Περαστικά!!!

Το παράξενο δεν είναι που αρρώστησα. Το παράξενο ήταν που δεν είχα αρρωστήσει τόσον καιρό. Ο αγαπημένος μου γιος, πηγαινοερχόμενος στο σχολείο, εκτός από διάφορες κατασκευές που γράφουν κατάφατσα Σ’αγαπάωμανούλα (μία λέξη), φέρνει και όλες τις ιώσεις που κυκλοφορούν Αττική και περίχωρα.

Έτσι, την Κυριακή το πρωί ξύπνησα με πόνους στην πλάτη, που εξελίχθηκαν κι έπιασαν και τη μέση, μετά τα χέρια, τα πόδια, το κεφάλι – μην τα πολυλογώ, έφτασα να πονάω από την κοτσίδα (που έχω κόψει, πια) μέχρι τις πατούσες.

- Γυμναστήριο θες, απεφάνθη το Πρόσωπο, που είναι ο ειδικός επί του fitness στην οικογένεια και ό,τι και να πάθω, από λουμπάγκο μέχρι πονόδοντο, φταίει που δε γυμνάζομαι επαρκώς (έως καθόλου, εκτός αν θεωρηθεί γυμναστική το domino που παίζω με τον γιο μου).

Ευτυχώς που ανέβασα πυρετό, άρχισε και αυτός ο βήχας ο καταραμένος και γλίτωσα την υπόλοιπη γκρίνια για την ανυπαρξία της φυσικής μου κατάστασης.

Anyway, σήμερα είμαι αρκετά καλύτερα και χαζολογάω στο νετ. Χτες, όμως…! Χτες ξύπνησα κουδούνι μετά από μια νύχτα ελεεινού ύπνου και μετέφερα το (αγύμναστο) σαρκίο μου από το κρεβάτι στον καναπέ του σαλονιού. Πήρα και το τηλεκοντρόλ και σκέφτηκα «θα δω τηλεόραση να περάσει η ώρα». Και είδα. Την πρωινή ζώνη. Ενημερωτική και ψυχαγωγική (τρομάρα της!). Και μετά, που βαρέθηκα, άνοιξα να διαβάσω τις Κυριακάτικες: Επενδυτή, ΒΗΜΑ, Καθημερινή και Ριζοσπάστη (πολυσυλλεκτική ενημέρωση).

Και δηλώνω υπεύθυνα ότι έμαθα πολλά πράγματα:

§ Πως έρχονται κάτι τεχνοκράτες της ΕΕ για να σιγουρευτούν πως θα εφαρμοστούν κατά γράμμα τα νέα σκληρότερα-από-τα-προηγούμενα-σκληρά-μέτρα.

§ Πως το φύλλο για πίτα ανοίγει καλύτερα με νισεστέ.

§ Πως κάτι άνθρωποι έχουν ξενιτευτεί στην Παταγονία και ξεκατινιάζονται.

§ Πως ο κος Πάγκαλος δεν αποκλείει την κατάργηση του 14^ου μισθού.

§ Πως ένας τύπος ΠΑΟΚτζής άκουσε από τα μεγάφωνα της Τούμπας τη γέννηση της κόρης του, κέρασε τους διπλανούς του πορτοκαλάδες/σάμαλι/κωκ και συνέχισε να παρακολουθεί το ματς (με ανανεωμένη διάθεση, είναι αλήθεια).

§ Πως το ενεργητικό των ελληνικών τραπεζών στο τέλος του 2009 ήταν 579 δις ευρώ.

Come again: 579.000.000.000,00 ευρώ!!!!!

Ε, μα καλά λέει ο ΓΑΠ πως λεφτά υπάρχουνε! Ποιος θα τους τα ζητήσει, όμως;

Και κατέληξα αβίαστα στα εξής δύο συμπεράσματα:

1^ον. Καλά κάνω και δε βλέπω τηλεόραση.

2^ον. Ρε, τι πανό και ντουντούκες αύριο στην απεργία; Τα όπλα πρέπει να πάρουμε, παιδιά! Γιατί αυτοί, αν τους αφήσουμε λίγο ακόμα, είναι ικανοί να μας ζητήσουν και το σκαλπ!

Περαστικά μας!