Φούσκες!

*

"Ο Ολλανδός Πίτερ Μινούιτ αγόρασε το 1626 από μια φυλή ινδιάνων το Μανχάταν: του κόστισε μόλις 60 φιορίνια (24 δολάρια εποχής) τα οποία πλήρωσε στους Ινδιάνους με υφάσματα και φτηνά κοσμήματα. Όταν τελείωσε η αγοραπωλησία, ο Μινούιτ ήταν ευτυχής που τους κορόιδεψε, αλλά εξίσου ευτυχείς ήταν και οι Ινδιάνοι, οι οποίοι κορόιδεψαν τον Ολλανδό: το Μανχάταν δεν ανήκε σε εκείνους, αλλά σε άλλη φυλή..."

Το παραπάνω κείμενο το διάβασα στο Facebook από τον Γιάννη Φαρσάρη (Ο Γιάννης Φαρσάρης είναι συγγραφέας κι αν μπείτε στον κόπο να κάνετε κλικ στο όνομά του θα ανταμειφθείτε, αφού θα διαβάσετε ΔΩΡΕΑΝ και ολόκληρο το μυθιστόρημά του "Johnnie Society").

Γέλασα πολύ με την αγοραπωλησία του Μανχάταν και την είπα σ' όλον τον κόσμο. Ανάμεσα τους και στον αδελφό μου, ο οποίος είναι αυτό που λέμε Golden Boy για λογαριασμό μεγάλης τράπεζας.

"Αυτό είναι που συμβαίνει τώρα στην Οικονομία" μου είπε. "Αυτό που λέμε φούσκα".

Και μου το έκανε πιο λιανά με μια ακόμα μικρή ιστορία:

"Πάει ένας τύπος σε ένα ξενοδοχείο και ρωτάει πόσο κάνει το δωμάτιο. 100 ευρώ, του απαντά ο ξενοδόχος. Θα το πάρω, λέει ο τύπος και δίνει στον ξενοδόχο τα 100 ευρώ. Ο ξενοδόχος τα παίρνει και πηγαίνει στον μπακάλη στον οποίο και τα δίνει αφού τα χρωστάει από καφέδες, μαρμελάδες και άλλα είδη πρωινού. Ο μπακάλης τα παίρνει και τα πηγαίνει στον ράφτη που τα χρωστάει γιατί του έραψε ένα κοστούμι. Ο ράφτης τα δίνει σε έναν μαθηματικό που κάνει ιδιαίτερα στην κόρη του και ο μαθηματικός τα πηγαίνει στον ξενοδόχο που του τα χρωστούσε από ένα βράδυ που είχε μείνει στο ξενοδοχείο.
Την ώρα που ο ξενοδόχος (ξανα)παίρνει τα 100 ευρώ, κατεβαίνει απ' το δωμάτιο ο τύπος που το είχε μισθώσει. Μπήκα να κάνω μπάνιο, του λέει, και δεν είχε ζεστό νερό. Δεν έχουμε ζεστό νερό, απαντά ο ξενοδόχος, χάλασε ο θερμοσίφωνας. Τότε δε θέλω το δωμάτιο, του ξαναλέει ο πρώτος. Δώσε μου πίσω τα 100 ευρώ".

Ένα μικρό, κλασικό δείγμα του πως μπορεί να κινηθεί η σύγχρονη Οικονομία, πως μπορεί να γίνει τζίρος δηλαδή, χωρίς λεφτά.

Όσο τα χρήματα που κερδίζει το Κεφάλαιο μέσω των χρηματοπιστωτικών παιχνιδιών δεν επενδύεται σε παραγωγικούς συντελεστές ώστε να αυξηθεί πραγματικά, τότε δεν είναι αληθινός πλούτος. Είναι ένα ακόμα νούμερο στους σχετικούς πίνακες και δείκτες.

Περισσότερα προσεχώς (έχω πραγματικά τόσα πολλά να κάνω που έχω κάψει το μυαλό μου).

Εντωμεταξύ, διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση της Κρίσης του HarisHeiz στο Crazy Cows με την εκπληκτική διαπίστωση πως "Δεν είσαι πια σημαντικός επειδή παράγεις αλλά επειδή καταναλώνεις και το επιδεικνύεις".

Επίσης, διαβάστε τον Φαρσάρη, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η δουλειά του και ο τρόπος που έχει επιλέξει να τη δείξει στον κόσμο.

Και διαβάστε και τις Μικροαστές. Ναι! Έχουν καινούριο κεφάλαιο (δουλειά-δουλειά, αλλά και η τρέλα τρέλα)!

Σας φιλώ πολύ. Και (το νου σας γιατί) σας διαβάζω ΟΛΟΥΣ!

*John Everett Millais - Bubbles