της (και, φυσικά, εκ του αποτελέσματος),
επειδή έχουμε οικογενειακώς δέκα μέρες καθισιό κι οργανώνουμε φοβερά γλέντια,
επειδή, παρόλο το τσουρούτικο δεντράκι, μ' αρέσει το στολισμένο σπίτι μας κι έχω καλέσει να το δει όλος ο κόσμος (ευπρόσδεκτοι όλοι σας, εννοείται),
κι επειδή, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, τα φετινά Χριστούγεννα πέσαν Άνοιξη

η γιορτινή μου διάθεση έγινε έτσι!!!


Εύχομαι, λοιπόν σε όλους σας, μέσα από την καρδιά μου, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!
Κι επιπλέον, πολλή ξεκούραση, τρελά γλέντια και πολλή, πολλή αγάπη!!!
(Ναι, βρε, και σέξ!).

Εμείς θα τα πούμε από βδομάδα, εκτός αν έρθετε για ρεβεγιόν!

Spleen

I've been thinking about you, baby

Ένα τραγούδι που μ' έχει "αρρωστήσει"
και η υπενθύμιση πως οι Μικροαστές επέστρεψαν με νέο επεισόδιο!
Καλό ΣΚ σε όλους!!!!

το Ασφαλιστικό

...Πόσοι ζουν όσο χρειάζεται για να εισπράξουν κάποτε τη σύνταξή τους;

«Η διαφορά στο προσδόκιμο ζωής πλούσιων και φτωχών αυξήθηκε από πεντέμισι τη δεκαετία του 1970 στα εννιάμισι χρόνια τη δεκαετία του 1990», έγραφε στην εφημερίδα «Γκάρντιαν» ο σερ Μπάικλ Μάρμοτ, καθηγητής στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου.

«Μπαίνοντας κάποιος στο μετρό στον κεντρικό σταθμό του Λονδίνου και τραβώντας προς τις φτωχότερες ανατολικές συνοικίες, διαπιστώνει πως από σταθμό σε σταθμό το προσδόκιμο ζωής μειώνεται κατά έναν χρόνο».

Του Ρούσσου Βρανά, από ΤΑ ΝΕΑ, 9.12.09
(ολόκληρο το άρθρο εδώ)

Από το πλούσιο στοκ μας

Έχω ξεχάσει σε γραμμές να βάζω τη ζωή μου.

Να τη στοιχίζω απόλυτα και να την εξηγώ.

Να την ορίζω επαρκώς απ’ την καταγωγή μου.

Να ‘χω κάθε συναίσθηση του τι θα πει «εγώ».

Αντί γι αυτό ξοδεύομαι στα στερεότυπά μου.

Τα εκλογικεύω. Δέχομαι την κάθε σπιθαμή

απ’ όνειρα και πρακτικές που δεν είναι δικά μου

και δεν αξίζουν να σταθώ ούτε για μια στιγμή.

Αμβλύνονται οι αντιστάσεις μου όσο περνούν τα χρόνια.

Στρέφω το βλέμμα πιο συχνά απ’ τις κακοτοπιές.

Μα οι ζαβολιές δε χάνονται. Σωρεύονται αιώνια.

Αλλάζουν μόνο πρόσωπο και γίνονται ενοχές.

Γι αυτό περνάω πια κλεφτά απ’ τις παλιές μου αξίες.

Ρίχνω στη μούρη τα μαλλιά, μην τύχει και με δουν

κι αναγνωρίσουν δίκαια γιάπικες προφητείες:

«Ο τζάμπα μάγκας κρύβεται όταν τον χρειαστούν».

Δεν έχει τίτλο. Δώστε του.
(Είμαι εδώ και είμαι καλά. Σμουτς!)