Γράμμα στους διαδικτυακούς μου φίλους

Έφτιαξα αυτό το blog το καλοκαίρι που πέρασε, σίγουρη πως δεν πρόκειται να γράψω ποτέ. Βάλε ότι είμαι τεμπέλα, βάλε πως για να γράψω, γενικώς, πρέπει να επιτύχω ειδικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας, που λέγαμε στη Φυσική (ή στη Χημεία, δεν θυμάμαι), βάλε και το αντικειμενικό πως έχω δηλ. καθημερινά να κάνω χίλια πράγματα, βάλε κι ένα τελευταίο πως με την τεχνολογία είχαμε συναντηθεί κάπου μια φορά, αλλά αδυνατούμε να θυμηθούμε η μια την άλλη... Εν ολίγοις, όταν συζητώντας με τους συνήθεις ύποπτους κολλητούς μου αποφάσισα να δεσμευτώ και να γράφω ένα κεφάλαιο από τις mikroastes την εβδομάδα ήμουνα προετοιμασμένη να φάω το φτύσιμο όσων θα με πίστευαν και θα με περίμεναν (μάταια) κάθε Πέμπτη. Τελικά, με διέψευσα, προς το παρόν τουλάχιστον γιατί, για να ξέρετε τι κουμάσι είμαι, πρέπει να αναρτήσω στο γραφείο μου το χαρακτηριστικό μου τσιτάτο: "Μην αφήνεις γι αύριο ό,τι μπορείς ν'αναβάλλεις για μεθαύριο" -αλλά δεν το έχω κρεμάσει ακόμα, το αφήνω γι αύριο.
Και ξαφνικά, ανοίγω σήμερα στο γραφείο τη σελίδα μου και έχω χίλιους φίλους που έχουν ανοίξει την κουβέντα και γράφουν για τα αγαπημένα τους βιβλία και τα τραγούδια που τους κάνουν να κλαίνε κι από τα blogs τους μαθαίνω κι άλλα πόσα blogs και πρέπει να αφιερώσω δυο ώρες την ημέρα για να σας προλάβω όλους - γιατί είστε και προκομμένοι, γράφετε συνέχεια και δεν θέλω να χάνω ούτε γραμμούλα.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: christina, αγαπημένη μου έφτιαχνα τον "Μήτσο" να στον στείλω με mail, γιατί δεν φανταζόμουν πως θα το βρεις, η δεύτερη έκδοση έχει εξαντληθεί και δεν το βλέπω να κυκλοφορεί, τουλάχιστον στα κεντρικά βιβλιοπωλεία. Παρόλα αυτά, σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ που μπήκες στον κόπο να το ψάξεις και, φυσικά, περιμένω σχόλια. Ειλικρινή εννοείται, όχι "τι ωραίο που ήτανε, καλή σταδιοδρομία και εις ανώτερα", το έχω ξεπεράσει πια, αντέχω και σκληράδες. Όσο για το παιχνίδι, το περίμενα πως θα μεγαλουργήσεις.
Gianni, είμαι συγγραφέας όποτε μου κατέβει, πάντως όχι όταν γράφω και γελάω μαζί σας, οπότε μην τρελαίνεσαι, μάλλον έχεις γράψεις κι εσύ πολλές χιλιάδες λέξεις (περισσότερα σχόλια επί του προσωπικού επιφυλάσσομαι να σου κάνω στις skepseis). Και, φυσικά, θα σου πω ό,τι θέλεις για τα εκδοτικά και τα τοιαύτα, αν θέλεις στείλε μου mail με ό,τι θες να μάθεις και θα σε καθοδηγήσω όσο μπορώ με μεγάλη μου χαρά. Πάντως, τα πράγματα είναι ευκολότερα απ' όσο φαντάζεσαι, τουλάχιστον ήταν για μένα.
Gavaka, χάρηκα πολύ που σε ξαναβρήκα, άκουσα και την τελευταία εκπομπή στο pulse και -δεδομένου ότι τα μουσικά μας γούστα συγκλίνουν- περιμένω και τις επόμενες. Περνάω κι από τους φίλους σου και βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, ωραία τσάρκα για μας τους παλιοροκάδες.
Στην κυρία wilma τα είπα δια ζώσης, μόνο αυτήν τη βρωμονεράιδα την adomiel δεν έχω καταφέρει να ξετρυπώσω, αλλά που θα μου πάει...
Δεν ξέρω αν συνηθίζεται να απαντάμε στα σχόλια με posts, αλλά ήθελα πολύ να σας τα πω και να σας ευχαριστήσω γιατί με ξεκολλάτε απ' τα τετριμμένα μου, με βάζετε να σκεφτώ και να στρωθώ να γράψω.
Η φίλη σας, elf