Ο μήνας έχει 13.

"Ξωτικό απομακρυνόμενο" τιτλοφορούταν η φωτογραφία του προηγούμενου ποστ και απομακρύνθηκε τόσο πολύ που μετά δεν έβρισκα το δρόμο να γυρίσω.

Αρχίζει η εποχή του χρόνου που υπάρχουν πραγματικά πολλά να κάνω. Έχω βάλει και κάτι άγρια ντεντλάινς στον μη ξωτικό εαυτό μου...δυσκολεύομαι να σας παρακολουθήσω.

Μόνο με τις Μικροαστές προσπαθώ να είμαι συνεπής κι αυτό γιατί το έχω υποσχεθεί σε πολλούς και δεν μπορώ τώρα να κάνω πίσω.

Εντωμεταξύ, ο μήνας έχει 13 και στο πορτοφόλι μου δεν έχω δεκάρα! Πώς τα καταφέρνω έτσι; Οκ, η σχέση μου με το χρήμα είναι λίγο αφηρημένη, μπορώ να φύγω απ' το γραφείο με το μηνιάτικο κι ώσπου να φτάσω σπίτι να 'χω ξοδεψει αβίαστα το μισό, μπορώ και να κυκλοφορώ με 300 ευρώ για δυο βδομάδες και να μη χαλάσω φράγκο. Εξαρτάται που θα βρεθώ.

Αλλά, μου υπενθύμισε προχτές το Πρόσωπο πως, ένα μηνιάτικο το χρόνο πάει υπέρ Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών και πατρίδος. Κι αναρωτιέμαι: το παιδί μου πάει σε ιδιωτικό σχολείο γιατί στο Δημοτικό Παιδικό Σταθμό τους πληρώνουν όποτε το θυμηθούνε, δηλ. σπάνια, και πέρσι είναι ζήτημα αν κάνανε τρεις βδομάδες μάθημα όλο το χρόνο. Επίσης, τον πηγαίνω σε ιδιώτη γιατρό γιατί δεν μπορώ να προγραμματίσω πότε θα αρρωστήσει για να έχω προνοήσει να κλείσω ραντεβού στο ΙΚΑ. Συνακόλουθα, που λένε και οι μαθητές της Α' λυκείου, πληρώνω διόδια απ' όπου κι αν περάσω, χρυσά τα είδη πρώτης ανάγκης (τρόφιμα, σώβρακα, βιβλία), η τράπεζα μου δίνει επιτόκιο για το πενιχρό μου υστέρημα περίπου 0,0002%, ενώ μου χρεώνει το δάνειο τοκογλυφία και οι υπουργοί κλαίγονται νυχθημερόν στα κανάλια πως δεν έχουνε τσακιστή δεκάρα.

- Και τι τα κάνουν τόσα λεφτά που μαζεύουν απ' τους φόρους; ρωτάω η αφελής.
- Τα δίνουν επιδοτήσεις στους πλούσιους, μου απαντάει.

Κι αναρωτιέμαι: αν είναι τα ωραία μου λεφτάκια να τα δίνω στο κράτος για να τα δίνει στο Βγενόπουλο και το Λάτση, γιατί να μην τους τα δίνω κατευθείαν εγώ; Να αναλάβει ο κάθε πολίτης έναν μεγαλοεπειχηρηματία και κάθε πρώτη του μηνός να του αποδίδει το φόρο που του αναλογεί. Να πάρω εγώ πχ το Λαμπράκη, να του δίνω αυτοπροσώπως το φάκελο με το χρήμα, να ξέρει από πού τα παίρνει, να μου 'χει κι υποχρέωση. Να κάνει μια προσευχή το βράδυ πριν κοιμηθεί: "Αχ, Παναγίτσα μου, φύλα απ΄το κακό αυτό το χρυσό κορίτσι, την Ελφ, να μου φέρνει κάθε μήνα τα λεφτάκια μου να μην πεινάσω!".

Ναι, μου φαίνεται πιο λογική αυτή η πρόταση. Κι εκείνοι θα παίρνουν αυτά που τους πρέπει και τη γραφειοκρατία θα πατάξουμε και θα συσφίξουμε και τις σχέσεις μας με τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις.

Σας φιλώ. Πάω στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών να καταθέσω την πρότασή μου στα πλαίσια του κοινωνικού διαλόγου και της ανοιχτής διαβούλευσης. Δεν μπορεί: όλο και κάποιος θα την πάρει στα σοβαρά!