Οδηγός Πόλης: Εξάρχεια

Στα Εξάρχεια μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

Το σουβλάκι απ’ τον Κάβουρρα – τόσο νόστιμο και τόσο στεγνό, μπορείς να το φας φουλ στη ντομάτα και το τζατζίκι και να μη στάξει πάνω σου ούτε στάλα. Οι αντροπαρέες που μαζεύονται στο Διπλό για να δούνε μπάλα. Η μπασκέτα και οι κούνιες - μια σουρεαλιστική παρέμβαση στην πλατεία. Μια παγωμένη μπύρα, πολύ παγωμένη, στα τραπεζάκια έξω της Όστριας ή της Ίντριγκας. Να περιμένεις ν’ αρχίσει η σεζόν στο Βοξ. Και οι Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης.


Χτες φάγαμε το σουβλάκι μας και κάτσαμε να πιούμε τη μπύρα μας. Νωρίς.


Κατά τις δώδεκα παρά εμφανίστηκαν τα μηχανάκια της ΕΛ.ΑΣ. Καμιά δεκαριά, διπλοφορτωμένα, φέραν τρεις φορές γύρω-γύρω το τετράγωνο της πλατείας με γκαζιές και πόζα.


Και στις δώδεκα ακριβώς – τι σημειολογία! – γέμισε η γειτονιά ΜΑΤατζήδες. Αλλά γέμισε. Στα καλά καθούμενα. Μια ομάδα στη γωνία του Φλοράλ, άλλη μία πιο κάτω απ’ τη Ροζαλία και μια απέναντι στο Καφενείο. Μπορεί να ήταν κι άλλοι, δηλαδή, αλλά εγώ αυτούς πρόλαβα να δω.


Είχαμε σηκωθεί να φύγουμε, έτσι κι αλλιώς, όταν ήρθανε, τρώγαμε κρέπα και παγωτό χαζεύοντας και γελώντας στην πλατεία. Μας κόπηκε το γέλιο.


Ένα σχεδόν μεσήλικο ζευγάρι είμαστε, μικροαστοί, μισθωτοί, φορολογούμενοι, γονείς - έστω με μια, αρχαία πια, προϋπηρεσία στις συγκρούσεις. Αλλά θέλαμε να τους φτύσουμε. Να περάσουμε ανάμεσά τους και να σκουντήξουμε τις ασπίδες τους. Να τους διώξουμε με κάθε μέσο.


Σκεφτόμουν μετά, στο γυρισμό, τι κρίμα αυτή η πλατεία, τόσο ωραία πλατεία στο κέντρο της Αθήνας, σκέψου τι θα γινόταν αν δεν εμφανίζονταν κάθε τόσο αυτοί, σκέψου το Γκάζι, την Πανόρμου, τη Μαβίλλη, σκέψου να ήταν γεμάτη πολύχρωμες παρέες με τις μπύρες τους στα παγκάκια, πιτσιρικάδες με τα σκέιτμπορντ και μαμάδες με καροτσάκια.


Στεναχωρήθηκα χτες στα Εξάρχεια.