“…Να κι οι αστόχαστοι που ποτέ δεν αμφιβάλλουν.
Η χώνεψή τους είναι άψογη, κι η κρίση τους αλάθευτη.
Δεν πιστεύουν στα γεγονότα, πιστεύουν μόνο στον εαυτό τους.
Αν χρειαστεί, πρέπει αυτούς τα γεγονότα να πιστέψουν…”
(Εγκώμιο στην αμφιβολία, Bertholt Brecht).
Η ιδέα μιας ειρηνικής επανάστασης, μιας ανατροπής χωρίς βία και αίμα είναι αστεία. Τίποτα δεν αλλάζει ειρηνικά και αναίμακτα. Ειδικά οι κοινωνικές δομές.
Όμως, αυτό που έγινε χτες δεν ήταν επανάσταση. Οι 150.000 άνθρωποι που κατέβηκαν στο δρόμο δεν ήθελαν να ανατρέψουν την κοινωνική και πολιτική τάξη. Ακόμα και αυτοί που από πολιτική θέση το επιδιώκουν, δεν κατέβηκαν χτες γι αυτό.
Επίσης, δεν κατέβηκαν γιατί ήταν οργισμένοι, όπως τον προπερασμένο Δεκέμβρη. Ούτε αγανακτισμένοι.
Κατέβηκαν, καταρχάς, γιατί προσβλήθηκαν (επιτέλους). Γιατί ένιωσαν πως νισάφι πια μ’ αυτήν την κοροϊδία. Μ’ αυτήν την υποτίμηση της όποιας νοημοσύνης τους και αξιοπρέπειας από την όποια κυβέρνηση.
Και μετά ενθουσιάστηκαν. Όταν διαπίστωσαν πως είναι πολλοί. Και δυνατοί.
Χτες θα μπορούσαν να έχουν κερδηθεί 150.000 ζωές. Αντί γι αυτό χάθηκαν τέσσερις.
Κι άρχισαν οι αστόχαστοι να αγορεύουν. Στη βουλή, τα κανάλια και τα καφενεία. Πως πρέπει να δείξουμε σύνεση. Αυτοσυγκράτηση. Εθνική ομοψυχία. Να ερμηνεύουν τη δολοφονία με όρους λογικής. Με όρους λογικής το παράλογο.
Και κανείς δε βρέθηκε, φυσικά, να πει τα αυτονόητα:
1. Όσο τα ΜΑΤ παρεμβαίνουν στη δημοκρατία, θα γίνονται επεισόδια.
2. Όσο οι «κουκουλοφόροι» βγαίνουν από τα μπλοκ της αστυνομίας θα θρηνούμε θύματα.
Δεν έχω όρεξη να αναλύσω τίποτα. Σκέφτομαι, όπως και τον προπερασμένο Δεκέμβρη, πώς είναι να χτυπάει το τηλέφωνο και να σου λένε πως δεν θα ξαναδείς αυτόν που αγαπάς. Γιατί τυχαία κάποιοι τον ενέταξαν στις παράπλευρες απώλειες.
Και, όπως πάντα, η ευθύνη να μένει ορφανή.
5 σχόλια:
Τί στο καλό θα πει παράπλευρες απώλειες; Τους ρωτάει κανείς για ποιό λόγο επέλεξαν να εργαστούν; Τους ρωτάει κανείς αν υπήρχε καν η επιλογή να συμμετέχουν στην απεργία;
Δεν μπορεί κανείς να προσεγγύσει τα γεγονότα λογικά διότι πολλαπλασιάζονται στο άπειρο οι ευθύνες σαν κβαντική συνάρτηση...
Ο Schrödinger διατύπωσε την εξίσωση ... όμως ακόμα δεν μάθαμε αν η γάτα πέθανε...
Εγώ απλά θα καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία, μιας και ήμουν μπροστά.
Στις 1,35 το μεσημέρι, στα Χαυτεία μόλις περνούσαν τα τελευταία μπλοκ του ΠΑΜΕ ανεβαίνοντας την Σταδίου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή στο τέλος της Πανεπιστημίου δεν υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΜΑΤΑΤΖΗΣ.
Μόλις άρχισαν να περνούν τα πρώτα μπλοκ της ΓΣΕΕ εμφανίστηκαν 5 διμοιρίες και άρχισαν να προκαλούν τους διαδηλωτές.
Στις 1,47 από τον πεζόδρομο της Κάνιγγος εμφανίστηκαν (ξαφνικά;) 150 κουκουλοφόροι με μολότωφ στα χέρια. Μόλις έφτασαν στην γωνία Πανεπιστημίου και Πατησίων τα ΜΑΤ ΕΦΥΓΑΝ ΑΜΕΣΩΣ και άρχισαν να περπατούν δίπλα στους διαδηλωτές. ΠΡΟΣΟΧΗ : όχι στους κουκουλοφόρους, αυτούς τους άφησαν πίσω. Δίπλα σε υπαλλήλους δήμων περπατούσαν και χτυπούσαν τις ασπίδες τους.
Η πρώτη μολότωφ έπεσε δίπλα στου ΛΟΥΜΙΔΗ μόλις τα ΜΑΤ είχαν ήδη ανέβει τη Σταδίου.
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε και τα συμπεράσματα δικά σας.
Ήμουν αυτόπτης.
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της προβοκάτσιας, τότε δώστε μου κάποιον άλλον να έχω να πορεύομαι.
g r
Αυτά για εκείνους με τις παρωπίδες που ΑΚΟΜΑ θεωρούν θεωρίες συνωμοσίας όσα ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ!!!!!!
Για ΄μας, δε χρειάζονται εξηγήσεις, τα ξέρουμε χρόνια τώρα...
Αλλά τα ξέρουν καλύτερα οι αυτόπτες μάρτυρες του καναπέ!
:-((
Παιδιά, χαιρετώ. Το ξέρω πως εμείς τα ξέρουμε. Και τα λέμε. Το θέμα είναι να τα πουν κι αυτοί που τα βλέπουν κάθε φορά, σε κάθε συγκέντρωση.
Ειδικά για τον νταλικέρη: είσαι ο τρίτος άνθρωπος, που όντας εκεί εκείνη τη στιγμή, μου περιγράφει την κατάσταση ακριβώς με τα ίδια λόγια. Ολόιδια. Ακόμα και το λεπτό. Ο τρίτος. Ή που πάθατε ομαδική παράκρουση ή που, κατά ΛΑΟΣ, επιζητάτε την ανατροπή των χρηστών ηθών μας ή που έγιναν τα πράγματα ακριβώς έτσι. Μα ακριβώς!
Δημοσίευση σχολίου