Γεώργιος Μολφέτας, 1871 - 1916
Η γυναίκα μου, σαν κούκλα με το νέο της φουστάνι,
στον περίπατο σαν βγαίνει είδες νάζι που το κάνει;
Προσκυνώ! της λέει ο ένας, δούλος σας! της λέει ο άλλος.
Και εγώ ωσάν μεγάλος της Ευρώπης διπλωμάτης
αντιχαιρετώ τους φίλους συμπεριπατών σιμά της.
"Γυναικούλα μου, ποιος είναι ο ξανθός με τα μουστάκια;"
"Παίζαμε μαζί" μου λέει, "όταν είμαστε παιδάκια".
"Αμ αυτός ο μαυρογένης;"
"Αυτός είναι ο κουμπάρος της κουμπάρας της Ελένης".
"Και αυτός που περπατάει σαν μουλάρι που κλοτσάει;"
"Μου τον είχανε συστήσει τις προάλλες σ' ένα τσάι".
"Αμ αυτός που 'χει βαμμένα τα μουστάκια και τα γένια;"
"Ουφ! λογαριασμούς γυρεύεις! Δεν είναι δική σου έννοια.
Βγάνε σ' όλους το καπέλο και ποιοι είναι και τι θέλουν
να με ερωτάς δεν θέλω!..."
Μωρέ κόσμο που γνωρίζει η γυναίκα μου αυτή!
Πώς δεν τσ' έρχεται η ιδέα να με βγάλει βουλευτή;
(Ντρέπομαι πάρα πολύ. Για την υπολειτουργία του μπλογκ και, κυρίως, γιατί δεν προκάνω να σχολιάζω αυτά που γράφετε, εδώ ή στα δικά σας. Συγχωρέστε με όσοι με συμπαθείτε. Θα το ξαναβρώ.)
5 σχόλια:
Καλλλό !
Μου έφτιαξες την διάθεση βραδυάτικα !
Γράφουμε όσο θέλουμε, όταν θέλουμε, όποτε μπορούμε. Σε συμπαθούμε ακόμα κι όταν δεν γράφεις κάθε μέρα. Μήπως να ξανασκεφτούμε εκείνο το ουισκάκι; Δεν είναι όλες οι ώρες και οι μέρες ίδιες. Καλή βδομάδα κοριτσάκι.
Να γράφεις όποτε γουστάρεις. Εμείς εδώ είμαστε...
Τώρα εμένα, γιατί αυτό μου θυμίζει Σουρή???
Τέλος πάντων. Ο (αντι)γραφών λογικά είναι και μαθών.
Εγώ σας συγχωρώ! :)))
Κι εμείς υπολειτουργούμε άλλωστε! :Ρ
Φιλάκιαααα!!!
Δημοσίευση σχολίου