ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙΑ

Χάσαμε τρεις μέρες το τηλεκοντρόλ και δε μας έκανε καμία εντύπωση. Το ψάξαμε μόνο όταν αποφασίσαμε να δούμε τον Buzz Lightyear οικογενειακώς.

Δε μας είχε λείψει καθόλου. Το Πρόσωπο ζει μέσα στην ενημέρωση κι εγώ ενημερώνομαι ραδιοφονικώς.

Αλλά έχω αρχίσει να το μετανιώνω κι αυτό. Σκέφτομαι να κόψω τις ειδήσεις και ν' ακούω μόνο αθλητικές. Έτσι, για το καλαμπόυρι της κατάστασης. Γιατί με τις άλλες συγχίζομαι. Και κάνω ρυτίδες. Και δε μ' αρέσει!

Δύο απ' αυτές που μου έκαναν τις περισσότερες (ρυτίδες) την εβδομάδα που πέρασε:

1. Η κυβέρνηση (των 100 ημερών) έφερε στη Βουλή άρον-άρον και τσάτρα-πάτρα, μέσα σε ένα νομοσχέδιο για τα δάση (!) τροπολογία που φορολογεί τις μεταβιβάσεις ακινήτων και τις γονικές παροχές.
Είχε κυκλοφορήσει η φήμη πως προτίθενται να το κάνουν κι έτρεξαν όλοι οι ενδιαφερόμενοι να κάνουν τις μεταβιβάσεις τους μπας και γλιτώσουν το φόρο.
"Έτσι μου είστε;" σκέφτηκε ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός. "Εξυπνάδες και μαγκιές; Τώρα θα σας φτιάξω εγώ!". Σιγά που θα τον πιάναμε κορόιδο!

Και δεν έχει άδικο. Όταν κάποιος είναι ιδιοκτήτης δέκα ακινήτων πρέπει να πληρώνει φόρους. Θα πει πως μπορεί. Μόνο που όσοι έχουνε δέκα ακίνητα τα περνάνε σε off shore εταιρίες, δεν τα δηλώνουνε στη ΔΟΥ της γειτονιάς του. Οπότε, ως συνήθως, θα φορολογηθεί ο πατέρας μου που μάζευε μια ζωή να πάρει ένα σπιτάκι προίκα στην κόρη του (μπας και στραβωθεί κανένας και τη στεφανωθεί) και τώρα στα γεράματα ο σοσιαλδημοκράτης του κάνει την τίμή να τον αντιμετωπίζει ως μεγαλοεισοδηματία.

Και με συγχίζει που δεν το λένε! "Παιδιά, οι πλούσιοι δεν πληρώνουνε. Πάρτε το απόφαση. Εσείς θα τα δώσετε πάλι. Δώστε τα, λοιπόν, να πάει στο διάλο, να τελειώνουμε, να πάμε παρακάτω σ' αυτή τη ρημαδοζωή!"
Όχι. Θα το περάσουν νύχτα στο νομοσχέδιο για τα καμμένα.

2. Όλοι οι ένστολοι αστυνομικοί θα υποχρεωθούν να φέρουν τα διακριτικά τους. Αυτή κι αν είναι είδηση!
Γιατί υποτίθεται πως η αστυνομία υπάρχει για να κυνηγά και να καταπολεμά το έγκλημα. Τον εγκληματία, τον παραβάτη, τον κλέφτη, τον ληστή, τον τρομοκράτη. Σιγά μη φέρει στη στολή του και τη διεύθυνση και το τηλέφωνό του, να αποφυλακιστεί ο εγκληματίας να μπορεί να τον βρει να πούνε δυο κουβέντες, βρε αδελφέ!
Πέρα από πλάκα, είναι παράλογο, δεν είναι; Οι άνθρωποι που μας προστατεύουν από την παραβατικότητα, θα στοχοποιούν τόσο ανόητα τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους; Παρέχοντας τα προσωπικά τους στοιχεία στους κακούς;

Τι; Το κάνουν για τους ΜΑΤατζήδες στις διαδηλώσεις; Για να μη μπορούν να βαράνε αδιακρίτως και μετά να παριστάνουν τις ζαρτινιέρες;

Ε, λοιπόν, αυτή είναι η πραγματική συζήτηση που πρέπει ν' ανοίξει. Τι δουλειά έχουν τα ΜΑΤ και η αστυνομία, γενικά, στις διαδηλώσεις; Από πού κι ως πού; Έχει στις διαδηλώσεις εγκληματίες, παραβάτες, κλέφτες κλπ;
Έχει εργαζόμενους, φοιτητές, ομοφυλόφυλους, χριστιανούς, οπαδούς ομάδων και άλλους σοβαρούς ή πικραμένους που βγαίνουν να κοινοποιήσουν τον καημό τους και στους υπόλοιπους. Είναι αυτοί οι κακοί;

(Θυμάμαι παλιά, πολύ παλιά, στη Φιλαδέλφεια που άρχιζε το παιχνίδι και περνάγαμε ζάχαρη, με τα συνηθήματα, τις φωνές μας, τις μούτζες μας στους επόπτες - μια κανονική φάση, υγιής και ποδοσφαιρική. Μέχρι που μπαίνανε στο γήπεδο τα ΜΑΤ και γινόταν της πουτάνας. "Εσύ, εσύ, εσύ με τα χακί, η μάνα σου γαμιέται με έναν ΑΕΚτζή!" Κι αρχίζαν τα μπουκάλια κι οι φωτιές. Τι δουλειά έχουν τα ΜΑΤ στο γήπεδο;)


Καταλαβαίνεται όλοι, δε χρειάζεται ν' ανοίξει καμιά κουβέντα. Τι σόι δημοκρατία είναι αυτή που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους πολίτες σαν τρίχρονα, τιμωρώντας αναδρομικά τις ζαβολιές τους, και στέλνει πάνοπλους αστυνομικούς, με ή χωρίς διακριτικά, στις κοινωνικές συγκεντρώσεις τους;

Δεν μπορώ, βαρέθηκα. Τα ίδια και τα ίδια. Πάλι εγώ θα τρέχω να πληρώσω. Το μπότοξ.


ΥΓ. Το μανιτάρι γέννησε! Το 'μαθα απ' τον Κίκοπα, ήρθε επιτέλους στον κόσμο ο μικρός της Τρότσκι! Με συγκινεί πολύ αυτό, τόσο που γίνομαι βλαμμένη και κοινότοπη: χίλιες ευχές, μανιταροοικογένεια! Να σας ζήσει! Να 'ναι γερός και δυνατός, με διάθεση και χιούμορ, με αγάπη και χαρά. Να τον καμαρώσετε όπως θέλει!